Πέρσι τον Ιούνιο, από το μαγευτικό δειλινό της Σαντορίνης, ο πρωθυπουργός προσκαλούσε τη διεθνή κοινότητα να επισκεφτεί τον πιο ασφαλή, κατά δήλωσή του, τουριστικό προορισμό του πλανήτη.

Ads

Σε λιγότερο από δύο μήνες, η πρόσκληση είχε γίνει εφιάλτης. Ο… πιο ασφαλής τουριστικός προορισμός του πλανήτη είχε την ατυχία να κυβερνάται από την κυβέρνηση των μεγάλων… αποτυχιών. Που χρυσάφι πιάνει και το κάνει… αστικά λύματα, σαν κι αυτά που μετρούν καθημερινά για να διαπιστώσουν τη μεταβολή του ιικού φορτίου.

Καθότι τα μεταξωτά βρακιά, θέλουν και επιδέξιους… πισινούς.

Το να αυτοδιαφημίζεσαι σαν ο πλέον ασφαλής τουριστικός προορισμός δεν αρκεί, πρέπει να μπορείς και να το κάνεις πράξη. Και σε αυτόν τον τομέα η κυβέρνηση των μεγάλων αποτυχιών δεν τα πάει και τόσο καλά.

Ads

Στα μεγάλα λόγια, στις υποσχέσεις και στην προπαγάνδα είναι πρώτη και με απόσταση. Μην της ζητήσεις όμως να κάνει δουλειά…

Ενώ διαφήμιζαν λοιπόν διεθνώς τη χώρα μας σαν ασφαλή τουριστικό προορισμό με μηδενικά κρούσματα πέρσι τον Ιούνιο, κατάφεραν με σκληρή δουλειά… μη φύλαξης των συνόρων και με επίπονες προσπάθειες… μη λήψης κατάλληλων περιοριστικών μέτρων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και στους δημόσιους χώρους στο εσωτερικό, να τη μετατρέψουν μέσα σε ένα καλοκαίρι σε θρίλερ αντάξιο του εφιάλτη με τις λεύκες.

Προκάλεσαν έτσι ένα δεύτερο κύμα της πανδημίας, με χιλιάδες κρούσματα καθημερινά και χιλιάδες νεκρούς. Με το 80% των θανάτων μάλιστα τόσο στο δεύτερο, όσο και στο τρίτο κύμα, να έχουν συμβεί εκτός ΜΕΘ. Για τον απλό λόγο ότι οι ελάχιστες εξοπλισμένες και στελεχωμένες ΜΕΘ ήταν πλήρεις από τις πρώτες βδομάδες της υγειονομικής υποτροπής.

Όποιος αναρωτηθεί για τις αιτίες, ας ρωτήσει τον υπουργό επικρατείας και τον τότε κυβερνητικό εκπρόσωπο της κυβέρνησης των μεγάλων αποτυχιών. Ο πρώτος, επαναλαμβάνοντας το μύθο του Αισώπου, με την αλεπού που αποκαλούσε ξινά τα σταφύλια που δεν έφτανε να φάει, ισχυρίστηκε ότι περισσότερες ΜΕΘ θα σήμαιναν, λέει, περισσότερους θανάτους.

Ενώ ο δεύτερος, πιο κυνικός αυτός, υποστήριξε την αλήθεια, απευθυνόμενος όμως σε ένα κοινό ανώριμο, που δεν ήταν έτοιμο να την δεχτεί. Μίλησε για εκατομμύρια ευρώ χαμένα αν είχαν ακούσει τον ΣΥΡΙΖΑ και εξόπλιζαν περισσότερες ΜΕΘ.

Το κόστος της ζωής ενός ανθρώπου, για την κυβέρνηση των μεγάλων αποτυχιών, δεν έχει φαίνεται τόσο μεγάλη σημασία, συγκρινόμενο με το κόστος εξαγοράς των ΜΜΕ προκειμένου να αναπαράγουν την κυβερνητική προπαγάνδα ή και με το κόστος της επιλεκτικής αποζημίωσης μεταξύ των χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων που επλήγησαν από την πανδημία, μόνο εκείνων των μεγάλων που από κοινού με τον πρωθυπουργό συγκυβερνούν τη χώρα.

