Ο ένας δηλώνει ότι ο πρωθυπουργός εξαπατά τους αγρότες, ο άλλος ότι δεν πρέπει να έχουμε ιδιωτικά κανάλια, ο τρίτος ότι οι μαθητές πρέπει να διαδηλώνουν μόνον εφόσον συμφωνούν με την κυβέρνηση και ο τέταρτος πως προφανώς θα μας κλείσουν τα σύνορα. Κοντά σ’ αυτούς ήρθε και ο κ. Μουζάλας, ο οποίος, ορθά κοφτά, απαγόρευσε σε δημοσιογράφο να κάνει τις ερωτήσεις της αρεσκείας του! Και μέσα στο χαμό, ήρθαν και οι αντιδράσεις για ένα αστείο του Λαζόπουλου.

Υπουργικές ανδραγαθίες

Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Ο κ. Φίλης θεώρησε σκόπιμο να επικρίνει τους μαθητές που δεν θέλουν hot spots κοντά στα σπίτια τους, επικαλούμενος τον Όμηρο και τον Αισχύλο! Είπε δηλαδή πως είναι ντροπή να διαδηλώνουν οι νέοι για τέτοια ζητήματα, διότι αυτό, συν τοις άλλοις, δεν συμβαδίζει με τον Ευριπίδη. Απ’ όσο ξέρω όμως, η κλασική Ελλάδα μπορεί να ήταν φιλόξενη, αλλά δεν εννοούσε να φιλοξενήσει τη μισή Ασία. Εννοούσε πως άπαξ και έρθει κάποιος ξένος στα μέρη μας, πρέπει να τον φιλοξενήσουμε. Μαζική εισβολή ασιατών δεν είχαν κατά νου οι πρόγονοί μας, αντιθέτως, θεωρούσαν τους πληθυσμούς αυτούς εντελώς απολίτιστους και είχαν στόχο να τους εκπολιτίσουν. Επομένως, ο κ. Φίλης θα έπρεπε να αφήσει κατά μέρος την αρχαία Ελλάδα και να πει ευθέως αυτό που σκέφτεται, πως δεν του αρέσουν οι διαμαρτυρίες εναντίον των hot spots. Πλην όμως, αυτό δεν είναι καθόλου δική του δουλειά. Από πότε για να διαμαρτυρηθεί κάποιος θα πρέπει να ρωτάει πρώτα τον αρμόδιο υπουργό και να ξεσκονίζει τον Σοφοκλή;

Σε αντίστοιχο mood ο κ. Βερναρδάκης δήλωσε πως η παθογένειά μας είναι η αυτονόμηση των καναλιών! Δηλαδή; Εξαρτημένα πρέπει να είναι τα κανάλια και όχι αυτόνομα; Ο τελευταίος που θα είχε το θάρρος να κάνει παρόμοια δήλωση θα πρέπει να ήταν ο Λαυρέντης Μπέρια.

Τρίτος υπουργός με παρόμοιες τάσεις ο κ. Μουζάλας. Αυτός πάλι θύμωσε με μια ερώτηση δημοσιογράφου, που ήθελε να μάθει εάν πρόκειται να κλείσουν τα σύνορα και είπε, πολύ αυστηρά, πως αυτές τις ερωτήσεις να πάει να της κάνει στην Αυστρία! Θα πρέπει να πούμε στον κ. Μουζάλα πως είναι πολύ δύσκολο να ξεκουβαληθεί ο έλληνας δημοσιογράφος και να τρέχει μεσημεριάτικα στην Αυστρία, μέρες που είναι, συν του ότι δεν είναι και εύκολο να πας δηλαδή, αφού μάλλον έκλεισαν και τα σύνορα. Επίσης, ο υπουργός που δίνει συνέντευξη τύπου οφείλει να απαντά, παρεκτός και κάποιος τον βρίσει. Τέλος, για το κλείσιμο των συνόρων ανησυχούμε κάπως, και συγνώμη που ανησυχούμε, παραγνωρίζοντας πως ο κ. Μουζάλας το βρίσκει διαχειρίσιμο, μαζί με τον Καμμένο. Αλλά, όταν κλείνουν τα σύνορα, μόνον αυτός που τα κλείνει φταίει; Εμείς δεν έχουμε κάποια ευθύνη; Δηλαδή, εάν μας βγάλουν από την Σέγκεν, δεν θα του ζητήσουμε το λόγο; Θα πρέπει να τρέχουμε στην Ουγγαρία να ψάχνουμε τον Όρμπαν; Ο κ. Μουζάλας οφείλει να απαντά σε δημοσιογράφους. Τέλος, Εάν δεν θέλει θα πρέπει να αποχωρήσει από το υπουργείο.

Και κλείνουμε αυτήν την υπουργική περιήγηση με τον κ. Σγουρίδη. Αυτός πάλι δήλωσε πως ο πρωθυπουργός εξαπάτησε τους αγρότες! Δεν γνωρίζω τι θα πράξει ο κ. Τσίπρας, αλλά πρώτη φορά στα χρονικά βλέπουμε υπουργό να βρίζει τον πρωθυπουργό του! Αυτό είναι εξαιρετικά καινοτόμο από θεσμική άποψη.

Με αυτές τις πρόσφατες υπουργικές ανδραγαθίες, η κυβέρνηση εισέρχεται ορμητικά σε μια περίοδο κατά την οποία οι δηλώσεις των υπουργών της είναι κατά πολύ σπουδαιότερες των έργων τους. Σε μια περίοδο κάπως ασταθή, θα έλεγα.

Υπερ Λαζόπουλου

Κλείνω με τον Λαζόπουλο. Η έξαλλη αντίδραση εναντίον του είναι παντελώς απαράδεκτη. Ένας ηθοποιός της επιθεώρησης έχει το αναφαίρετο δικαίωμα της σάτιρας, εναντίον ενός δημοσίου προσώπου. Μπορεί δηλαδή να κοροϊδεύει κατάμουτρα τον βασιλιά. Και είναι ελεύθερος να το κάνει. Κανένας δεν μπορεί να του αφαιρέσει το λόγο. Είναι εντελώς απαράδεκτο να επεκτείνεται μια σάτιρα εναντίον ενός πολιτικού, στα πρόσωπα που έχουν τα ίδια κινητικά προβλήματα με τον Σόϊμπλε. Αυτή η γενίκευση δεν μπορεί να γίνει δεκτή, διότι συλλογική ευθύνη δεν νοείται στον ελεύθερο κόσμο.

Όταν ένας σατιρικός ηθοποιός δεν μπορεί να αστειευτεί, με τον τρόπο που αυτός νομίζει, τότε σε λίγο δεν θα μπορούμε να αρθρώσουμε ούτε την παραμικρή λέξη αντίδρασης ή κριτικής. Ειδάλλως, θα πρέπει ταυτόχρονα να επικροτήσουμε και τα μέλη της Χρυσής Αυγής που επιτέθηκαν σε ηθοποιούς, όταν αυτοί γελοιοποιούσαν τον Χριστό. Η ελευθερία της κριτικής και πολύ περισσότερο της σάτιρας, δεν σχετίζεται με το περιεχόμενό της. Είναι απόλυτη.

Το άτομο έχει ακόμα την πλήρη ελευθερία της γνώμης του.