Ιστορικά, ανέκαθεν οι άνθρωποι προσπαθούσαν να κυβερνήσουν τον κόσμο. Από την 1η Νοεμβρίου 1814 έως την 9η Ιουνίου του 1815, ο Ταλλεϋράνδος, ένας από τους πιο σημαντικούς διπλωμάτες του δέκατου ένατου αιώνα, συγκέντρωσε στο Συνέδριο της Βιέννης όλους τους ευρωπαίους μονάρχες ή τους εκπροσώπους τους, συμπεριλαμβανομένου και του μετέπειτα Έλληνα κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια που τότε εκπροσωπούσε τη Ρωσία. Το συνέδριο αυτό αποτέλεσε το αποκορύφωμα της μοιρασμένης σε εδάφη και λαούς Ευρώπης των μοναρχιών και των αυτοκρατοριών.

Ads

Ο Λένιν μαζί με τον Τρότσκι, κατά τη Ρωσική Επανάσταση του 1917, προσάρτησαν στην επανάσταση ορισμένες περιοχές της Μικράς Ασίας, που δεν είχαν καμία σχέση με τη Ρωσία ούτε σε πολιτικό ούτε σε πολιτισμικό επίπεδο.

Στις 20 Ιανουαρίου 1942, οι Ναζί αξιωματούχοι συναντήθηκαν στο Wannsee προκειμένου να αποφασίσουν την ολοκλήρωση της ‘τελικής λύσης’, που θα έχει ως αποτέλεσμα το μαζικό θάνατο 6 εκατομμυρίων Εβραίων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, χωρίς να υπολογίζονται και τα υπόλοιπα θύματα του ναζισμού που ήταν τσιγγάνοι, ομοφυλόφιλοι, Γαλλομασώνοι, Ρώσοι αιχμάλωτοι πολέμου, αγωνιστές εναντίον του ναζισμού, Ισπανοί δημοκράτες, και Ιταλοί αντιφασίστες. Κατά τη διάσκεψη της Γιάλτας, ο κόσμος μοιράστηκε για μια ακόμη φορά σε σφαίρες επιρροής των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας, οι άνθρωποι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, προσπάθησαν να υποδουλώσουν τους υπόλοιπους ανθρώπους. Σήμερα, αυτή η υποδούλωση δεν πραγματοποιείται πλέον με τα όπλα, τον πόλεμο και τη φυσική εξόντωση όσων αντιστέκονται.

Σήμερα, η δικτατορία πηγάζει από τον κόσμο της οικονομίας, των τραπεζών, των χρηματιστηρίων, και των αλγορίθμων. Οι αγορές, συνειδητοποιούν ότι διαμέσου μιας συγκεκριμένης συναλλαγής έχουν την εξουσία να φέρουν τα πάνω κάτω επηρεάζοντας μια συγκεκριμένη οικονομική ομάδα, ή ακόμη και ένα ολόκληρο έθνος.

Το 1992 ο Τζορτζ Σόρος χρεοκόπησε την Τράπεζα της Αγγλίας επιτιθέμενος σφοδρά στη βρετανική λίρα. Έτσι, το Ηνωμένο Βασίλειο αναγκάστηκε να αποστασιοποιηθεί από το ευρωπαϊκό νομισματικό φίδι. Ήταν η πρώτη εμπειρία που κάποιοι άλλοι θα ξαναζήσουν 16 χρόνια αργότερα. Γιατί αν το κέρδος θεωρηθεί ότι είναι ένα φίδι που δαγκώνει την ουρά του, τότε χρειάζονται διαρκώς νέα δεδομένα, νέα πρωτόκολλα και νέα πειράματα για να εξελιχθεί.

Ας φανταστούμε λοιπόν, μια ισχυρή ομάδα επιρροής που ελπίζει να επεκτείνει την εξουσία της με κάθε δυνατό μέσο. Αυτή η ομάδα, για να πετύχει τους στόχους της θα πρέπει να εφαρμόσει ένα συντονισμένο σχέδιο ενάντια στα θύματά της.

Το θύμα στην προκειμένη περίπτωση είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Πώς λοιπόν μια τέτοια ομάδα θα μπορούσε να υποδουλώσει την Ευρώπη προκειμένου να εξυπηρετεί τα δικά της συμφέροντα; Μα βέβαια με το να επιλέξει τον πιο αδύναμο κρίκο και να δοκιμάσει ένα νέο σύγχρονο πειραματισμό.

Σήμερα, δεν πιστεύουμε ότι αυτό μπορεί να συμβεί με όπλα μαζικής καταστροφής ή στρατόπεδα συγκέντρωσης γιατί θα ήταν καταστροφικό για τα συμφέροντα αυτής της ομάδας να προστεθούν εικόνες αληθινής καταστροφής σε ένα τέτοιο εγχείρημα. Είναι καλύτερα για αυτούς το εγχείρημά τους να έχει μακιαβελικά χαρακτηριστικά.

Σε αυτό το φανταστικό σενάριο λοιπόν, το ιδανικό θύμα είναι η Ελλάδα. Ανεξάρτητο κράτος από το 1830, όπως το Βέλγιο, η Ελλάδα είχε μια πολυτάραχη ιστορία, με την ανοχή και την ‘καλή θέληση’ των προηγμένων βιομηχανοποιημένων εθνών.

Αποτελούσε εξάλλου μία χώρα που κυβερνιόταν καθ’ υπόδειξη εδώ και δεκαετίες. Η Ελλάδα  πάντα βρισκόταν σε μεγάλη ουσιαστική απόσταση από τους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς εταίρους. Κι αυτό γιατί δεν είναι μια βόρεια χώρα. Πρόκειται περισότερο για μια ανατολική επικράτεια, λόγω της γεωγραφικής της θέσης.

Σε πολιτικό επίπεδο, η Ελλάδα είναι τώρα κληρονόμος ανακατατάξεων που αποσταθεροποιούν τη δημιουργία του σύγχρονου κράτους της. Έτσι, στην αυγή του εικοστού πρώτου αιώνα, η πολιτική σκηνή της μονοπωλείται από ένα μίγμα πολιτικών κομμάτων που θέλουν να φαίνονται σύγχρονα, αλλά λειτουργούν σύμφωνα με τους διεστραμμένους κανόνες που αυτά έχουν θεσπίσει, επιβιώνοντας χάρη στις πελατειακές σχέσεις με τους ψηφοφόρους τους και τη διαφθορά που υποστηρίζει το πολιτικό τους είναι.

Από την άλλη, η Ορθόδοξη θρησκεία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία της χώρας, επειδή αποτελεί το σύμβολο της αντίστασης κατά των Τούρκων εισβολέων. Όμως, η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία σέρνει πίσω της μια κακή φήμη λόγω των αξιωματούχων της, οι οποίοι συναλλάσσονται με την ελληνική πολιτεία με γνώμονα το προσωπικό όφελος. Για παράδειγμα, το Άγιο Όρος, εξακολουθεί να απαγορεύει την πρόσβαση στις γυναίκες, ενώ έχει επωφεληθεί από επιδοτήσεις της ΕΕ, που ψηφίστηκαν από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Έτσι, οι Έλληνες συχνά βρίσκονται παγιδευμένοι στα δίχτυα ενός συστήματος διαρκών ανταλλαγών μεταξύ πολιτικής και θρησκευτικής εξουσίας. Και αυτό το σύστημα τους μετατρέπει σήμερα σε ένα σύγχρονο σκλάβο, που αναγκάζεται να λυγίσει την πλάτη, υποφέροντας περισσότερο απ’ όσο μπορεί να αντέξει.

Τέλος, η ελληνική οικονομία είναι μια οικονομία με τοπικά χαρακτηριστικά, και για αυτό η χώρα αναγκάζεται να εισάγει περισσότερα προϊόντα απ’ όσα εξάγει, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να υπάρχει στη σύγχρονη εποχή ως πελάτης των άλλων ευρωπαϊκών χωρών, που της παρέχουν τεχνικές και τεχνολογίες που η ίδια δεν ήταν σε θέση να αναπτύξει.

Συμφωνώντας λοιπόν με ένα πολύ συγκεκριμένο λειτουργικό σύστημα, η μόνη δυνατότητα για επιβίωση του ελληνικού λαού ήταν η συγκατάθεση στην Ομερτά των πολιτικών και θρησκευτικών διοικητικών δομών έτσι ώστε να διασφαλίζεται η ύπαρξη και λειτουργία του κράτους, προκειμένου οι μελλοντικές γενιές να επωφεληθούν μιας πολύ καλής εκπαίδευσης, που θα τους επιτρέψει να ζήσουν με αξιοπρέπεια είτε στην Ελλάδα, είτε στις ελληνικές κοινότητες όλου του κόσμου.

Από την άλλη, μέχρι το τέλος του εικοστού αιώνα, οι διαρκείς εντάσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία την έκαναν να εξαρτάται από τους Ευρωπαίους εταίρους της προκειμένου να διασφαλίζεται η ασφάλειά της. Πράγματι, οι Έλληνες υπολογίζουν πολύ περισσότερο στους Ευρωπαίους φίλους τους παρά στους Αμερικάνους, η στάση των οποίων κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας έχει μείνει βαθιά χαραγμένη στις μνήμες του έθνους.

Αυτή είναι λοιπόν η Ελλάδα, μια χώρα με υψηλή ποιότητα ζωής, όπου ο μισός πληθυσμός ζει στην πρωτεύουσα, με χιλιάδες νησιά, με εξωπραγματική ύπαιθρο, και μια πολιτική τάξη δίδυμη αδελφή των ανώτερων οικονομικών στρωμάτων. Η επιβίωση της μεσαίας τάξης εξαρτάται από το διαρκή αγώνα ενάντια σε εκείνους που διοικούν τη χώρα, ενώ από την άλλη η αγροτική-προλεταριακή τάξη έχει ως πρώτο μέλημα να μην σκέφτεται το μέλλον, και να ασκείται στο να επιβιώνει χάρη στην καθημερινή συγκομιδή.