Κι ύστερα τους φταίνε οι, προερχόμενοι από την κομματική τους μήτρα, ψεκασμένοι, που κάποτε φορώντας περικεφαλαίες αποκαλούσαν προδότη τον Αλέξη Τσίπρα που υπέγραψε τη Συμφωνία των Πρεσπών και που φέτος αρνούνται πεισματικά να εμβολιαστούν, επειδή άκουσαν ότι τα εμβόλια… παχαίνουν.

Με τούτα και με τα άλλα χάθηκαν άδικα τόσοι άνθρωποι μέσα στην πανδημία, θυσία στο πείσμα της κυβέρνησης να μην… ξοδέψει χρήματα για την ενίσχυση του ΕΣΥ, προκειμένου να τα διαφυλάξει για τους αδηφάγους συνεταίρους της, την οικονομική ελίτ της χώρας.

Και βέβαια εκτός από τόσες χαμένες ζωές, κλαίμε σήμερα και για τον τουρισμό που για δεύτερο καλοκαίρι πήγε υπέρ πίστεως της κυβέρνησης των… μεγάλων αποτυχιών.

Double score. Δύο στα δύο. Κατάφεραν το ακατόρθωτο.

Στο διεθνές δίλημμα της εποχής μεταξύ Υγείας ή Οικονομίας, εκεί που τα περισσότερα κράτη θυσίασαν την οικονομία χάριν της δημόσιας υγείας και κάποια, λιγότερα, θυσίασαν την υγεία για χάρη της οικονομίας, οι δικοί μας κατάφεραν να… θυσιάσουν και τα δύο.

Και φτάνουμε φέτος την άνοιξη, εν μέσω τρίτου κύματος πανδημίας, με τον πρωθυπουργό των μεγάλων αποτυχιών να υπόσχεται κάλυψη του 70% των πολιτών με εμβολιασμούς και κανονικότητα για όλους το καλοκαίρι.

Κάθε φορά που πανηγυρίζουν για κάτι, έρχεται μια νέα τραγωδία. Γιατί την κανονικότητα της ζωής εν μέσω υγειονομικής κρίσης δεν αρκεί να την επικαλείσαι. Πρέπει να μπορείς και να τη διασφαλίσεις.

Μέσα Ιουλίου λοιπόν και έχει εμβολιαστεί μόλις το 40% του πληθυσμού, ενώ η κανονικότητα του καλοκαιριού έφερε αυστηρά περιοριστικά μέτρα στη ναυαρχίδα του θερινού τουρισμού, στη Μύκονο.

Ίδια λάθη, ίδιες παραλείψεις και ίδιες παθογένειες στη διαχείριση της πανδημίας για δεύτερο κατά σειρά καλοκαίρι, οδήγησαν στο ίδιο και χειρότερο Βατερλώ.

«Το δις εξαμαρτείν…» έγινε μότο για την κυβέρνηση των μεγάλων αποτυχιών.

Και τρίτο καλοκαίρι να είχαν στη διάθεσή τους, αυτοί τα ίδια λάθη θα έκαναν. Και τα ίδια αποτελέσματα, βεβαίως, θα εισέπρατταν.

Το μόνο που διαφέρει κάθε φορά είναι η στοχοποίηση.

Πέρσι το καλοκαίρι έφταιγαν οι νέοι που διασκέδαζαν και πήγαιναν διακοπές. ‘Όταν όμως τους είπαν ότι στις νεαρές ηλικίες η ΝΔ χάνει δημοσκοπικά με μεγάλη διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ, το άλλαξαν το τροπάρι.

Φέτος δεν τους φταίνε οι δικές τους παλινωδίες με τα εμβόλια της Άστρα Ζένεκα που Δευτέρα – Τετάρτη – Παρασκευή ήταν επικίνδυνα για τους νέους και Τρίτη – Πέμπτη – Σάββατο γίνονταν επικίνδυνα για τις γυναίκες που ήθελαν να κάνουν παιδιά. Δεν τους φταίνε οι καθυστερήσεις, οι αβελτηρίες στο σχεδιασμό των εμβολιασμών και οι εσφαλμένες εκτιμήσεις για το καλοκαίρι της κανονικότητας. Δεν τους φταίει ούτε η εργώδης προσπάθεια που καταβάλλουν εδώ και δύο χρόνια για να μειώσουν, έως μηδενισμού, την αξιοπιστία της οργανωμένης πολιτείας στα μάτια των πολιτών, μέσω της πολιτικής της ατομικής ευθύνης που ακολουθούν για τη διαχείριση της πανδημίας.

