Όταν βρίσκονταν στην αντιπολίτευση κατηγορούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ και γενικώς την Αριστερά ότι με τη στάση τους – τη δήθεν ανθρωπιστική, όπως έλεγαν – παρότρυναν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες να έρχονται στην Ελλάδα. Ζητούσαν δραστικά μέτρα και πράξεις αποτροπής, χωρίς να διευκρινίζουν το εύρος και την ένταση που πρέπει να πάρουν και ισχυρίζονταν ότι διαθέτουν τις λύσεις καλλιεργώντας προσδοκίες στους πληθυσμούς των περιοχών που σήκωναν το βάρος.

Την ίδια στιγμή διακινούσαν το γνωστό και πολύ βολικό επιχείρημα ότι «οι Έλληνες είμαστε από αρχαιοτάτων χρόνων φιλόξενος λαός». Ανέχονταν όμως σε βαθμό παρεξηγήσεως και τις απαράδεκτες πρακτικές δήθεν αγανακτισμένων πολιτών και τις ακραίες δηλώσεις στελεχών του κόμματος. Διέγραψαν μερικούς τριτοκλασάτους, αλλά τους προβεβλημένους δεν τους ακούμπησαν.

Ήταν δηλαδή αυστηροί με τους ασήμαντους και τους αναπληρωματικούς για να μην κατηγορηθούν για ακροδεξιές λογικές και επιεικείς με τους σημαντικούς και βασικούς γιατί τους είχαν ανάγκη προκειμένου να επιστρέψουν στα πράγματα. Πλασάρονταν άλλωστε ως οι φυσικοί ιδιοκτήτες της χώρας και ως οι ειδικοί που θα θεραπεύσουν όλες τις κακοδαιμονίες. Επίσης δεν έλεγαν κακή κουβέντα για την Ευρώπη, για την αδυναμία των οργάνων της να επιβάλουν τις αποφάσεις που είχαν λάβει και για τη χολερική άρνηση ορισμένων συντηρητικών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να δεχθούν πρόσφυγες.

Όταν έγιναν κυβέρνηση ήρθαν σε επαφή με το πρόβλημα σε όλες τις διαστάσεις του και άρχισαν να φλερτάρουν με τη λογική. Ξαφνικά το θέμα έγινε γεωπολιτικό. Ξαφνικά διαπίστωσαν πως η Ευρώπη δεν κάνει όσα πρέπει για να βοηθήσει την Ελλάδα και να συνετίσει τις απείθαρχες κυβερνήσεις (Μ. Βαρβιτσιώτης, αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών).

Ξαφνικά ανακάλυψαν τις τεκτονικές πλάκες: «Η πραγματικότητα έχει ως εξής: Στα δυτικά μια γηράσκουσα, δημογραφικά φθίνουσα αλλά οικονομικά ευημερούσα και πλούσια Ευρώπη. Στα ανατολικά και τα νότια, οι περιοχές της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής βρίσκονται σε δημογραφική έξαρση, αλλά και σε ένδοια, εντάσεις, συγκρούσεις. Αυτό οδηγεί σε μεταναστευτικές ροές από Ανατολή προς Δύση. Η Ελλάδα βρίσκεται στο σημείο που οι τεκτονικές πλάκες Ευρώπης και Ασίας συναντώνται. Η Ελλάδα είναι χώρα-σύνορο της Ευρωπαϊκής Ένωσης» (Γ. Κουμουτσάκος, αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη).

Το πρόβλημα όμως δεν έγινε ξαφνικά γεωπολιτικό. Τέτοιο ήταν, τέτοιο είναι, τέτοιο θα παραμείνει σε βάθος χρόνου. Η Ευρώπη δεν έγινε ξαφνικά αμήχανη. Αμήχανη ήταν, αμήχανη είναι, αμήχανη θα παραμείνει όσο δεν αναμετριέται με τις αιτίες που παράγουν το φαινόμενο και με τις ευθύνες της για την έξαρσή του. Οι τεκτονικές πλάκες (πλούσια και γηράσκουσα Δύση – φτωχές και σπαρασσόμενες Μέση Ανατολή και Αφρική) δεν εμφανίστηκαν ξαφνικά. Και δεν θα εξαφανιστούν ξαφνικά.

Η γεωγραφική θέση της Ελλάδας δεν θα αλλάξει. Τα μυαλά των δεξιών ηγετών που υψώνουν φράχτες και δεν δέχονται να μοιραστούν με τις χώρες πρώτης υποδοχής τα βάρη δεν πρόκειται να αλλάξουν, όσο δεν τιμωρούνται παραδειγματικά για τις επιλογές τους. Το φλερτ με τη λογική όμως διακόπηκε βάναυσα.

Η Δεξιά, που με τον ερχομό της έχει κάνει τους Έλληνες να ονειρεύονται ξανά (δήλωση – σταθμός του κυβερνητικού εκπροσώπου) και έχει επικεφαλής έναν ηγέτη που ξανασυστήνει τη χώρα στον κόσμο (δήλωση -αριστούργημα του ίδιου παράγοντα), φαίνεται, αν κρίνουμε από το σχέδιο που ετοιμάζει για το άσυλο, πως εζήλωσε τη δόξα των κυβερνήσεων που στήνουν φράχτες στα σύνορα. Γιατί; Μα, είδε τις… έγκυρες δημοσκοπήσεις κάποιων… ανεξάρτητων εταιρειών. Σύμφωνα με αυτές, στο μόνο πεδίο που χωλαίνει (παντού αλλού κάνει παπάδες) είναι στο μεταναστευτικό – προσφυγικό. Προς αυτή την κατεύθυνση την καλούν να κινηθεί, και μάλιστα χωρίς καθυστέρηση, επιφανείς δημοσιολόγοι. Με ποιο σκεπτικό; Οι πολίτες της Ουγγαρίας, της Πολωνίας και της Αυστρίας δίνουν μεγάλες πλειοψηφίες στα κόμματα που αντιμετωπίζουν τους πρόσφυγες – μετανάστες σαν μιάσματα. Οπότε…

Ανάγωγα

Στη Χιλή γίνεται χαμός. Διαδηλώσεις, νεκροί, τραυματίες, η αστυνομία χρησιμοποιεί βία για να αντιμετωπίσει τους διαμαρτυρόμενους, ο πρόεδρος της χώρας κατέβασε τον στρατό στους δρόμους και κήρυξε τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Μα τι κάνει η Ευρώπη; Τι κάνουν οι ΗΠΑ; Δεν θα καταδικάσουν; Δεν θα επιβάλουν οικονομικές κυρώσεις; Δεν θα δεσμεύσουν τους λογαριασμούς των μελών της κυβέρνησης; Δεν θα απαιτήσουν εκλογές; Δεν θα καλέσουν τον πρόεδρο να φύγει από τη χώρα; Πώς είπατε; Δεν λέγεται Μαδούρο; Σωστό. Καληνύχτα και καλή τύχη.

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών