Με αφορμή τη συζήτηση περί ανομίας μου ήρθε στο μυαλό μία «χρωματιστή» ιστορία από τον κόσμο των παιδικών, για ορισμένους, αλλά πολύ συμβολικών ιστοριών κόμικς του Λούκυ Λουκ.

Το 1960 δύο ιδιοφυΐες του χώρου, ο Ρενέ Γκοσινί και ο Μορίς ντε Μπεβέρ (κοινώς Μορίς), συμπράττουν για πέμπτη φορά και δημιουργούν την απολαυστική ιστορία του Λούκυ Λουκ «Προς την Οκλαχόμα». Μία περιπέτεια του αγαπημένου καουμπόι με μηνύματα για την απληστία, τα όνειρα και τη διαφθορά.

Για όσους δεν έχουν διαβάσει τη σχετική ιστορία ας κάνουμε μία μικρή περίληψη: Ο Λούκυ Λουκ καλείται να επιβλέψει την επιχείρηση εποικισμού της Οκλαχόμα, κοινώς να βάλει μία τάξη στο… χάος των εποίκων και τις προσπάθειές τους να κερδίσουν το καλύτερο «φιλέτο» γης. Στη νέα γη δημιουργείται μία καινούργια πόλη και απαιτείται η εκλογή διοίκησης. Ο λαός εκλέγει, τελικά, έναν αφελή, ελαφρώς χαζούλη μικροκακοποιό σε μία προσπάθεια να χλευάσει την εκλογική διαδικασία.

Οι αντίπαλοί του, μεγαλύτερου βεληνεκούς κακοποιοί, αποφασίζουν να «χτυπήσουν» τη νέα δημοτική αρχή αγοράζοντας μία εφημερίδα και τυπώνοντας «πύρινα» άρθρα περί ανομίας.

Αναφέρει το… επαναστατικό φύλλο:

Πολίτες
Ξεσηκωθείτε ενάντια στις άνομες αρχές της πόλης μας
Λείπει το νερό και τα τρόφιμα
Η γη ξεράθηκε
Ποιος φταίει για όλα;
Η ανομία του δημάρχου και η ανομία του Λούκυ Λουκ

Και ακολουθεί ο διάλογος των δύο «εκδοτών»

Μήπως κάνεις κατάχρηση της λέξης «άνομος»; από τότε που τη βρήκες στο λεξικό, τη χρησιμοποιείς συνέχεια
Μα είναι πολύ ωραία λέξη επιπλέον οι κάτοικοι δεν την καταλαβαίνουν και της δίνουν ό,τι νόημα θέλουν
Περί ανομίας λοιπόν, μία ενδιαφέρουσα παιδική ιστορία μυθοπλασίας (;) ηλικίας 57 ετών…

Από την Εφημερίδα των Συντακτών