Βλέποντας στις ειδήσεις ότι το κόμμα της Λεπέν είναι πρώτο στις δημοσκοπήσεις ενόψει των ευρωεκλογών στη Γαλλία, μου ήρθε στο μυαλό ο χαμός που προέκυψε την περασμένη εβδομάδα στη χώρα μας, με αφορμή την έρευνα του Pew Institute και τα ομολογουμένως ανησυχητικά της ευρήματα. Θυμίζω ότι είχαμε ορυμαγδό άρθρων, tweets, posts και σχολίων για το πόσο θρησκόληπτοι, ρατσιστές και εθνικιστές είναι οι Έλληνες σε σχέση με τους λαούς άλλων ευρωπαϊκών χωρών.

Εκτιμώ ότι αυτή είναι μια εύκολη και επιδερμική ανάλυση γιατί δε λαμβάνει υπόψη ότι και σε άλλες δυτικοευρωπαϊκές χώρες παρατηρούμε παρόμοιες συμπεριφορές και μάλιστα όχι μόνο σε δημοσκοπήσεις αλλά και σε εκλογές. Δεν φταίει δηλαδή το «ότι δεν περάσαμε διαφωτισμό» όπως αρέσκονται κάποιοι να λένε, αλλά αφορά και άλλους. Και μάλιστα πολλούς.

Χώρες, χωρίς τη δική μας οικτρή οικονομική κατάσταση όπως η Γαλλία, η Ολλανδία και η Αυστρία στο πολύ πρόσφατο παρελθόν παραλίγο να έχουν ακροδεξιές κυβερνήσεις, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σήμερα στην Ιταλία είναι πρωθυπουργός ο Σαλβίνι και στην Ουγγαρία ο Ορμπάν. Ούτε βέβαια ότι στη Γερμανία η ακροδεξιά στις τελευταίες εκλογές έλαβε πολύ μεγάλα ποσοστά ή ότι λίγο πιο πριν στο Ηνωμένο Βασίλειο κέρδισε το Brexit με μια καθαρά εθνικιστική καμπάνια.

Αλλά ακόμα και αν πάμε πέρα από την Ε.Ε, θα συναντήσουμε ηγέτες όπως ο Τραμπ στις ΗΠΑ, ο Μπολσονάρου στη Βραζιλία, ο Πούτιν στη Ρωσία και ο Ερντογάν στην Τουρκία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Είναι σαφές ότι οι εθνικιστές/ακροδεξιοί, εκμεταλλευόμενοι τα δομικά -πλέον- προβλήματα που έχει ένας κόσμος που προχωρά σε ένα μονοπάτι όπου μπροστά του κάθε μέρα χτίζεται το νέο και πίσω του καταρρέει το παλιό, δηλητηριάζουν τους πολίτες με εύπεπτα, υποτίθεται αντισυστημικά, μισαλλόδοξα και εθνικιστικά παραληρήματα, ποντάροντας στο αίσθημα ανασφάλειας το οποίο είναι πλέον κυρίαρχο σε πολλές γωνιές της υφηλίου.

Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι το πρόβλημα προφανώς δεν είναι μόνο ελληνικό, αλλά σχεδόν παγκόσμιο. Είναι πρόβλημα ενός συστήματος που έχει φτάσει στα όριά του και πυροβολά τα πόδια του, ρίχνοντας νερό πότε στο μύλο του εθνικισμού, του λαϊκισμού και της μισαλλοδοξίας και πότε σε εκείνον της ασύδοτης αγοράς. Αν αυτό δε σταματήσει, σε λίγο καιρό οι παρομοιώσεις του Μακρόν με την περίοδο του Μεσοπολέμου είναι πιθανό να θεωρούνται ξεπερασμένες.

*πολιτικός αναλυτής της aboutpeople

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών