Εχθές, ο κ. Χατζηδάκης, παρερμηνεύοντας εσκεμμένα τις ευρωπαϊκές οδηγίες στις οποίες αναφέρθηκε και αποκρύπτοντας σημαντικά στοιχεία, παρουσίασε χαμογελαστός ως προοδευτικό ένα νομοσχέδιο-οδοστρωτήρα για τον κόσμο της εργασίας.

Ads

Όταν όμως το κείμενο του νομοσχεδίου δόθηκε χθες το βράδυ σε δημόσια διαβούλευση, ο μανδύας της προοδευτικότητας κατέπεσε και φάνηκε ο πραγματικός, αντιδραστικός και αντεργατικός χαρακτήρας του νομοσχεδίου:

Η προστασία του 8ώρου και των συλλογικών συμβάσεων καταργείται και στη θέση της έρχεται μείωση μισθών και επίσημη θεσμοθέτηση των απλήρωτων υπερωριών. Οι θεσμοθετημένοι φραγμοί στις απολύσεις αίρονται.

Ο κατώτατος μισθός στη χώρα μας (την ώρα που στην ΕΕ οδεύει προς θεσμοθέτηση σε ενωσιακό επίπεδο) καταντάει κακόγουστο αστείο, καθώς η αρμοδιότητα ρύθμισής του αφαιρείται από την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Και φυσικά, από τη λαίλαπα αυτή δεν θα μπορούσε να λείψει ο περιορισμός των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και η άρση της συνδικαλιστικής προστασίας.

Ads

Σε αντίθεση όμως με τον κόσμο της εργασίας, οι μεγάλοι εργοδότες, τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που στήριξαν την κυβέρνηση Μητσοτάκη και τώρα παρακολουθούν τα γραμμάτιά τους να εξαργυρώνονται, μπορούν να χαίρονται. Άλλωστε θα μπορούν πλέον και με τον νόμο να δηλώνουν την απασχόληση και τις υπερωρίες των εργαζομένων τους ετεροχρονισμένα· ακόμα και μετά τον έλεγχο.

Ευέλικτοι εργαζόμενοι, ευέλικτοι εργοδότες, ευέλικτοι έλεγχοι, ευέλικτες προθεσμίες. Στην πραγματικότητα, το οκτάωρο εκπίπτει σε ευχολόγιο. Αυτό θα είναι πια το αντικείμενο του ελέγχου.

Του ελέγχου, που φυσικά δεν θα κάνει πλέον το ΣΕΠΕ. Το σώμα επιθεώρησης που επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ διαπίστωσε συστηματικές περιπτώσεις εργοδοτικής αυθαιρεσίας και παραβίασης του εργατικού δικαίου σε μεγάλη κλίμακα, βεβαιώνοντας τα αντίστοιχα τσουχτερά πρόστιμα, καταργείται «δια της αναβαθμίσεώς» του σε Ανεξάρτητη Αρχή.

Έχουμε να μάθουμε πολλά ακόμα για το σχέδιο νόμου, που στην κάθε σελίδα κρύβει κι ένα νέο αντεργατικό διαμάντι.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι, ταγμένη και πιστή στο πρόγραμμά της, στην απορρύθμιση δηλαδή της προστασίας των εργατών και στην υπεράσπιση των συμφερόντων της ελίτ, η κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη δείχνει ακριβώς πόσο επικίνδυνη είναι.

Το επικοινωνιακό πέπλο της «προοδευτικότητας» κατέπεσε.

Είναι σαφές ότι κεκτημένα αιώνων απειλούνται, με την κυβέρνηση να οπισθοδρομεί ολοταχώς προς τον 18ο αιώνα.

Τότε που κανείς δεν ανησυχούσε για το Εργατικό Δίκαιο.

Με χαμόγελο.