Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει. Για τον ΣΥΡΙΖΑ και για τον εαυτό του. O ΣΥΡΙΖΑ θα προχωρήσει στην πορεία της νέας εποχής του χωρίς το δίλημμα και την τραυματική και πιθανώς διχαστική διαμάχη για το αν ο Αλέξης Τσίπρας θα πρέπει να είναι ή όχι υποψήφιος πρόεδρος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ στην μετά Τσίπρα εποχή θα πρέπει να διαχειριστεί  ένα εντελώς εχθρικό περιβάλλον, που θα προσπαθεί να πέτυχει την πλήρη πολιτική και ηθική  απαξίωση του. Ενδεικτικές είναι οι δηλώσεις για την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα, τόσο του Κυριάκου Μητσοτάκη όσο και του Μάκη Βορίδη οι οποίες είναι α διχαστικές, απαξιωτικές και ψυχροπολεμικές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ του 18% πληγωμένος και αποδυναμωμένος εξακολουθεί να ενοχλεί και να φοβίζει, γιατί είναι εκτός του συστήματος διαπλοκής, είναι ηθικός και όχι διεφθαρμένος, τον θεωρούν απρόβλεπτο και ανεξέλεγκτο και θα προσπαθήσουν να τον απαξιώσουν στην συνείδηση της κοινωνίας όσο περισσότερο γίνεται. Για να μην υπάρχει περίπτωση να επανέλθει σε τροχιά εξουσίας.

Μέσα σ’αυτό το έντονα αντισύριζα  περιβάλλον, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει να επιλύσει τεράστια προβλήματα ώστε να μπορέσει να απευθυνθεί στην κοινωνία με περισσότερη σοβαρότητα και αξιοπιστία. Η αναιμική  παρουσία του στην τοπική αυτοδιοίκηση, η απουσία ή η ισχνή παρουσία του του στο συνδικαλιστικό κίνημα, η ελάχιστη παρουσία νεολαίας στις οργανώσεις του μ’αποτέλεσμα να είναι ένα γερασμένο κόμμα είναι ζητήματα που τον καθηλώνουν. 

Συγχρόνως υφίσταται και η κομματική-οργανωτική του δυσλειτουργία. Οι τάσεις που κυριαρχούν στο εσωτερικό του αντί να είναι μηχανισμοί παραγωγής σκέψης και πολιτικών ιδεών μετατρέπονται σε ανταγωνιστικούς  μηχανισμούς νομής της κομματικής εξουσίας. Σαν να υπάρχουν αυτοτελή κόμματα μέσα στο κόμμα. Με αποτέλεσμα να υπάρχει μια συνεχής εσωκομματική αντιπαράθεση και εσωτερικές τριβές που υπονομεύουν την παρουσία του.

Γιατί οι πολίτες αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει. Όλα αυτά δεν εμφανίστηκαν σήμερα προϋπήρχαν από την περίοδο της διακυβέρνησης και δεν έγινε δυνατό να αντιμετωπιστούν μέχρι τώρα.

Οι καιροί είναι μουντοί και γκρίζοι. Κυβερνά ιδιαίτερα ενισχυμένος ό πρωθυπουργός των υποκλοπών, του κουκουλώματος του σκανδάλου NOVARTIS, του πρωτοφανούς ελέγχου της ενημέρωσης, της ακρίβειας, των push backs. Μέσα στη Βουλή αντιπροσωπεύονται κάθε είδους κόμματα ακροδεξιά, φασιστικά αναχρονιστικά, θεοκρατικά.

Μέσα σ’αυτό το πλαίσιο ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να είναι ο διακριτός πόλος διαφοροποίησης. Η αντίσταση στην οπισθοδρόμηση, στον φασισμό στον ακραίο νεοφιλελευθερισμό. Αυτός  είναι ο μονόδρομος του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε υπολογισμοί τι κερδίζω τι χάνω, ούτε κεντρώες αυταπάτες  και ισορροπίες. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να εκφράζει τα φτωχά κοινωνικά στρώματα που πλήττονται και τις αδιαπραγμάτευτες αξίες των δικαιωμάτων και της κοινωνικής απελευθέρωσης.

Η εξουσία δεν είναι αυτοσκοπός ειδικά αν για να την κατακτήσεις αναγκάζεσαι να μοιάζεις όλο και πιο πολύ με αυτό που θες να διώξεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ στο σημερινό πολιτικό σκηνικό έχει ένα πλεονέκτημα. Μπορεί να είναι αυτός που θα εκφράζει το διαφορετικό και την άλλη εναλλακτική πρόταση. Αυτό δεν μπορεί να το κάνει ούτε το ΠΑΣΟΚ που είναι θολό-παραδομένο κόμμα και μοναδικός πόθος του είναι να γίνει ΣΥΡΙΖΑ στην θέση του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε το ΚΚΕ που για τους δικούς του λόγους είναι φοβικά  κλειστό σαν στρείδι.

Η  εκλογή νέας ηγεσίας ειδικά εάν έχει τα χαρακτηριστικά της φωτεινότητας της  νεότητας, είναι επικοινωνιακό πλεονέκτημα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί να δημιουργήσει ένα έντονο ενδιαφέρον.

Το αν θα είναι μόνιμο ή πρόσκαιρο θα εξαρτηθεί από το τι θα λέει και το πως θα απευθύνεται από εδώ και πέρα στην κοινωνία. Η δεξιά σε όλες τις αποχρώσεις της έχει κατακλύσει τα πάντα.

Ο δρόμος για τον  αριστερό ριζοσπαστισμό είναι μοναχικός αλλά είναι ανοιχτός. Ας τον βαδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ.