Από την περασμένη Κυριακή η Νέα Σμύρνη, μια καθόλα ήσυχη γειτονιά της πρωτεύουσας, έχει μετατραπεί σε πεδίο κοινωνικής έντασης. Ο λόγος: Η απρόκλητη βίαιη επίθεση της Αστυνομίας σε βάρος των κατοίκων της, που αξίωσαν με παραδειγματικό τρόπο να ορίζουν την ήρεμη καθημερινότητα της γειτονιάς τους.

Οι σκηνές βίας που εκτυλίχτηκαν στην πλατεία της, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της λαϊκής αντίδρασης. Η συνειδητοποίηση του «και βρεγμένοι και δαρμένοι» αποτέλεσε τη θρυαλλίδα που πυροδότησε τον εκρηκτικό μηχανισμό της κοινωνίας.

Από τη στιγμή εκείνη το «μέχρις εδώ» έγινε το σύνθημα χιλιάδων κατοίκων της, που απαίτησαν το σταματημό του κατήφορου της ένοπλης κρατικής βίας.

Όλοι ενστερνιζόμαστε την άποψη πως η βία μόνο βία γεννά. Στον απόηχο δυστυχώς αυτής της παραδοχής είχαμε τα δραματικά γεγονότα που ακολούθησαν τη διαμαρτυρία του πλήθους με το βάρβαρο ξυλοδαρμό του νεαρού αστυνομικού. Σκηνές απίστευτης βιαιότητας που αυτονόητα καταδικάζονται από κάθε πολίτη που έχει επίγνωση της πολυτιμότητας της ανθρώπινης ζωής. Η πλειοδοσία στην επίδειξη της κοινωνικής βαρβαρότητας μόνο τραγικές συνέπειες επιφέρει.

Ο κύκλος της βίας που με ευθύνη της κυβέρνησης άνοιξε πρέπει πάραυτα να κλείσει.

Παρ’όλα αυτά η κυβέρνηση, στερούμενη δημοκρατικών αντανακλαστικών, υιοθετεί το καταδικασμένο νεοφιλελεύθερο δόγμα «Νόμος και Τάξη», με αποτέλεσμα να παράγει η ίδια φαινόμενα ανομίας.

Το κράμα αλαζονείας και πανικού, που χαρακτηρίζει την πρακτική της κυβέρνησης σ’όλα τα πεδία άσκησης της πολιτικής της, αποκαλύπτει την ανεπάρκεια και επικινδυνότητά της.

Ένας αχαρακτήριστος Υπουργός Χρυσοχοϊδης, είτε ενεργών ανεξέλεγκτα, είτε εκτελώντας εντολές του πολιτικού του προστάτη, Μητσοτάκη γίνεται ο πρωταγωνιστής στην επίδειξη της κρατικής βίας.

Οπλισμένος με απύθμενο θράσος εξαιτίας της απόλυτης αδυναμίας του να συναισθανθεί τις πολιτικές και κοινωνικές του ευθύνες, οδηγεί τα πράγματα σε μια ογκούμενη κοινωνική αντίδραση. Η κυβέρνηση αδυνατεί να συνειδητοποιήσει πως τα πολιτικά της αδιέξοδα δεν μπορούν να κρυφτούν με τα non papers που μοιράζονται στους τηλεοπτικούς παπαγάλους της.

Η μυωπική στάση της είναι τέτοια, ώστε να μην αντιλαμβάνεται πως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν σήμερα τη δύναμη να ακυρώνουν τον κατάπτυστο ρόλο «δημοσιογράφων» που αντί για γραφίδα χρησιμοποιούν τη γλώσσα τους που την έχουν μόνο για να γλείφουν. Των «δημοσιογράφων» που αποτελούν όνειδος για όσους ασκούν με κοινωνική ευθύνη το λειτούργημα της αντικειμενικής πληροφόρησης που οξυγονώνει τη δημοκρατία.

Ο κατήφορος της κυβέρνησης -δυστυχώς για όλους μας- δεν έχει σταματημό. Καθώς χάνει την επαφή της με την κοινωνία, την κατατρύχει το κατά τον Αριστοτέλη σύνδρομο της καχυποψίας των τυράννων. Μ’άλλα λόγια φαντασιώνεται πως βάλλεται πανταχόθεν από εχθρούς και υπονομευτές. Αντί με ψυχραιμία να προβεί στην απαιτούμενη αυτοκριτική της, τακτοποιείται με την ψευδαίσθηση ότι για όλα φταίει η αντιπολίτευση. Και μάλιστα φτάνει στο σημείο να θεωρεί ως υπονομευτή του έργου της όχι μόνο τον Τσίπρα, αλλά και τους απλούς πολίτες.

Κραυγαλέα είναι η απίστευτη δήλωση του βουλευτή της Κυρανάκη, να ανασύρει, από ποια άραγε συρτάρια, το φάκελο κοινωνικών φρονημάτων πολιτών και ανερυθρίαστα να ανακοινώνει στα ΜΜΕ φόρα παρτίδα τα προσωπικά τους δεδομένα. Μέχρι πού άραγε θα φτάσει ο αντιδημοκρατικός τους κατήφορος;

Σε μια χώρα που:

• Οι αλλοπρόσαλλοι χειρισμοί έχουν χρωματίσει με βαθύ κόκκινο όλη σχεδόν την επικράτεια.
• Τα διαρκή lockdown την έχουν μετατρέψει σε κοινωνική έρημο.
• Ο κυβερνητικός αυταρχισμός όλο και πιο πολύ ακρωτηριάζει τη δημοκρατία.
• Το αγαθό της παιδείας έχει εκχωρηθεί στο Υπουργείο προστασίας του πολίτη!.
• Απ’τα ερμάρια της Ασφάλειας ανασύρονται οι σκελετοί των κοινωνικών φρονημάτων.
• Στα σώματα των νέων δοκιμάζεται η αποτελεσματικότητα του «αμυντικού εξοπλισμού» των Σωμάτων ασφαλείας, ο λόγος που ποιητή: «Η χώρα είναι σκοτεινή. Και δύσκολη. Φοβάμαι» γίνεται εφιαλτικά επίκαιρος.

Είναι η στιγμή που όλοι –στο βαθμό που μας αναλογεί- πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να μη ρίχνουμε λάδι στη φωτιά που υποδαυλίζει την κοινωνική έκρηξη.

Τα προβλήματα της χώρας και του λαού μας είναι μπροστά μας και απαιτούν επειγόντως λύση.

Κανείς δεν έχει δικαίωμα να αλλάζει την πολιτική και κοινωνική ατζέντα, μεταφέροντας το πεδίο της πολιτικής αντιπαράθεσης στο ολισθηρό και επικίνδυνο τερέν της τροφοδοτούμενης και ανατροφοδοτούμενης βίας.

Και πάντα νάχουμε στο νου μας το λόγο του ποιητή: «Χρωστάμε σ’όσους ήρθαν, πέρασαν, θα’ρθούνε, θα περάσουν. Κριτές, θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί».

*Ο Δημήτρης Εμμανουηλίδης είναι π. βουλευτής ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Καβάλας