Η Γεωπολιτική μυθοπλασία σε πραγματικό χρόνο μπορεί να αρχίσει λοιπόν

Έχοντας επίγνωση της διαφθοράς και των πλαστών στοιχείων που κατά καιρούς επιβάλλουν οι κυρίαρχες ελίτ, αρκεί οι αγορές να στραφούν ενάντια στην Ελλάδα με πρόφαση τη μείωση του εθνικού της χρέους και απώτερο στόχο να την οδηγήσουν στη χρεοκοπία. Και σήμερα ο στόχος τους επιτευχθεί, δεδομένου ότι η Γερμανία δανείζεται με επιτόκιο 2% ενώ η Ελλάδα με 30%. Αυτό ονομάζεται τοκογλυφία.

Με την πλύση εγκεφάλου που εφαρμόζεται στην κοινή γνώμη από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ο μέσος άνθρωπος διαποτίζεται με τη ιδέα μιας διεφθαρμένης Ελλάδας, που αποτελείται από κλέφτες και απατεώνες, οι οποίοι αξίζουν μόνο την περιφρόνηση των γειτόνων τους.

Εξαιτίας αυτής της επίθεσης κατά της Ελλάδας, όλοι γνωρίζουμε ότι τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα δεν θα αντέξουν να αντισταθούν σε όσα οι εξωτερικοί σύμμαχοι τους επιβάλλουν, επειδή δεν μπορούν πλέον να δικαιολογήσουν τον αλλοτριωμένο τρόπο λειτουργίας τους και θεωρούνται συνυπεύθυνοι της κατάστασης.

Με τον κίνδυνο της εμφάνισης εξτρεμιστικών κομμάτων, όπως για παράδειγμα το ναζιστικό κόμμα, οι Ευρωπαίοι στηρίζοντας το υπάρχον πολιτικό σκηνικό πειραματίζονται με την Ελλάδα προκειμένου να δουν για πόσο καιρό μπορεί να αντέξει την εξαθλίωση ο ελληνικός λαός.

Η Ευρωπαϊκή βοήθεια θα γίνει ένας διαρκής μηνιαίος εκβιασμός και η σιωπή των ελίτ και της εκκλησίας θα χρησιμοποιείται απλώς ως η αναγκαία αμοιβαία συναίνεση.

Πόσους μήνες επιβιώνει με αυτό τον τρόπο η Ελλάδα;

Πάρα πολύ καιρό!

Και αν τελικά η Ελλάδα βγει από τη ζώνη του ευρώ, κάποιος θα μπορούσε να εφαρμόσει μια τέτοια ‘γεωπολιτική μυθοπλασία’ σε άλλες χώρες. Αυτό δεν ξεκίνησε πριν λίγες ημέρες στην Ισπανία;

Όπως και στην ταυρομαχία, για να δολοφονήσει τον ταύρο ο ταυρομάχος αναδεύει πρώτα τη χειρολαβή πριν εγκαταλείψει το σπαθί στο σώμα του.

Όμοια λοιπόν, η Ευρώπη αυξάνει το φάσμα της πείνας και την εξαθλίωση του ελληνικού λαού, ώστε να εξεγερθεί επιτιθέμενος στους ξένους, και τους αλλόθρησκους μη Έλληνες ξεχνώντας την αλληλεγγύη, με αποτέλεσμα να ανατινάζεται η κοινωνική συνοχή της χώρας και η ίδια η χώρα να οδηγείται σε μια αφόρητη κατάσταση, όπου η επιστροφή της ηρεμίας θα έρθει από το εξωτερικό μέσα από δισεκατομμύρια ευρώ που συνεπάγονται και τον ουσιαστικό ευνουχισμό της, καθιστώντας την αποικία που διοικείται υπό την επιρροή των ξένων επενδυτών ή  μιας ομάδας ευρωπαϊκών χωρών.

Και ο Έλληνας θα αποτελεί έναν σύγχρονο υπόδουλο με το δικαίωμα και την υποχρέωση να παραμείνει σιωπηλός και να υπακούει στα προστάγματα του άποικου.

Όσον αφορά στις κυρίαρχες τάξεις στην Ελλάδα και τους ιεράρχες της Ορθόδοξης Εκκλησίας, θα τους επιτρέπεται να συνεχίσουν να ξεκουράζονται στις πισίνες τους.

Τελικά, όμως, όταν οι μαθητευόμενοι μάγοι παίζουν με τη φωτιά, καίγονται.

Στην προκειμένη περίπτωση, δεν προέβλεψε κανείς την κατάρρευση των ισπανικών τραπεζών. Ανάψανε τη φλόγα στην Ελλάδα αλλά η καταστροφή θα είναι μεγαλύτερη στην Ισπανία.
Jose Manuel Lamarque