Ο Μητσοτάκης είναι αδίστακτος. Ο άνθρωπος που, αν ήταν στην αντιπολίτευση με πανδημία, δεν θα είχε αφήσει κηδεία για κηδεία, για να κατηγορήσει, παρέα με τα φιλικά μέσα, την κυβέρνηση για τους θανάτους, τα νοσοκομεία και ότι άλλο σήκωνε δημαγωγία, ακόμη και για τα νεκροταφεία που δεν χωρούσαν τα πτώματα -όπως έγινε στη Θεσσαλονίκη τον Δεκέμβριο- κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ και γενικώς την αντιπολίτευση για υγειονομικό «σαμποτάζ».
 
Δεν είναι η πρώτη φορά. Το είδαμε από τη συμφωνία των Πρεσπών, τότε που κατηγορούσε τον Τσίπρα ότι είχε ξεπουλήσει τη Μακεδονία για τις συντάξεις, μέχρι τις προάλλες στο Ζάππειο. Oταν μπροστά σε διεθνείς καλεσμένους κατηγόρησε τον «λαϊκισμό»  του 2015, λες και λίγα χρόνια πριν δεν ήταν η παράταξη του που είχε χρεοκοπήσει τη χώρα.
 
Αλλά ο Μητσοτάκης βρίσκει και τα κάνει. Γιατί η αντιπολίτευση, τον ενάμιση χρόνο της πανδημίας, ασκεί κριτική. άλλοτε στοχευμένα άλλοτε λιγότερο, σε δευτερεύοντα θέματα, αλλά έχει αποφύγει να πει το βασικό: ότι η κυβέρνηση έκανε εγκληματικά λάθη που στοίχισαν τη ζωή σε ανθρώπους που θα μπορούσαν να είχαν σωθεί. Από τα πρώτα θύματα, την  δύστυχη 41χρονη στην Καστοριά, όταν τη συμβούλευσαν από το άσχετο ιδιωτικό τηλεφωνικό κέντρο του ΕΟΔΥ να κάτσει σπίτι της, μέχρι την εκατόμβη της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας.
 
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έλεγε τον Σεπτέμβριο ότι οι ΜΕΘ είναι σπατάλη και τους επόμενους μήνες πέθαναν χιλιάδες εκτός ΜΕΘ, γιατί δεν υπήρχαν αρκετές. Ορισμένοι σαν να ήταν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, 45 κιλά από την έλλειψη φαγητού, μέσα στις ακαθαρσίες τους, σύμφωνα με επίσημες καταγγελίες. Βετεράνοι της αριστεράς πέθαναν έτσι, αλλά καμιά συγκίνηση από την επίσημη αριστερά.

Διαβάστε επίσης: «Ο πατέρας μου πέθανε 45 κιλά και βρόμικος, σε μια αποθήκη του ΑΧΕΠΑ»
 
 Η θνητότητα στις ελληνικές ΜΕΘ έφτασε το 70%, σύμφωνα με τον κ. Τσιόδρα, όταν ο ευρωπαϊκός  μέσος όρος είναι στο μισό. Σε μερικά νοσοκομεία απογειώθηκε το 100%. Αυτές δεν ήταν ΜΕΘ, αλλά ηλεκτρικές καρέκλες με πολλά σωληνάκια. Και τι έκανε η κυβέρνηση, ανενόχλητη; έβγαλε από τη θέση του έναν διοικητή νοσοκομείου που δεν ήταν της αρεσκείας της και κράτησε τους υπόλοιπους με παρόμοιες επιδόσεις και τους προϊσταμένους στη θέση τους. Ακούσατε καμιά επίσημη, αντιπολιτευτική διαμαρτυρία;
 
Αντί να καταγγείλει το έγκλημα και να πει τα πράγματα με το όνομα τους, αντί να ενθαρρύνει τους πολίτες που θέλουν να καταφύγουν στη Δικαιοσύνη για την άδικη απώλεια των αγαπημένων τους προσώπων, οι αρμόδιοι της αντιπολίτευσης χρειάζονται παρασκηνιακή πίεση ακόμη και για να υποβληθεί μια απλή κοινοβουλευτική ερώτηση. Πως να μην αλωνίζει ο Μητσοτάκης, που έφτασε να λέει ότι άλλα λένε οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ κεκλεισμένων των θυρών και άλλα δημοσίως και ακόμα να πάρει απάντηση; Αφού δεν χρειάζεται να παίξει άμυνα, περνάει στην επίθεση.
 
Έχει πλήρως μπερδευτεί το στιλ της αντιπολίτευσης με την ουσία. Λες και κανείς δεν έχει παρακολουθήσει βρετανικό κοινοβούλιο: δεν χρειάζεται ούτε να βρίζεις ούτε να ποστάρεις στο facebook, γράφοντας με κεφαλαία, για να κάνεις αντιπολίτευση. Απλώς πρέπει να ξέρεις τι θέλεις και ποιος είσαι.
 
Η αμετροέπεια και η αλαζονεία του Μητσοτάκη τροφοδοτείται  ακριβώς από τα υπαρξιακά ερωτήματα και την αδυναμία της αξιωματικής αντιπολίτευσης να διαμορφώσει μια στρατηγική απέναντι στην πιο διεφθαρμένη και ανίκανη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης. 

Διαβάστε επίσης: Η αριστερά, χλεύη των απατεώνων και διεφθαρμένων;
 
Στα δύο χρόνια από την εκλογική ήττα του 2019, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει πολύτιμο χρόνο, βολοδέρνοντας μεταξύ αναποφασιστικότητας και πανδημίας. Τα ζητήματα αναζήτησης λαθών, χάραξης πολιτικής, οργανωτικής ανασυγκρότησης και ριζικής ανανέωσης προσώπων, έπρεπε να έχουν κλείσει μέσα σε μερικούς μήνες μετά την ήττα και πάντως μέχρι το τέλος του 2019.
 
Αντίθετα χρονίζουν, τροφοδοτώντας κύκλους εσωστρέφειας,  διαμάχες χωρίς ξεκάθαρο αντικείμενο και την αίσθηση του Μητσοτάκη ότι μπορεί να κάνει και να λέει ότι θέλει. Ακόμη και ότι η πιο ήπια αντιπολίτευση στη σύγχρονη ελληνική ιστορία, του έκανε σαμποτάζ.  Να δεις που κάποτε θα μας πούνε..