Δεν έχουμε την πρόθεση να σχολιάσουμε τα θλιβερά γεγονότα που συνέβησαν πρόσφατα στο γηροκομείο «Αττική», ούτε και τις αιτίες που οδήγησαν σε αυτά. Η αναζήτηση και η απόδοση των ευθυνών αποτελούν αντικείμενο αρμοδιότητας συγκεκριμένων δικαστικών και διοικητικών αρχών.

Ωστόσο το περιστατικό αν και αυτοτελές, δεν μπορεί να θεωρηθεί μεμονωμένο. Το πρόβλημα της προστασίας των ευάλωτων ομάδων και πιο συγκεκριμένα των «δομών φιλοξενίας ηλικιωμένων ατόμων» – αποτελεί μείζον ζήτημα στη σφαίρα των δραστηριοτήτων της Δημόσιας Υγείας, αλλά και των υποχρεώσεων της πολιτείας.

Οι δομές αυτές αποτελούν τις λεγόμενες «κοιμώμενες εστίες», όπως άλλωστε και όλες οι άλλες κλειστές ή ημίκλειστες δομές και είναι γνωστόν ότι μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να μετατραπούν σε ενεργείς εστίες. Είναι από τα πρώτα που μαθαίνουν στην αρχή της εκπαίδευσης τους οι επαγγελματίες της Δημόσιας Υγείας.

Ωστόσο είναι σαφές ότι ο ΕΟΔΥ δεν ενσωμάτωσε ως όφειλε, στην πολιτική του τις πασίγνωστες αυτές κατευθύνσεις.

Υπάρχει πολλή φημολογία και φλυαρία σχετικά με τη συνέπεια που επέδειξε ο ΕΟΔΥ σχετικά με τους ελέγχους και την επιτήρηση που πραγματοποίησε στο διάστημα όλων αυτών των επτά μηνών στους χώρους αυτούς. Σε επικοινωνιακό επίπεδο και σε σχετικές δηλώσεις θα έλεγε κανείς ότι καθόλου δεν υστέρησε, το αντίθετο μάλιστα.

Ωστόσο μέχρις στιγμής δεν έχει όπως φαίνεται τη δυνατότητα να παρουσιάσει στην πράξη και να απαριθμήσει συγκεκριμένες δράσεις. Δηλαδή πόσους ελέγχους διενήργησε, σε ποιες δομές και σε ποια διαστήματα.  Άλλωστε αν είχε κάτι να επιδείξει θα το είχε κάνει, αναδεικνύοντας το σαν μείζον επίτευγμα.

Δεν μας εκπλήσσει η τακτική αυτή, Το αντίθετο μάλιστα Εχουμε συνηθίσει να εισπράτουμε τη σιωπή του, όταν έρχεται η ώρα να μιλήσουμε με δεδομένα, για στοιχεία και μάλιστα συγκεκριμένα. Η αλήθεια αυτή αποτελεί μόνιμη αναφορά, σε όλα τα δημοσιεύματά μας στο tvxs.

Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι αμείλικτη και οι συνέπειες της ελλειμματικής του πολιτικής, αποτελούν αδιαμφισβήτητο μάρτυρα αυτής ακριβώς της πραγματικότητας.

Είναι ενδεικτική η αντιφατικότητα των δηλώσεων του προέδρου του και του κου Χαρδαλιά με αφορμή το πρόσφατο επεισόδιο στο γηροκομείο «Αττική».

Π. Αρκουμανέας :« ..είχαμε ελέγξει το συγκεκριμένο κέντρο φιλοξενίας ηλικιωμένων στα τέλη Αυγούστου και δεν είχαμε βρει κανένα κρούσμα….»
και μετά από λίγο : « .. εμείς τα ελέγχουμε καθημερινά, σε όλη τη χώρα…..» (sic) ;;

Ν Χαρδαλιάς : «Οι έλεγχοι είναι συχνοί. Στη συγκεκριμένη δομή έχουν γίνει δύο φορές τεστ, αλλά ο κίνδυνος είναι καθημερινός.»

Και το ερώτημα παραμένει : Αλήθεια, ποια ήταν η δεύτερη φορα;

Από το πρώτο κιόλας χρονικό διάστημα στη διαδρομή της πανδημίας, ένα στοιχείο της επικοινωνιακής πολιτικής των «υπευθύνων» που ανέλαβαν τη διαχείρισή της, ήταν να καταφεύγουν σε αδόκιμες, αβάσιμες και αντιδεοντολογικές συγκρίσεις της χώρας μας με άλλες χώρες.

Ο χώρος των γηροκομείων δεν απετέλεσε φυσικά εξαίρεση. Μέχρι και πρόσφατα αναφέρονται στην εκατόμβη θυμάτων που δυστυχώς δεν απέφυγαν διάφορες ευρωπαϊκές χώρες περισσότερο αναπτυγμένες από τη δική μας

Οι εμπνευστές αυτού του απαράδεκτου εγχειρήματος, δηλαδή του να χρησιμοποιούν τις αδυναμίες των άλλων για να δικαιολογούν τις δικές τους, θα πρέπει  να καταλάβουν ότι δεν απέχουμε πολύ – χάρις στην τακτική τους – στο να αποτελέσουμε κι εμείς πολύ σύντομα παράδειγμα προς αποφυγή.

