Όταν πριν ένα χρόνο ο Μαυρουδής Βορίδης δήλωνε με αφοπλιστική και κυνική ειλικρίνεια ότι θα χρειαστεί και θεσμική παρέμβαση προκειμένου και στο άμεσο αλλά και στο μακρινό μέλλον να μην προκύψει αριστερή διακυβέρνηση στη χώρα, κάποιοι χαμογέλασαν για το αστείο του πράγματος και άλλοι  απέδωσαν τα λεχθέντα στις συνήθεις υπερβολές που συνηθίζονται στην πολιτική αντιπαράθεση. Και οι μεν και οι δε, μάλλον το ξανασκέφτονται και αποκηρύσσουν τις πρώτες εκτιμήσεις αντικρίζοντας τη σημερινή πολιτική πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που συνάδει πλήρως με το πνεύμα και τους στόχους του παραπάνω και των συν αυτώ, κυρίου.

Δεν το κρύβουν πλέον, ούτε δηλώνουν μόνο, παρά και νομοθετούν και δεν δίνουν λογαριασμό σε κανένα. Η φασίζουσα ακροδεξιά ομάδα στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, η ομάδα που κυριολεκτικά σήμερα κάνει κουμάντο στη ΝΔ και της έχει αλλάξει τα φώτα σε σημείο που οι παλαιότεροι οπαδοί της να μην την αναγνωρίζουν και σ αυτήν να βλέπουν την χειρότερη εκδοχή του ΛΑΟΣ, είναι αποφασισμένη να επιβάλλει και με το λόγο και τη βία την απόλυτη σιωπή, πειθαρχία , την κοινωνική παραίτηση, ακόμη  να απαλείψει και  τη σκέψη για οποιαδήποτε διεκδίκηση και αγώνα, κόντρα στο ακροδεξιό σκότος. Στο δρόμο που είχε χαράξει ο αλήστου μνήμης πρώτος μεταπολιτευτικός υπουργός εργασίας της δεξιάς Λάσκαρης, αυτός που με Νόμο είχε… καταργήσει την πάλη των τάξεων αποσπώντας ο αθεόφοβος την παγκόσμια …αναγνώριση, οι σημερινοί θιασώτες του, επίσης με Νόμο χουντικής έμπνευσης και κοπής απαγορεύουν τις δημόσιες συναθροίσεις, πορείες και διαδηλώσεις, θέτοντας προϋποθέσεις για την πραγματοποίηση τους ανάλογης δυσκολίας εκείνων που θα εξασφάλιζαν την πιθανότητα κάποιου που πηδάει από τον πέμπτο όροφο να προσγειωθεί όρθιος. Δεν μιλάμε πια μόνο για αυταρχισμό για ιδεοληψίες και εμμονές. Μιλάμε για αλλοίωση, κατάργηση ακόμη και αυτών των κατοχυρωμένων από το σύντηγμα δικαιωμάτων και ελευθεριών του λαού, των εργαζομένων, μιλάμε για πρακτικές και νοοτροπία ανάλογες ολοκληρωτικών καθεστώτων, ανάλογες του Βορειοκορεάτη πατερούλη Κίμ Ιλ Γιούνγκ.

Για να περάσουν και να κάνουν καθεστώς την κοινωνική παράλυση, αξίωμα την παραίτηση και το ανέφικτο του αγώνα και της διεκδίκησης, άνοιξαν τελευταία με πρωτοστάτες τα δίχως ιερό και όσιο υπόδουλα ΜΜΕ, τους οχετούς της πιο άθλιας και χυδαίας προπαγάνδας ανακαλύπτοντας κασέτες, αμφιλεγόμενες μαρτυρίες και πρόσωπα που ούτε στην κόλαση θα έφτιαχνες φίλους, για να στοιχειοθετήσουν την να κλαίς και να γελάς καταγέλαστη θεωρία περί παρακράτους της αριστεράς. Το σημαδεμένο ανεξίτηλα και στους αιώνες, στη λαϊκή συνείδηση δεξιό παρακράτος, μιλάει σήμερα για παρακράτος των πολιτικών του αντιπάλων. Το ακροδεξιό διαχρονικό παρακράτος, το συνυφασμένο με την δεξιά, μιλάει ξετσίπωτα για παρακράτος, κάνοντας και τη σοβαρή μερίδα των συντηρητικών συμπολιτών μας να μειδιά αμήχανα.

Αναντιστοιχη τουλάχιστον μέχρι τώρα υπήρξε η αντίδραση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και των άλλων δημοκρατικών δυνάμεων. Και λέμε αναντίστοιχη μπροστά στις επίπονες προσπάθειες και τις τρισάθλιες μεθοδεύσεις της ακροδεξιάς για άλωση της δημοκρατίας και εγκαθίδρυση ενός ημιδημοκρατικού καθεστώτος, έρμαιο των ορέξεων και των θεωριών της φασιστικής δεξιάς εντός της ΝΔ. Ο ι αποσπασματικές και αμήχανες αντιδράσεις, οι αγορεύσεις στο κοινοβούλιο, οι διάσπαρτες και χωρίς στρατηγική και συνέχεια εκδηλώσεις σε όλη την επικράτεια, δεν συνιστούν ψύχραιμη και αποφασιστική αντιμετώπιση του πολιτικού και κοινωνικού ερέβους της δεξιάς. Η εσωστρέφεια, οι…αγώνες μέσα από τα κομματικά γραφεία, η ανέφικτη προσμονή για λύτρωση και ανακούφιση από κάποιον θεόσταλτο σωτήρα που θα σαρώσει το φαιό στοιχειό, είναι αυτή τη στιγμή μια πραγματικότητα στην οποία πρέπει άμεσα να τεθεί τέλος. Τους δρόμους και τις πλατείες φοβάται, πάντα φοβόταν η δεξιά και το παρακράτος που την στηρίζει. Τους δρόμους και τις πλατείες σήμερα ξέχασε η αριστερά. Σε αυτούς τους δρόμους, σε αυτές τις πλατείες ο δημοκρατικός κόσμος, η αριστερά, τα συνδικάτα, το λαϊκό κίνημα έγραψε σελίδες με άθλους κοινωνικούς και πολιτικούς, με κατακτήσεις που κάνανε τη ζωή μας πιο υποφερτή.

Σε αυτούς τους δρόμους και τις πλατείες τις γνώριμες από παλιά, με σημαίες ένα νέο όραμα, ένα ρηξικέλευθο και ρεαλιστικό πρόγραμμα, ένα κοινωνικό συμβόλαιο ανατροπών και ρήξεων υπέρ των λαϊκών συμφερόντων, ας δοθεί το μεγάλο ραντεβού του δημοκρατικού και προοδευτικού κόσμου, που σήμερα ασφυκτιά. Του κόσμου που θα γκρεμίσει την μεγαλύτερη μεταπολιτευτικά κυβέρνηση της απάτης και της μασκαράτας.