Yπάρχει μεγάλο πρόβλημα στη Ν.Δ. με τις εμφανίσεις του αρχηγού. Και με τη σύγκριση με τον Τσίπρα στις κοινοβουλευτικές μονομαχίες. Και φυσικά με την προσπάθειά του να παίζει έναν ρόλο που δεν του πάει, ένα κράμα εισαγγελέα και Λούθηρου, που τελικά βγάζει Μόντι Πάιθον

Για τον Κυριάκο έχει γίνει κανόνας. Έπειτα από κάθε θρίαμβο ακολουθούν τα μεθεόρτια με σκοπό να διορθώσουν οι επικοινωνιολόγοι του την εικόνα και τις γκάφες τού μόνιμου θριαμβευτή. Μετά τη ΔΕΘ, ας πούμε, ακολούθησε η μεθεόρτια επίσκεψη σε Δημοτικό σχολείο. Και μπόνους μια δημοσκόπηση που να δείχνει ότι έσκισε τον Τσίπρα στη συμπρωτεύουσα, όσο κι αν ο ΠΑΟΚ έχει αποκλειστεί από την Ευρώπη. Ενώ μετά τα της Εξεταστικής για τον Καμμένο, ακολούθησε η χθεσινή μεθεόρτια ομιλία στους τομεάρχες της Ν.Δ. Στην οποία επίσης έσκισε τον Τσίπρα, αν και ο τελευταίος απουσίαζε.

Έτσι πάει το πράγμα και υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στη Ν.Δ. με τα όσα εμφανίζουν οι εμφανίσεις του αρχηγού. Και με την ικανότητά του να υπερασπίζεται τη γραμμή. Και με τη σύγκριση με τον Τσίπρα στις κοινοβουλευτικές μονομαχίες. Και με την έφεσή του να πέφτει σε παιδαριώδη λάθη, που δίνουν τροφή για πάρτι στο Διαδίκτυο. Και με το ψυχαναγκαστικά ανυπόμονο που βγάζει η γλώσσα του σώματος – κάθε του κίνηση και κάθε μορφασμός. Και φυσικά με την προσπάθειά του να παίζει έναν ρόλο που δεν του πάει. Ένα κράμα εισαγγελέα και Λούθηρου, που τελικά βγάζει Μόντι Πάιθον.

Επειδή, όμως, πολύς λόγος γίνεται τελευταία για όλα αυτά, καλό είναι να θυμόμαστε ότι η πολιτική είναι και επικοινωνία. Αλλά όχι μόνο. Ούτε κυρίως. Η πολιτική είναι, κυρίως, πολιτική. Γραμμή, στρατηγική, σχέδιο, μέσα. Γνώση του κόσμου για να τον διατηρήσουμε ή για να τον αλλάξουμε. Και εκεί είναι ο κόμπος για τον Μητσοτάκη. Είναι και θέμα ταλέντου, παιδείας, χαρακτήρα. Πώς υπερασπίζεται, δηλαδή, μια υπόθεση. Αλλά είναι πρώτα-πρώτα η ίδια η υπόθεση. Και, στην περίπτωσή του, το μαύρο της υπόθεσης δεν μπορεί να το ασπρίσει καμία επικοινωνιακή βούρτσα.

Αν ο Τσίπρας εμφανίζεται μετρημένος, σοβαρός, με επίγνωση για το πού πρέπει να πάει η χώρα και σιγουριά ότι θα πάει, ενώ ο Κυριάκος εμφανίζεται νευρικός, υβριστικός, αδωνικός και τελικά καταστροφικός, προφανώς δεν φταίνε οι επικοινωνιολόγοι. Μα κανένας δεν του φταίει για το χάλι του, σπάσιμο θέλει το κεφάλι του, για να παραφράσω μια παλιά λαϊκή επιτυχία. Αλλά, ευτυχώς ή δυστυχώς, ο Κυριάκος έχει κηρύξει μόνιμη αριστεία και στο κεφάλι του, και στο πολιτικό του περιεχόμενο…

*Διαβάστε εδώ όλα τα άρθρα του Θανάση Καρτερού στην Αυγή