Εξάλλου καλό θα ήταν να μελετήσουν προσεκτικά τα μέτρα που πήραν οι χώρες αυτές και πως τα εφαρμόζουν από τη στιγμή που κατάλαβαν τα λάθη τους. Παράλληλα μια συνεχής παρακολούθηση των πεπραγμένων των Εθνικών Οργανισμών Υγείας των χωρών αυτών, θα μπορούσαν να αποτελέσουν υπόδειγμα, για τις δραστηριότητες που ουδέποτε ανέλαβε ο ΕΟΔΥ και που θα μπορούσε να ξεκινήσει έστω και αυτή την ύστατη ώρα.

Αντί λοιπόν να ασχοληθούν με «τα του οίκου μας», περί των οίκων ευγηρίας, κατέφευγαν σε συγκρίσεις. Το έλλειμα ενεργειών του κρατικού μηχανισμού, στο διάστημα επτά περίπου μηνών από την έναρξη της πανδημίας, επιχειρείται να καλυφθεί εκ των υστέρων με τραγική καθυστέρηση !!
Μόλις πρόσφατα στις 24 Σεπτεμβρίου να εκδόθηκε ΚΥΑ με αντικείμενο :
Σύσταση επιτροπών με σκοπό την προστασία από τον κορωνοϊό Covid-19 των φιλοξενουμένων σε Μονάδες Φροντίδας Ηλικιωμένων (Μ.Φ.Η.) και λοιπές κλειστές δομές φιλοξενίας ευπαθών ομάδων του πληθυσμού.

Κι επειδή ακούμε πολλά για πρωτόκολλα και αλγόριθμους, ας μιλήσουμε λοιπόν για πρωτόκολλα

1. Υπάρχει άραγε πρωτόκολλο προληπτικών ενεργειών, σχετικά με την επιτήρηση των δομών αυτών, από πλευράς ΕΟΔΥ ;

2. Αν ναι, σε τι συνίσταται ο έλεγχος, αν περιλαμβάνει τα test, ποιοι είναι υποχρεωμένοι να τα διενεργούν, πόσο συχνά γίνονται και σε ποιους γίνονται,  πώς αποδεικνύεται η διενέργειά τους ;

3. Υπήρξε πρόβλεψη σχετικά με την αναγκαία προσαρμογή των οίκων ευγηρίας, ως προς τις υποδομές και το προσωπικό τους, στους νέους κανόνες λειτουργίας, που επιβαλλόταν από τα όποια νέα πρωτόκολλα, αντιμετώπισης της πανδημίας ;

4. Αν ναι, πού και πώς ακριβώς αποτυπώθηκε ;

5 Υπάρχουν δομές που εξακολουθούν να λειτουργούν σήμερα, παρά το γεγονός ότι δεν πληρούν τις απαιτήσεις τόσο των βασικών, όσο και των «επικαιροποιημένων πρωτοκόλλων» ;

6. Κι αν ναι, ποιος φορέας και γιατί επιτρέπει τη συνέχιση της λειτουργίας τους ;

7. Μήπως ο λόγος που δεν «σφραγίζονται» είναι το ότι, ενώ το πρόβλημα της μη καταλληλότητάς τους ήταν ήδη γνωστό, δεν προβλεφθηκε όλο αυτό το διάστημα των επτά περίπου μηνών, η δημιουργία προσωρινών κέντρων στέγασης των φιλοξενουμένων, μέχρι την αποκατάσταση των ελλείψεων και την επίτευξη της πλήρους προσαρμογής των δομών στις σύγχρονες απαιτήσεις;

8. Υπάρχει αντίστοιχα αναλυτικό πρωτόκολλο διαχείρισης του προσωπικού προκειμένου να αποφευχθεί ο κίνδυνος να λειτουργήσουν οι εργαζόμενοι ως φορείς μεταφοράς του ιού από το εξωτερικό κοινωνικό περιβάλλον στο εσωτερικό της δομής;

9. Γιατί δεν αξιοποίησαν τη μέθοδο ανίχνευσης του ιού στα λύματα, καθιερώνοντας ως ρουτίνα τον έλεγχο των λυμάτων;

10. Γιατί δεν εφαρμόσθηκε ένα σύστημα επιτήρησης, παρόμοιο με αυτό που υπάρχει για τη γρίπη;

11. Άραγε δεν θα έπρεπε να υπάρξει πολιτική τιμολόγησης και μείωσης του κόστους των RT – PCR (μοριακών) test, ώστε η εξέταση να είναι προσιτή για τους εργαζόμενους και τον εργοδότη, στην περίπτωση που όπως φαίνεται ο ΕΟΔΥ, δεν είναι διατεθειμένος να διενεργεί τους απαραίτητους ελέγχους ;

Θα έχουμε άραγε απάντηση σε αυτά τα αμείλικτα ερωτήματα;