Σε ποια χώρα θα διαδήλωναν δάσκαλοι εναντίον της επίσκεψης αμερικανού προέδρου; Ούτε καν στο Ιράν πλέον. Ενδεχομένως στο Αφγανιστάν, όπου υπάρχουν Ταλιμπάν και σίγουρα στη Ράκα, στο Ισλαμικό κράτος. Και στην Ελλάδα βεβαίως! Πουθενά αλλού.

Ads

Οι νηπιαγωγοί και δάσκαλοί μας, λοιπόν, θύμωσαν πολύ που έρχεται στην Αθήνα ο Ομπάμα και λένε ότι είναι ανεπιθύμητος. Γιατί; Διότι οι αμερικανοί έφεραν τη χούντα το 67! Μα τότε θα έπρεπε εξίσου, αν όχι ακόμα πιο μαχητικά, να απαγορεύσουμε και την έλευση Ερτογάν, διότι οι τούρκοι μας είχαν καταλάβει για 400 χρόνια. Επίσης ούτε ο Ρέντσι μπορεί να έρθει, διότι η χώρα του μας επιτέθηκε το 40. Κατά την ίδια λογική η Μέρκελ δεν έπρεπε καν να το σκεφτεί, διότι η χώρα της είναι υπεύθυνη για το θάνατο περίπου ενός εκατομμυρίου ελλήνων στην κατοχή.

Οι δάσκαλοί μας όμως έχουν και άλλο κριτήριο: οι αμερικανοί, λένε, είναι ιμπεριαλιστές και βομβαρδίζουν τη Συρία και το Ιράκ! Οπότε ο πρόεδρός τους είναι ανεπιθύμητος. Μα στο ίδιο το Ιράκ είναι επιθυμητός, εμείς τί ακριβώς ζητάμε τώρα; Τέλος πάντων, αν είναι έτσι, θα πρέπει να αποκλείσουμε και τον Πούτιν που βομβαρδίζει καθημερινώς, αλλά και τον Ολάντ και την Μέϊ, διότι και αυτοί ρίχνουν τις βόμβες τους και είναι και ιμπεριαλιστές αποπάνω. Προφανώς έρχεται και η σειρά του κινέζου προέδρου, διότι καταπιέζει τη χώρα του γενικώς, αλλά υποθέτω και του κορεάτη, διότι ρίχνει στα σκυλιά τον θείο του.

Ποιος μένει ελεύθερος για Ελλάδα; Αν συμβουλευτούμε αυτόν τον κατάλογο, μόνον ο Μαδούρο μένει να μας έρθει ελεύθερα, μερικοί λατινοαμερικάνοι δικτάτορες ακόμα, ο σεϊχης του Κατάρ που έχει προς το παρόν λευκό βιογραφικό και οι δάσκαλοί μας τον εγκρίνουν, διάφοροι αφρικανοί ηγέτες, ο βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας και οι πρόεδροι του Ιράν, της Συρίας και του Αφγανιστάν. Και ο Άσαντ. Όλοι οι άλλοι απαγορεύονται, σύμφωνα με τις απαιτήσεις των ελλήνων νηπιαγωγών. Υποθέτω και όλοι οι βορειοευρωπαίοι αποκλείονται, διότι είναι νεοφιλελεύθεροι και μέλη του ΝΑΤΟ, που κι αυτό βομβαρδίζει λαούς όσο νάναι.

Ads

Μα νηπιαγωγοί είναι αυτοί ή οι υπασπιστές του Άρη; Πού σπούδασαν και κυρίως τί ακριβώς σπούδασαν; Περίεργα πράγματα. Πρέπει να υπενθυμίσουμε στους αρειμάνιους αυτούς δασκάλους μας, πως αντί να κυνηγάνε τον Ομπάμα – που δεν τον νοιάζει κιόλας δηλαδή, εκεί στα Μέγαρα που θα τρώει σφυρίδες – θα έπρεπε να ασχολούνται με τα εντελώς άθλια βιβλία που τους έχουν δώσει για να κάνουν μάθημα, να ασχολούνται με την βελτίωση των γνώσεών τους και να κάνουν όσο καλύτερα μπορούν τη δουλειά τους, μαθαίνοντας τα παιδιά μας γράμματα. Και ας αφήσουν τον Ομπάμα ήσυχο, που έχει και τον πόνο του τώρα ο άνθρωπος.

Από τη είδηση αυτή, πως δηλαδή οι δάσκαλοί μας θέλουν να διώξουν τον Ομπάμα, γίνεται άμεσα αντιληπτή η παρακμή της κοινωνίας μας. Προφανώς οι δάσκαλοί μας δεν σέβονται ούτε καν την εθνική μας ιστορία και ίσως δεν γνωρίζουν πως ήταν ένας αμερικανός πρόεδρος ο πρώτος κυβερνήτης μεγάλης χώρας στον πλανήτη που αναγνώρισε με δηλώσεις του, πρώτος αυτός, την ελληνική επανάσταση. Το Δεκέμβριο του 1824, μέσα σε ένα κλίμα έντονου φιλελληνισμού στις ΗΠΑ, ο πρόεδρος Μονρόε θα δηλώσει: « Η μνεία της Ελλάδος γεμίζει την ατμόσφαιρα με τα υψηλότερα συναισθήματα και την καρδιά μας με ό,τι ευγενέστερο υπάρχει στην φύση μας.

Ανώτερη επιδεξιότητα και λεπτότητα στις τέχνες, ηρωϊκή ανδρεία στις μάχες, αλτρουϊστικός πατριωτισμός, ενθουσιώδης ζήλος και αφοσίωση στην ιδέα της ελευθερίας του ατόμου, όλα αυτά έρχονται στο νου όταν θυμόμαστε την αρχαία Ελλάδα. Ήταν φυσικό λοιπόν, η επανεμφάνιση κάτω από τον αρχικό του χαρακτήρα, του λαού αυτού, που μάχεται τώρα για την ελευθερία του, να προκαλέση το ζωηρό ενδιαφέρον και την συμπάθεια των ΗΠΑ από την μία άκρη στην άλλη. Ελπίζουμε και ευχόμαστε θερμά να ανακτήση ο λαός αυτός την ανεξαρτησία του και να πάρη ξανά την θέση του, ως ίσος μεταξύ των εθνών της γης ».

Οι δάσκαλοί μας και οι νηπιαγωγοί οφείλουν να δείχνουν μεγαλύτερη σοβαρότητα και ας πούν ό,τι έχουν να πούν, επιτέλους, αφού φύγει από την Αθήνα ο Μπαράκ Ομπάμα. Η Ελλάδα είναι μικρή σε μέγεθος χώρα, αλλά πολύ μεγάλη μέσα στην ιστορία. Είναι φιλόξενη, ελεύθερη και δίκαιη. Δεν είναι χώρα ανιστόρητη, χώρα φανατισμένων.