Οι άνθρωποι έχουν ένα αναπαλλοτρίωτο δικαίωμα στην αξιοπρέπεια, συμπεριλαμβανομένου και του αξιοπρεπούς θανάτου.

Και η αξιοπρέπεια στη ζωή και στον θάνατο εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πώς τους φερόμαστε.

Με μεγάλη θλίψη παρατηρώ τον διασυρμό των ανθρώπων που πεθαίνουν από κορονοϊό και περιγράφονται ως «αρνητές». Καθημερινά, πλευρές της στάσης τους, ο τρόπος που διαχειρίστηκαν την βαθιά, την ύψιστη υπαρξιακή αγωνία της αρρώστιας και του θανάτου, «κρεμιέται στα μανταλάκια»: η παράλογή «άρνησή» τους, τα αιτήματά προς τους γιατρούς, η προηγούμενη στάση τους. Ενίοτε η υπογράμμιση της μεταμέλειάς τους την ώρα του μαρτυρίου, το «στερνή μου γνώση…».

Και αναρωτιέμαι θα το κάναμε αυτό για άλλους ασθενείς που επίσης συνέβαλαν με επιλογές τους στην ασθένεια και το θάνατό τους ή θα το θεωρούσαμε ύψιστη έλλειψη σεβασμού και μέγιστη απρέπεια;

Φανταστείτε να γράφαμε με τον ίδιο τρόπο για κάποιον που πεθαίνει τον βασανιστικό θάνατο π.χ. του καρκίνου του πνεύμονα επειδή κάπνιζε και να τον στιγματίζαμε, ακόμη και στην ώρα της αγωνίας του για την επιλογή του;

Θα κάναμε ποτέ χαιρέκακα σχόλια για τις διατροφικές συνήθειες κάποιου που υπέρβαρος καταλήγει από κάποιο καρδιαγγειακό νόσημα;

Θα γράφαμε ποτέ ένα «καλά να πάθει» για κάποιον που άφησε την τελευταία του πνοή στην άσφαλτο επειδή οδηγούσε με υπερβολική ταχύτητα;

Και όμως για την πανδημία θεωρούμε αυτονόητο την δημόσια διαπόμπευση των ίδιων των τελευταίων στιγμών ανθρώπων που – ας μην τον ξεχνάμε… – πεθαίνουν.

Και την ίδια στιγμή, ενώ είμαστε έτοιμοι να στηλιτεύσουμε τον ανορθολογισμό της «άρνησης» δεν είμαστε το ίδιο έτοιμοι να στηλιτεύσουμε άλλες πλευρές.

Π.χ. κανείς δεν γράφει το «κατέληξε ασθενής με κορονοϊό εκτός των άλλων και γιατί στη χώρα δεν υπάρχει προληπτική ιατρική ώστε να μην είχε βρεθεί εν μέσω πανδημίας με αρρύθμιστο διαβήτη.»
Ούτε έγραψε κανείς «κατέληξαν ηλικιωμένοι με κορονοϊό σε χώρο φιλοξενίας ηλικιωμένων που κανένας δεν είχε ελέγξει το πώς λειτουργούσε και με ποιες συνθήκες».

Ούτε έγραψε κανείς «κατέληξε από κορονοϊο επειδή πήγε καθυστερημένα στο νοσοκομείο γιατί δεν είχε πρόσβαση σε πρωτοβάθμιας φροντίδα υγείας.»

Όπως ούτε θα γραφτεί ποτέ για κάποια/ον καρκινοπαθή ότι φταίει η καθυστερημένη διάγνωση από το πάγωμα ιατρικών εξετάσεων για μεγάλο διάστημα το 2020, ή για ένα καρδιοπαθή ότι επιβαρύνθηκε από το στρες της οικονομικής ύφεσης του 2020, ή για μια μελλοντική αυτοκτονία ότι έπαιξε ρόλο η εμπειρία του εγκλεισμού και της απομόνωσης.

Όχι το μόνο που βλέπουμε και πολύ φοβάμαι ότι θα συνεχίσουμε να βλέπουμε είναι αυτό το διάχυτο, κυνικό και βάναυσο «καλά να πάθουν» και η στέρηση από ανθρώπους έστω του ελάχιστου δικαιώματος ο θάνατός τους να μην αποτελέσει αφορμή στιγματισμού.

* Από την προσωπική του σελίδα στο facebook