Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν είναι απλώς άλλη μια κυβέρνηση της ΝΔ. Πολύ περισσότερο από αυτό, είναι μια σύμπραξη του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου που σκοπό έχει την εγκαθίδρυση μιας νέας πολιτικής ηγεμονίας και μιας νέας οικονομικής κυριαρχίας στη χώρα.

Ads

Το μαρτυρά πρώτα από όλα η σύνθεση της κυβέρνησης, στην οποία συνυπάρχουν τα 3 μεγάλα πολιτικά τζάκια της Δεξιάς, όπως αυτά διαμορφώθηκαν διαχρονικά από τους 3 ιστορικούς πρωθυπουργούς της ΝΔ, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και τον Αντώνη Σαμαρά.

Το μαρτυρά ακόμη η οικογενειακή και πολιτική προέλευση του σημερινού πρωθυπουργού. Γιός πρωθυπουργού ο ίδιος, αδελφός πρώην δημάρχου Αθηναίων και πρώην υπουργού εξωτερικών και θείος του σημερινού δημάρχου Αθηναίων, εκπροσωπεί μια εκ των μεγάλων πολιτικών οικογενειών της χώρας. Ο ιδρυτής της οποίας, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, δεν είναι τυχαίο ότι ήταν εκείνος που εισήγαγε στο πολιτικό λεξιλόγιο τον όρο «διαπλοκή», για να περιγράψει τις υπόγειες διασυνδέσεις μεταξύ πολιτικής και οικονομικών συμφερόντων.
Τη σύμπραξη του πολιτικού και επιχειρηματικού κατεστημένου όμως την υπενθυμίζει και τη μαρτυρά καθημερινά και η αμοιβαία υποστήριξη μεταξύ κυβέρνησης και μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Με τους επιχειρηματίες να παρέχουν στην κυβέρνηση αμέριστη πολιτική, οικονομική και κυρίως επικοινωνιακή στήριξη, μέσω των συστημικών ΜΜΕ τα οποία ελέγχουν ολοκληρωτικά.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα τα τελευταία δύο χρόνια έχει καταντήσει ουραγός στις διεθνείς λίστες όσον αφορά στην ελευθεροτυπία, στον πλουραλισμό και στην ανεξαρτησία της ενημέρωσης…

Ads

Τη διαπλοκή μεταξύ κυβέρνησης και επιχειρηματικών συμφερόντων την αποδεικνύει περίτρανα όμως και ο ανταποδοτικός τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση πολιτεύεται. Επιστρέφοντας με ευγνωμοσύνη στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους τη στήριξη που της παρέχουν, είτε με τις οικονομικές ενισχύσεις που αφειδώς προσφέρει στους χορηγούς της, είτε με τους νόμους που ψηφίζει και εφαρμόζει και οι οποίοι τους ευνοούν απροκάλυπτα.

Πόσο τυχαία είναι η επιλεκτική και μονομερής αδρή αποζημίωση, λόγω πανδημίας, συγκεκριμένων μόνο και επώνυμων επιχειρήσεων, αντί των χιλιάδων μικρομεσαίων που έχουν καταστραφεί και των εκατομμυρίων εργαζομένων που πλήττονται από την ύφεση και την ανεργία;

Κι ακόμη, πόσο τυχαίο είναι ότι δεν υπάρχει νομοθέτημα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, πίσω από το οποίο να μην υπάρχουν ως αποδέκτες συγκεκριμένα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα; Από το νόμο για το Περιβάλλον, που χαρίζει προστατευόμενες περιοχές σε επιχειρηματίες, μέχρι τον πρόσφατο εργασιακό νόμο, που υπηρετεί μονόπλευρα τα συμφέροντα του ΣΕΒ και της εργοδοσίας σε βάρος των εργαζομένων. Και από τους νόμους για την Παιδεία, που ευνοούν τους επιχειρηματίες των ιδιωτικών κολεγίων σε βάρος της δημόσιας εκπαίδευσης, μέχρι την ιδιωτικοποίηση της Υγείας μέσω ΣΔΙΤ, που εμπορευματοποιεί με σκοπό την κερδοφορία το κοινωνικό αγαθό της δημόσιας υγείας.
Και έπεται συνέχεια, καθώς έρχεται το μεγάλο πάρτι της μοιρασιάς των δισεκατομμυρίων Ευρώ που αναμένονται να εισρεύσουν από το Ταμείο Ανάκαμψης.

Αυτή η ιδιότυπη διάσταση της σημερινής πολιτικής κατάστασης στη χώρα, με την αμοιβαία υποστήριξη μεταξύ κυβέρνησης αφενός και οικονομικού και επιχειρηματικού κατεστημένου
αφετέρου, εξηγεί πλήρως την εικόνα της πολιτικής κυριαρχίας που αρμονικά και συντονισμένα σκηνοθετούν τα ΜΜΕ υπέρ της κυβέρνησης.

Η αυτοεκπληρούμενη προφητεία σε τηλεοπτική παραγωγή και σε εθνικό δίκτυο.

