Τα πράγματα μετά την επίθεση στον Γιάννη Μπουτάρη δεν είναι τόσο απλά όσο θέλουν να τα παρουσιάζουν κάποιοι αλλά πολύ σοβαρά και επικίνδυνα για τη δημοκρατική ομαλότητα.

Ads

Δεν πρόκειται απλώς για ένα φασιστικό επεισόδιο, που έληξε με υποκριτικές “καταδίκες της βίας” και κάποια ύπουλα “ναι μεν αλλά” αλλά για μια σοβαρή επανεμφάνιση του μαύρου παρακράτους της Θεσσαλονίκης που κυριαρχούσε για έναν αιώνα στην πόλη και επιτίθεται στον Μπουτάρη, ακριβώς γιατί συμβολίζει εμφατικά ως πρόσωπο την επάνοδο σε δημοκρατικές και αυτονόητες αξίες.

Συστηματικά στοχοποιημένος από “μακεδονομάχους”, εθνικιστές, ομοφοβικούς, αντισημίτες, φανατικούς εκκλησιαστικούς αλλά και “ποντιάρχες”, ο Μπουτάρης ενοχοποιείται για το γεγονός ότι η Θεσσαλονίκη έπαψε να είναι η πόλη που το παρακράτος ορίζει τις τύχες της. Ακόμη και πριν την επίθεση είχαν διακινηθεί σωρεία ψευδών ειδήσεων που το κοινό των “ψεκασμένων” καταναλώνει με φανατισμό. Άλλωστε την ώρα  της επίθεσης φρόντιζαν μπροστά στις κάμερες τα διεφθαρμένα υπολείμματα του παρελθόντος, να υποκινούν τον όχλο αποκαλώντας τον Δήμαρχο της πόλης “χολέρα, πολιτικό τραβέλι”, χωρίς ακόμη κάποιος εισαγγελέας να έχει παρέμβει.

Πίσω από τους φασίστες όμως κρύφτηκαν αρκετοί τύποι του “συνταγματικού τόξου” που συναγελάζονται επί χρόνια με το παρακράτος ή πολιτικά πτώματα που ξεπλένονται με τον “πατριωτισμό”. Αυτοί που ενοχλούνται από την παραδοχή της λεηλασίας των Εβραίων και τη διάσωση της μνήμης του ολοκαυτώματος, όσοι δεν αντέχουν την ανοχή στο διαφορετικό και το gay parade, όσοι εξοργίζονται από τα ανοίγματα του Μπουτάρη που απέφεραν τεράστιο όγκο Τούρκων τουριστών με αποτέλεσμα η οικονομική ανάπτυξη να συναρτάται με τους μισητούς γείτονες, όσοι δεν συγχωρούν τη γλώσσα της αλήθειας για το Μακεδονικό και προσδοκούν αναβίωση της πατριδοκαπηλείας των συλλαλητηρίων.Οι παραθρησκευτικοί και ακραία μισαλλόδοξοι που ασφυκτιούν χωρίς παρέμβαση στην πολιτική, όλα τα παλαιοκομματικά δίκτυα της Θεσσαλονίκης που όριζαν τις τύχες της και εδραίωσαν τα παροιμιώδη σύνδρομα που την κατατρέχουν.

Ads

Όμως ευθύνη έχουν και οι διοργανωτές της εκδήλωσης, που ήταν ο πρώτος κοινός εορτασμός των ποντιακών σωματείων, με επιμονή του ίδιου του Δημάρχου. Για έναν πολίτη με στοιχειώδη συγκρότηση που γνωρίζει τις ισορροπίες της Θεσσαλονίκης, είναι πασιφανές ότι δεν πρόκειται για “παρείσακτους” αλλά μάλλον επιβεβαιώθηκαν οι κατηγορίες σημαντικών ανθρώπων του ποντιακού χώρου ότι η ακροδεξιά έχει διεισδύσει στα ​σωματεία εδώ και χρόνια. Και επειδή το δράμα των προγόνων μας δεν μπορεί να ξεπλένει όσους συμπαρατάσσονται με τον κάθε φασίστα στις πλατείες, τα σωματεία έχουν την ευθύνη να δώσουν στις αρχές άμεσα τα στοιχεία των ατόμων που επιτέθηκαν στον Δήμαρχο και να ξεκινήσουν την αυτοκάθαρση, πριν γίνουν παρακολούθημα της Χρυσής Αυγής. Άλλωστε, το κοινό δεν ήταν αμέτοχο αλλά φάνηκε να παρείχε “ψυχική συνδρομή” στους δράστες.

Η Αστυνομία προφανώς έχει ευθύνες για το γεγονός ότι κάποιοι χτυπούσαν ανενόχλητοι τον Δήμαρχο στο πιο κεντρικό σημείο της πόλης και έφυγαν σαν κύριοι από τον τόπο του εγκλήματος, ο ένας μάλιστα για τις πρώτες βοήθειες στο ίδιο Νοσοκομείο με τον Μπουτάρη !  Κατά τα άλλα οι απόψεις των “ήθελε και τα έπαθε”  και ο υφέρπων φασισμός που εργαλοποιεί τη βία όταν εξυπηρετεί όσους είναι στριμωγμένοι πολιτικά και “καταδικάζει τη βία” όταν δεν ασκείται προς όφελός τους, δεν είναι μια αμελητέα μειοψηφία αλλά μια υπολογίσιμη μάζα, όπως αποκαλύφθηκε και στην οχλοκρατία των συλλαλητηρίων.

Για αυτό και πρέπει όμως να αποφασίσει συνολικά το πολιτικό σύστημα, αν θα συγκρουστεί με το παρακράτος και τα φαντάσματα του παρελθόντος ή θα συνεχίσει να κρύβεται πίσω από όψιμες πατριδοκαπηλείες, υποκύπτοντας στα φασιστικά κατακάθια και υποθηκεύοντας μια σύγχρονη δημοκρατική πολιτεία στον βωμό της μικροπολιτικής.