Και ξαφνικά… ΠΝΠ. Εκεί που είχαμε βαρεθεί να ακούμε τους κυβερνητικούς τηλε-σχολιαστές να μας εξηγούν πώς η Επιτελική μας Κυβέρνηση έχει πιάσει τον ταύρο απ’ τα κέρατα κι ετοιμάζεται να του δώσει τη χαριστική βολή με το ολοκληρωμένο σχέδιό της για το Προσφυγικό, μας ήρθε στο κεφάλι Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου. Δηλαδή νόμος τόσο επείγων, που ισχύει προκαταβολικά, άμα τη υπογραφή του, και κυρώνεται από τη Βουλή των Ελλήνων εκ των υστέρων, αφού πρώτα αρχίσει να ισχύει και να παράγει αποτελέσματα.

Νόμος, δηλαδή, που ο συνταγματικός νομοθέτης πρόβλεψε για ακραίες, εξαιρετικά επείγουσες καταστάσεις. Και μάλλον όχι για ένα θέμα που απασχολεί την ελληνική κοινωνία και τις αρχές του τόπου από το 2015. Τι μπορεί να είναι λοιπόν η χρήση ενός τόσο ακραίου νομοθετικού εργαλείου, παρά μια ακόμη δημόσια και πανηγυρική ομολογία αποτυχίας;

Το αλαλούμ της κυβέρνησης με το προσφυγικό/μεταναστευτικό δεν σταματά όμως εδώ: Με την ΠΝΠ – λέει – θα εξουσιοδοτήσουν τον εαυτό τους να επιτάξουν τα «απαραίτητα ακίνητα και εκτάσεις για τη διαχείριση της κρίσης, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η εξαιρετικά επείγουσα ανάγκη αποφυγής της διακινδύνευσης της δημόσιας τάξης και υγείας». Πρόκειται, φυσικά, για τα ίδια εκείνα κέντρα που η κυβέρνηση Μητσοτάκη μας διαβεβαίωνε ότι θα χωροθετηθούν και θα λειτουργήσουν σε διάλογο και συνεργασία με τις τοπικές αρχές. Τώρα όμως που οι κάτοικοι, εξοργισμένοι από την προεκλογική και μετεκλογική κοροϊδία, «στυλώνουν» τα πόδια, επιστρατεύεται το μέτρο της επίταξης, ένα ακόμη ακραίο μέσο διαχείρισης, μέτρο που στην κοινή συνείδηση είναι συνδεδεμένο με περιόδους πολιτικής ανωμαλίας και όχι με την λειτουργία μιας δημοκρατικής κυβέρνησης.

Μια εξόχως ανησυχητική διάσταση είναι η εισαγωγή μιας νέας κατηγορίας των «παραβατικών», όπως τους περιγράφει ο Κυβερνητικός εκπρόσωπος. Ποιοι είναι αυτοί οι «παραβατικοί» και σε τί θα διαφέρουν από τους «παρανομούντες»; Πώς η πολιτεία θα στερεί την ελευθερία σε ανθρώπους που δεν έχουν παρανομήσει; Και αν έχουν παρανομήσει γιατί τους εντάσσει στο πλαίσιο κάποιας δομής και δεν τους κλείνει στη φυλακή;

Οι εκπλήξεις όμως δεν τελειώνουν εδώ: Διαβάζοντας την κυβερνητική ανακοίνωση βλέπουμε να αναφέρεται σαφώς σε «Κλειστές δομές». Ωστόσο, στο τέλος της ίδιας ανακοίνωσης οι κλειστές δομές… ανοίγουν για να επιτρέψουν σε όσους παραμένουν σε αυτές «ελεγχόμενες εξόδους, με κάρτα, για ορισμένο χρονικό διάστημα, ενώ θα είναι κλειστές τα βράδια». Δηλαδή δομές που θα είναι κλειστές, αλλά θα λειτουργούν και σαν να είναι… ανοιχτές. Σαν κάποιος από Ευρώπη μεριά, να έχει σφυρίξει στο αυτί των κυβερνητικών ότι οι φυλακές για πρόσφυγες, που είχαν στο μυαλό τους, δεν περνάνε με τίποτα και για να μην έχουμε θεματάκια, θα είναι ανοιχτές ελεγχόμενες δομές, κι ας τις λένε κλειστές, ας τις λένε και Θανάση, αρκεί να μην είναι κλειστές φυλακές.

Εκείνο ωστόσο που είναι πραγματικά κωμικό, είναι το γεγονός ότι ο Κυβερνητικός εκπρόσωπος επικαλείται τους Αυτοδιοικητικούς, και μάλιστα τον Περιφερειάρχη Κ. Μουτζούρη. Ο ίδιος ο Κ. Μουτζούρης πάντως, από την πρώτη στιγμή που εκδόθηκε η κυβερνητική ανακοίνωσή, δεν έχει σταματήσει ούτε λεπτό να φωνάζει μπροστά σε κάθε μικρόφωνο την απόλυτη αντίθεσή του στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, όπως εξάλλου και η συντριπτική πλειοψηφία των Αυτοδιοικητικών.

Στην ίδια ανακοίνωση ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μιλά για Φύλαξη των Συνόρων, κι εννοεί το διεθνές ρεζιλίκι με το διαβόητο «πλωτό φράγμα», που ετοιμάζεται να δοκιμάσει η κυβέρνηση. Μιλά για Επιτάχυνση Διαδικασιών Ασύλου κι εννοεί περιπτώσεις όπως των μαζικών απορρίψεων λόγω έλλειψης διερμηνέων, υπόθεση που ήδη βρίσκεται στο μικροσκόπιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Το χειρότερο όμως απ’ όλα τα κυβερνητικά ψέματα και τις απάτες, είναι αυτό που εξαγριώνει περισσότερο τους κατοίκους των νησιών: Είναι η ουσιαστική εγκατάλειψη της στρατηγικής της αποσυμφόρησης και η αντικατάστασή της με επείγουσες (και αναγκαστικού χαρακτήρα) χωροθετήσεις εντός των νησιών.

Είναι η ανομολόγητη μετατροπή των νησιών σε ανοιχτές φυλακές προσφύγων και μεταναστών, που η κυβέρνηση προσπαθεί να σερβίρει στους κατοίκους γαρνιρισμένη με ανέφικτους στόχους αυξημένων επιστροφών.

Ίσως όμως οι νέες κυβερνητικές εξαγγελίες έχουν και μια θετική διάσταση. Ίσως έτσι να πέσει στα μάτια των κατοίκων και το τελευταίο φύλλο συκής, που άτεχνα επιχειρεί να κρύψει τις επιτελικές ευθύνες της Δεξιάς Κυβέρνησης, για το χυδαίο προπαγανδιστικό παιχνίδι ετών και το διαχειριστικό φιάσκο που εξελίσσεται εδώ και μήνες στην πλάτη τους.