Το χειρότερο όμως είναι ότι η διαπλοκή μεταξύ πολιτικού και επιχειρηματικού κατεστημένου έχει δημιουργήσει σοβαρή ρωγμή και υπονομεύει συστηματικά βασικές εγγυήσεις της δημοκρατίας. Με θύματα την ανεξαρτησία της ενημέρωσης, την ελεύθερη έκφραση, την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης και τη συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή της λαϊκής κυριαρχίας.
Πολύ ορθά λοιπόν ο Αλέξης Τσίπρας απέδωσε στην κυβέρνηση Μητσοτάκη «καθεστωτική νοοτροπία», καθώς η έκταση της διαπλοκής με συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα και ο αυταρχικός, ολοκληρωτικός και ευνοιοκρατικός τρόπος που πολιτεύεται της προσδίδουν χαρακτηριστικά πολιτικοοικονομικού καθεστώτος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ εκπροσωπώντας τον υπέρτερο αριθμητικά, αλλά υπολειπόμενο οικονομικά και επικοινωνιακά πόλο των συμφερόντων της κοινωνίας, βρίσκεται σήμερα στην περίεργη κατάσταση να δυσκολεύεται να πείσει τα εκατομμύρια των αδύναμων μικρομεσαίων ότι εκπροσωπεί τα δικά τους συμφέροντα. Πρώτα γιατί υπάρχει ένα αδιαπέραστο επικοινωνιακό τείχος που εμποδίζει τη φωνή του ΣΥΡΙΖΑ να φτάσει στον πολίτη. Και δεύτερον γιατί το αμείλικτο και εκδικητικό καθεστώς πνίγει κάθε φωνή που προσπαθεί να πει την αλήθεια.

Από το Νίκο Παππά που διώκεται εκδικητικά γιατί ήταν ο μόνος πολιτικός που προσπάθησε να βάλει τους επιχειρηματίες που ελέγχουν τα ΜΜΕ να πληρώσουν, μέχρι τον εκδότη του Documento Κώστα Βαξεβάνη, που αποτελεί τη μόνη πραγματικά ανεξάρτητη και γενναία ειδησεογραφικά φωνή βοώντος στην επικοινωνιακή έρημο των χειραγωγημένων ΜΜΕ, αλλά και μέχρι απλούς πολίτες, μεταξύ των οποίων και ο γράφων, που διώκονται ποινικά γιατί επιμένουν στο δρόμο της δημοκρατίας και της ανεξαρτησίας της έκφρασης, τα θύματα του καθεστώτος της διαπλοκής είναι πολλά και σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής.

Τούτων δοθέντων, δεν θα είναι εύκολη υπόθεση η νίκη που ευαγγελίζεται, δίνοντας από την Προγραμματική Συνδιάσκεψη το σύνθημα της πολιτικής μάχης, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Αλέξης Τσίπρας.

Απέναντι σε ένα πανίσχυρο καθεστώς που ελέγχει ασφυκτικά τα πάντα, είναι αφελές να πιστεύει κανείς ότι ένα κόμμα μπορεί να αντιπαρατεθεί επιτυχώς από μόνο του. Αυτό είναι το νόημα της προοδευτικής συμμαχίας την οποία επικαλείται ο Αλέξης Τσίπρας, η οποία έχει χαρακτήρα πολύ ευρύτερο των παραδοσιακών κομματικών γραμμών και αντιπαραθέσεων, καθώς απευθύνεται σε μια ευρεία έκταση πολιτών από το μεσαίο χώρο, μέχρι την Αριστερά.

Κι ακόμη περισσότερο, αυτό είναι το νόημα και της προγραμματικής συνεργασίας ευρύτερων προοδευτικών δυνάμεων που περιέγραψε ο Τσίπρας και που το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έφερε, επιτρέπει και ενθαρρύνει.

Η νίκη των προοδευτικών δυνάμεων θα έρθει μόνον εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ καταφέρει να προσδώσει πολιτικά χαρακτηριστικά στο ευρύ αντικυβερνητικό μέτωπο που ήδη έχει αρχίσει να διαμορφώνεται ως αποτέλεσμα της κοινωνικής δυσαρέσκειας που προκαλούν οι κυβερνητικοί χειρισμοί.

Η αρχή της αντεπίθεσης έγινε στην Προγραμματική Συνδιάσκεψη. Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αποκαθιστά την αδικία στα επίπεδα της διακυβέρνησης, της ανάπτυξης και του κοινωνικού κράτους και απαντά στις προκλήσεις και τις ανάγκες της εποχής. Τώρα μένει αυτό το μήνυμα να περάσει και στην κοινωνία και να γίνει κτήμα κάθε πληττόμενου από το διαπλεκόμενο καθεστώς πολίτη.

Η νίκη των προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων στις εκλογές είναι ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος για την απελευθέρωση από τα δεσμά του ιδιότυπου πολιτικοοικονομικού καθεστώτος που συγκυβερνά με ολοκληρωτικό τρόπο σήμερα τη χώρα και απομυζά τον πλούτο της, σε βάρος των εκατομμυρίων πολιτών που ο αλαζόνας πρωθυπουργός αποκάλεσε ειρωνικά «εξαρτημένους από τους μισθούς τους».