Μια ατμόσφαιρα ματαίωσης και κόπωσης επισκιάζει την ελληνική επικράτεια. Μια ατμόσφαιρα που οφείλεται αφενός στην δικαιολογημένη κούραση του έλληνα πολίτη, αφ’ ετέρου στην σκηνοθετημένη εικόνα που προσπαθούν σκόπιμα να δημιουργήσουν τα media με τις δυσοίωνες αφηγήσεις. Ακούγεται πως η ελπίδα ηττήθηκε και η «αξιοπρέπεια» συνθηκολόγησε. Πώς όλοι είναι ίδιοι και πως η πολιτική δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω.

Δεν είναι ψέμα πως υπερεκτιμήσαμε τις δυνάμεις μας στην περυσινή διαπραγματευτική διαδικασία. Ορισμένοι ευρωπαϊκοί κύκλοι επιθυμούσαν να καταστείλουν την ελπίδα, να μετριάσουν τις προσδοκίες της δημοκρατικής αλλαγής. Και παρ’ ότι γνωρίζαμε πως στην διαπραγμάτευση υπάρχει το στοιχείο του συμβιβασμού, εφαρμόσαμε πολιτικές που απείχαν πολύ από τον αρχικό μας σχεδιασμό και συναντήσαμε τις αντιφάσεις μας. Προσφάτως ψηφίσαμε ομολογουμένως δυσάρεστα μέτρα για να πετύχουμε το επερχόμενο κλείσιμο της αξιολόγησης και να ανοίξουμε τη συζήτηση για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους.

Αλλά στην συμφωνία υπάρχουν και νίκες.

Οι χαμηλοί στόχοι για τα πλεονάσματα των επόμενων χρόνων, θα μας εξασφαλίσουν την σταθερή ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας με την παράλληλη προστασία των αδυνάμων. Η ρύθμιση χρέους θα αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη των αγορών προς την ελληνική οικονομία και θα δημιουργήσει τον απαραίτητο δημοσιονομικό χώρο,  μειώνοντας τις υποχρεώσεις της χώρας βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Αλλά το σημαντικότερο όλων είναι ότι με το κλείσιμο της αξιολόγησης θα μπορέσουμε να παρατάξουμε περισσότερες από τις δυνάμεις μας απέναντι στο εγχώριο τοπίο της διαφθοράς.

Η κυβέρνηση αυτή έδωσε και συνεχίζει να δίνει μάχες σε δυο μέτωπα. Ένα εξωτερικό και ένα εσωτερικό. Με αυτή την συμφωνία που πια κλείνει δίνοντάς μας ανάσες, μπορούμε να στραφούμε στο εγχώριο σκηνικό του χάους που στήθηκε τα προηγούμενα χρόνια. Οι χρόνιες πληγές  της χώρας μας εξακολουθούν να αιμορραγούν, προκαλώντας μια δυσπιστία απέναντι στο πολιτικό προσωπικό και τους δημοκρατικούς θεσμούς.

Η διαφθορά αξιωματούχων που επιβράβευε τον πιο «καπάτσο», η κατασπατάληση δημοσίων πόρων, η σκόπιμη διατήρηση ενός διοικητικού χάους που ευνοούσε τον οπορτουνισμό και τα μπαλώματα, ο κοντόφθαλμος ή ανύπαρκτος σχεδιασμός, αντιμετωπίζονται πια με όλο και μεγαλύτερη ένταση.

Εδώ οφείλεται η δική μου αισιοδοξία. Αυτή η κυβέρνηση μπορεί να υπερεκτίμησε τις δυνάμεις της απέναντι σε μια σκληρή εξωχώρια οικονομική λογική, αλλά διαθέτει την καθαρότητα, το σχέδιο, την πρόθεση και την επιμονή να ανασυγκροτήσει το εσωτερικό τοπίο, αποκαθιστώντας την εμπιστοσύνη του πολίτη προς την πολιτική.  

Το επόμενο διάστημα θα μπορούμε να κάνουμε ακόμα περισσότερα για να σταματήσουμε την αιμορραγία που εξακολουθεί να υπάρχει εδώ και πολλές δεκαετίες αλλά και να διασφαλίσουμε ότι δεν θα επαναληφθεί.

Γι΄αυτό δημιουργούμε πιο αυστηρούς ελέγχους στις κρατικές υπηρεσίες και αυστηρά κριτήρια για τους διαγωνισμούς δημοσίων φορέων. Επιβάλλουμε την λογοδοσία των διοικήσεων, σταματάμε τις απευθείας αναθέσεις. Λαμβάνουμε δραστικά μέτρα- και έχουμε κατηγορηθεί σφοδρά γι΄αυτό- για να σταματήσουμε την κατασπατάληση του δημόσιου πλούτου που χάνεται στους τομείς της υγείας, της άμυνας κ.α. Με τους πόρους που εξοικονομούμε από την διαφθορά, ενισχύουμε τα χαμηλότερα στρώματα. Προχωράμε στην ανασυγκρότηση του δημόσιου τομέα (και όχι την μείωσή του), ώστε η πολύωρη εργασία του δημόσιου υπάλληλου να αντιστοιχεί με την παραγωγικότητά του και την λειτουργικότητα του συστήματος.  

Στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αγρότες και οι επιχειρήσεις προσπαθούμε να αξιοποιήσουμε όλα τα χρηματοδοτικά εργαλεία και να βρούμε αξιόπιστες λύσεις που δεν θα μετακυλήσουν το πρόβλημα στο μέλλον, όπως συνέβη επί παραδείγματι με τα ανεύθυνα πακέτα Χατζηγάκη. Αξιοποιούμε τα αναπτυξιακά και χρηματοδοτικά εργαλεία που δημιουργούνται για να βοηθήσουμε τον μικρομεσαίο επιχειρηματία. Βάζουμε μια τάξη στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο της χώρας που για χρόνια λειτουργούσε σε καθεστώς ασυδοσίας και ύποπτων ανταλλαγών.

Με ρωτάνε αν είμαι αισιόδοξη για την συμφωνία. Η αισιοδοξία είναι πολυτέλεια του παρατηρητή. Και σήμερα υπάρχει μια κυβέρνηση που δεν αρκείται στην παρατήρηση, αλλά επιδιώκει την παρέμβαση. Πρέπει και μπορούμε να δαμάσουμε το χάος μέσα από το οποίο γινόταν πολιτική τα προηγούμενα χρόνια.

Τα σταθερό περιβάλλον που δημιουργείται με την αξιολόγηση, αναγεννά την ελπίδα πιο ώριμη, πιο σοφή και πιο συγκροτημένη! Σήμερα ελπίζω όχι εξ’ ιδιοσυγκρασίας αλλά εκ πεποιθήσεως.

* Η Φρόσω Καρασαρλίδου είναι Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ, Ν. Ημαθίας