Χωρίς ευχάριστες εκπλήξεις ολοκληρώνει τις εργασίες της η Παγκόσμια Διάσκεψη του ΟΗΕ για την καταστροφική Κλιματική Αλλαγή.

Σήμερα, όλοι αναγνωρίζουν ότι μετά τον πυρηνικό κίνδυνο, η  κλιματική αλλαγή είναι η νέα απειλή για την ίδια την επιβίωση της ανθρωπότητας. Αρμόδιοι επιστημονικοί φορείς εκτιμούν ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη Γη, οδηγεί στην εξαφάνιση παγετώνων, στον πολλαπλασιασμό των τυφώνων, αλλά και σε πλημμύρες και ξηρασίες. Η άνοδος της στάθμης των θαλάσσιων νερών εκτιμάται ότι θα καλύψει μεγάλες εκτάσεις, με αποτέλεσμα να εξαφανιστούν ολόκληρα νησιωτικά κράτη. Ωστόσο, στο Παρίσι ακούστηκαν πολλά ευχολόγια, αλλά δεν αναλήφθηκαν συγκεκριμένες δεσμεύσεις για την αντιμετώπιση της επερχόμενης γενικής καταστροφής, ενώ κάποιοι δραματικοί τόνοι που υπήρξαν, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν «κροκοδείλια δάκρυα» από την πλευρά των ισχυρών της Γης.  Δεν ακούστηκε π.χ. η φράση «το ενεργειακό μας μέλλον δεν είναι το πετρέλαιο αλλά οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας».

Θα έλεγα, μιας και η Διάσκεψη πραγματοποιήθηκε στο βαρύτατα πληγωμένο από τους τζιχαντιστές Παρίσι, ότι και το αποκρουστικό φαινόμενο του τζιχαντισμού δεν είναι εντελώς άσχετο με τις καταστροφές στο περιβάλλον και κυρίως με τις πολιτικές της υπερεκμετάλλευσης του φυσικού πλούτου των λαών και χωρών από το αρπακτικό διεθνές κεφάλαιο, το οποίο εξορμά από τις πλέον αναπτυγμένες οικονομικά χώρες του πλανήτη μας, οι οποίες είναι και οι πλέον ριπογόνες καθότι ενεργοβόρες.  

Δεν αποτελεί μυστικό ότι η Μ. Ανατολή είναι η ενεργειακά πιο πλούσια περιοχή της γης, αλλά οι λαοί της , με την εξαίρεση συγκεκριμένων ολιγαρχιών,  ζουν στη φτώχια, παρουσιάζουν υψηλά ποσοστά αναλφαβητισμού, στερούνται στοιχειωδών κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων. Η πραγματικότητα αυτή, οι πόλεμοι και η βία, το αίσθημα αδικίας λόγω και διαιώνισης του Παλαιστινιακού προβλήματος αποτελούν το έδαφος για την στρατολόγηση από τους τζιχαντιστές μεγάλων τμημάτων των κοινωνιών, κυρίως νέων ανθρώπων.

Θυμάμαι το 2001, όταν ο πρόεδρος Μπους ετοιμαζόταν να κάνει πόλεμο στο Αφγανιστάν μετά το τρομοκρατικό χτύπημα της Αλ Κάιντα στην Νέα Υόρκη, αμερικανοί διανοούμενοι, όπως ο Νόαμ Τσόμσκι κ.ά, είχαν απευθύνει έκκληση στον «πλανητάρχη» με τίτλο «Κάντε πόλεμο στη φτώχια, όχι πολέμους με βόμβες». Μια έκκληση προς τους ηγέτες της Ευρώπης, μετά την 13η Νοεμβρίου του Παρισιού, θα μπορούσε να είναι «Ειρήνη τώρα με δικαιοσύνη – ΄Όχι άλλο αίμα και ξεριζωμοί στη Συρία»

Η χώρα μας  προσήλθε στη Διάσκεψη του Παρισιού διά του ίδιου του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, συνοδευόμενου από τον υπουργό Περιβάλλοντος Γιάννη Τσιρώνη. Ίσως πρώτη φορά, έλληνας πρωθυπουργός σε παρόμοια διάσκεψη μίλησε ευθέως για τις συνέπειες  – και στο περιβάλλον – της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Θα πρόσθετα ότι η σημερινή κυβέρνηση επωμίζεται την ευθύνη να προωθήσει  – μέσω και της εκπαίδευσης – μια Οικολογική Κουλτούρα, που την χρειάζονται κυρίως οι τοπικές κοινωνίες.  Να θυμόμαστε όλοι μας  ένα προ τριακονταετίας οικολογικό σύνθημα, που παραμένει επίκαιρο: «Think Globally – Act Locally».

Oι καταστροφές  του περιβάλλοντος δεν γνωρίζουν σύνορα και δεν κάνουν διάκριση ανάμεσα σε μεγάλες και μικρές χώρες, ισχυρές και αδύναμες, αλλά απαιτούν την οικοδόμηση της παγκόσμιας αλληλεγγύης και συνεργασίας.

Τέλος,  κάνουν λάθος ορισμένες δυνάμεις στο χώρο της πολιτικής Οικολογίας,  όταν δηλώνουν «ούτε δεξιά, ούτε αριστερά».  Η Οικολογία στον 21ο αιώνα δεν μπορεί παρά  να είναι αριστερά.

* Ο Πάνος Τριγάζης είναι μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