Τώρα τους φταίνε όσοι φοβούνται ή αρνούνται να εμβολιαστούν. Και για να τους αντιμετωπίσουν, επιβάλλουν υποχρεωτικούς εμβολιασμούς. Μόνο που και πάλι η κυβέρνηση των μεγάλων αποτυχιών κάνει τη σωστή κίνηση για την εντελώς λάθος όμως κατεύθυνση.

Γιατί όλες οι διεθνείς επιστημονικές έρευνες συμφωνούν ότι το κλειδί για να πειστούν οι δύσπιστοι δεν είναι ούτε η εξαγορά τους με 150 ευρώ, ούτε βέβαια η υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών. Γιατί ο αυταρχισμός και η εξαγορά επιδεινώνουν τη δυσπιστία και αναθερμαίνουν την καχυποψία.

«Για να με πληρώνουν και να με εξαναγκάζουν να κάνω κάτι, σημαίνει ότι το εμβόλιο δεν είναι για το καλό μου», είναι η καταγεγραμμένη διεθνώς αντίδραση του μέσου πολίτη σε αυτές τις πολιτικές.

Αντί λοιπόν να εμβολιάσουν μαζικά τους χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες στους χώρους διαμονής τους, αντί να οργανώσουν συνεργεία σε όλη την Ελλάδα να εμβολιάσουν στο σπίτι τους ή στους χώρους υποδοχής και νοσηλείας τους ασθενείς και τους ανήμπορους, αντί να μετατρέψουν σε μαζικά εμβολιαστικά κέντρα για τους νέους τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, αντί τέλος να προσπαθήσουν με θετικά παραδείγματα να πείσουν όσους διστάζουν, αυτοί καταφεύγουν στο ακραία τιμωρητικό μέτρο της απόλυσης των εργαζομένων που αρνούνται να εμβολιαστούν.

Από εδώ το πάνε, από εκεί το φέρνουν, η λύση στην οποία καταφεύγουν πάντοτε είναι ο αυταρχισμός: Στα προβλήματα της Παιδείας τη λύση δίνει η εγκατάσταση Αστυνομίας στα πανεπιστήμια. Στη μη τήρηση των περιοριστικών μέτρων η λύση είναι συνώνυμη με το ξύλο στους δρόμους και τις πλατείες. Ενώ για την προστασία της δημόσιας υγείας το μυστικό της επιτυχίας κρύβεται στα εξοντωτικά πρόστιμα. Με την ίδια αυταρχική λογική του εκφοβισμού και της βίας, γιατί σε μια εποχή έκρηξης της ανεργίας, η λύση για την επίτευξη της ανοσίας της αγέλης να μην είναι ο φόβος της απόλυσης όσων εργαζομένων δεν εμβολιάζονται;

Η κυβέρνηση των μεγάλων αποτυχιών δεν χαρακτηρίζεται απλώς από αποτυχία σε ό,τι προσπαθεί σχετικά με τη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης. Πολύ χειρότερα, δια των εσφαλμένων πολιτικών, οδηγούνται στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Αντί να κατευνάζουν την πανδημία την ενισχύουν, πολλαπλασιάζοντας τα κρούσματα, αντί να θεραπεύουν τους ασθενείς με αξιοποίηση εξοπλισμένων και στελεχωμένων ΜΕΘ τους οδηγούν στον θάνατο και αντί να επιτυγχάνουν μεγιστοποίηση των εμβολιασμών, καταφέρνουν να δημιουργήσουν μια στρατιά πεισματικά αντιδρώντων σε ο,τιδήποτε προσπαθούν.
Μέχρι να τους απολύσουν κι αυτούς οριστικά οι πολίτες και να τους απαλλάξουν από τον κίνδυνο να μας οδηγήσουν σε νέες αποτυχίες.