Η συζήτηση επικεντρώνεται για τον νέο κόσμο που θα ξημερώσει μετά την υγειονομική κρίση και στις αλλαγές που θα επιφέρει. Μια σημαντική διάσταση όμως είναι ότι ο κόσμος θα ετοιμαστεί να λειτουργήσει χωρίς τον άνθρωπο στο επίκεντρο.

Ενώ όλοι οι πολιτικοί δηλώνουν ότι αντιμετωπίζουν την κρίση με βάση τον άνθρωπο και όχι την οικονομία, η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Οι περισσότεροι ηγέτες απέφυγαν τις καραντίνες οχι λόγω δημοκρατικής ευαισθησίας, αλλά από φόβο τι αποτύπωμα θα άφηνε στην οικονομία. Αναγκάστηκαν από την γρήγορη διασπορά, την υψηλή θνητότητα και την ανεπάρκεια των συστημάτων υγείας.

Η οικονομία έχει αποδείξει ότι προσαρμόζεται γρήγορα στις νέες συνθήκες. Ο αγώνας δρόμου για τα εμβόλια και για τα φάρμακα απέναντι στον κοροναϊό είναι το εμφανές. Ο εκσυγχρονισμός των ψηφιακών συστημάτων και των υποδομών υγείας αποτελούν το λιγότερο εμφανές. Ο θυμός όμως για την απώλεια εισοδημάτων υποβόσκει. Οι κρίσεις αποτελούν παράλληλα και ευκαιρίες. Η έλλειψη ανθρώπινης επαφής θα αποτελεί πλεονέκτημα πλέον σε όλους τους τομείς.

Η ρομποτική στην υγεία και στην πρόνοια θα αποκτήσει παγκόσμια προτεραιότητα.Ο χωροταξικός σχεδιασμός θα αλλάξει. Οι πόλεις θα αραιώσουν. Τα αστικά κέντρα δεν θα είναι πια ελκυστικά. Οι μεταφορές θα αλλάξουν ριζικά. Ποιοί θα θέλουν να στοιβάζονται; Οι κούριερ θα γίνουν drones; Για ένα μεγάλο διάστημα η εστίαση θα δεχτεί πλήγμα, η ανθρώπινη διάδραση όμως είναι απαραίτητη. Θα βλέπουμε ψηφιακές κοινότητες να αναδύονται όπου θα συμμετέχεις με πιο φυσικό τρόπο. Ζωντανά ο ίδιος. Οι συναυλίες ήδη γίνονται τρόπο τινά μέσα από ψηφιακές πλατφόρμες. Οι τραπεζικές εργασίες ήδη ψηφιοποιούνταν, τώρα η μετεξέλιξη θα αποκτήσει ταχύτητα και σκοπό και θα απενοχοποιηθεί.

Οι απολύσεις που θα προκαλούν αυτές οι αλλαγές θα φαντάζουν πλέον απαραίτητες. Προσαρμογή σε μια νέα κανονικότητα. Ο ρόλος του ανθρώπου στην παραγωγή θα μειώνεται. Η εποχή θα είναι για υψηλής ειδίκευσης θέσεις και πολύ χαμηλής.

Η συζήτηση που γίνονταν σε ακαδημαϊκούς και δισεκατομμυριούχους για το μέλλον του ανθρώπου του 2030 είναι πλέον μπροστά μας. Το εγγυημένο εισόδημα απέναντι στην εγγυημένη εργασία. Για να αποφύγουμε τις εντάσεις και τις επαναστάσεις θα πρέπει να υπάρξει ενός είδους αλληλεγγύης. Θα είναι της μορφής του επιδόματος των 800 ευρώ για να μην κάνεις τίποτα ή θα επιτελείς κάποιο έργο ενδεχομένως άσκοπο.

Προβλήματα που κυβερνήσεις αγνοούσαν ή κλωτσούσαν στον επόμενο είναι εδώ. Η δομή της οικονομίας αποτελεί καθρέφτη και της δομής της δημοκρατίας. Η ψηφιοποίηση θα δώσει ενδεχομένως περισσότερη συμμετοχή και συναπόφαση. Όπως όμως η χειραφέτηση των γυναικών συνέβη, όταν έγιναν αναγκαία τα χέρια τους στην βιομηχανική παραγωγή, με τον ίδιο τρόπο μπορεί να συμβεί και το αντίθετο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αποδείξει ότι η διαφορά της οικονομικής δύναμης φέρνει και επιβολή.

Η Κίνα έχει δείξει ήδη ότι ανατείλει ως η νέα υπερδύναμη. Ιστορικά η Ανατολή ήταν πρωτοπόρα τεχνολογικά και οικονομικά, η στρέβλωση που υπήρξε τα τελευταία 300 χρόνια τώρα διορθώνεται. Η δημοκρατία δεν βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της ανατολικής κοσμοθεωρίας, αλλά η σκληρή ιεραρχία.

Η δημοκρατία έχει αποδείξει ότι είναι ευάλωτη και όσοι την υπερασπιζόμαστε αφελείς. Οι τρισεκατομμυριούχοι  συγκεντρώνουν πλούτο που δεν έχει συγκεντρωθεί ξανά σε άτομα. Ο κυνισμός τους ανίκητος και οι πολιτικοί τους υπηρέτες πολλοί και πρόθυμοι.

Τα σύννεφα μαζεύονται γρήγορα και δείχνουν καταιγίδα να έρχεται. Εμείς όμως προτιμάμε τις ανέφελες συζητήσεις. Ίσως τελικά να είμαστε περιττοί….

Φυσικά το να μειωθεί ο ρόλος μας δεν είναι απαραιτήτως κακό. Η περιβαλλοντική αποτύπωση ήδη είναι πολύ θετική. Επίσης ευκαιρίας δοθείσης του κοροναϊού απολαύσαμε μια ματιά σε έναν άλλο κόσμο. Με οικογενειακές στιγμές, προσωπικό χρόνο και αλλαγή κουλτούρας. Μια ζωή που ορίσαμε εμείς τι είναι σημαντικό και αντιληφθήκαμε και την αξία της ζωής. Η αυτοπραγμάτωση μας δεν συνέβη μέσα από την εργασία. Επομένως η αναδιοργάνωση της φύσης της εργασίας θα μας δώσει την ευκαιρία να διεκδικήσουμε αυτόν τον κόσμο. Δεν θα μας χαριστεί, θα είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιων κοινωνικών αγώνων και διεκδικήσεων.