Οχάιο – Οι σφαίρες δεν γυρίζουν πίσω.

Πριν από λίγες μέρες στο Οχάιο των Ηνωμένων Πολιτειών, η 17χρονη Kaitlyn Pullam πυροβολήθηκε κατά λάθος από τον ίδιο της τον πατέρα. Ο άντρας πυροβόλησε νομίζοντας ότι το όπλο του δεν είχε σφαίρες, να όμως που ήταν γεμάτο τελικά και μία από αυτές βρήκε το κορίτσι στο πρόσωπο. Λίγα εικοσιτετράωρα μετά τον πυροβολισμό, την παραμονή των Χριστουγέννων, η κοπέλα εξέπνευσε.

Ατυχία ή βλακεία; Απλώς οπλοκατοχή.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής που η οπλοκατοχή θεωρείται δικαίωμα, αντιστοιχούν περισσότερα όπλα ανά κάτοικο, από οποιαδήποτε άλλη χώρα.  Ο συνολικός αριθμός τους υπολογίζεται σε περισσότερα από 270 εκατομμύρια ενώ οι στατιστικές καταγράφουν  στις ΗΠΑ, την υψηλότερη θνησιμότητα ανά πολίτη από πυροβόλο όπλο, από κάθε άλλη αναπτυγμένη χώρα.

Οχάιο – Οι σφαίρες δεν γυρίζουν πίσω. Prequel

Λίγο μετά τον θάνατο της  Kaitlyn, η Δικαιοσύνη αποφάσισε να μην ασκήσει δίωξη στον αστυνομικό που τον Νοέμβριο του 2014 στο Οχάιο είχε σκοτώσει ένα 12χρονο αγοράκι, τον Tamir Rice, που κρατούσε στα χέρια ένα ψεύτικο πιστόλι – παιχνίδι. Ο αστυνομικός  το πέρασε για αληθινό και άνοιξε πυρ σκοτώνοντας το παιδί. Παρά τις πιέσεις του κόσμου που ζητούσε δικαιοσύνη για τον Tamir, οι ένορκοι αφού εξέτασαν το video του πυροβολισμού, «στο πλαίσιο επιβολής του νόμου», αποφάσισαν να μην ασκηθεί  ποινική δίωξη σε βάρος του αστυνομικού. Σημειωτέον ότι στην Πολιτεία του Οχάιο επιτρέπεται στους πολίτες να φέρουν όπλο σε δημόσιους χώρους. Φαίνεται όμως ότι απαγορεύεται μέχρι θανάτου σε 12χρονους μαύρους να κρατούν ρέπλικες .

Το περιστατικό  προσφέρεται για ανελέητο σαρκασμό με στόχο  τους αστυνομικούς  οι οποίοι έτσι κι αλλιώς, έχουν ξεπεράσει πλέον κάθε όριο στις Ηνωμένες Πολιτείες, βαράνε στο ψαχνό. Αν μάλιστα είσαι μαύρος, πρώτα πυροβολούν και μετά φωνάζουν: «freeze», ως διαπίστωση μάλλον παρά ως προειδοποίηση. Δεν μπορείς να κρατηθείς και να μην κάνεις ένα σχόλιο του τύπου: Οι αστυνομικοί στο Οχάιο, σκότωσαν ένα 12χρονο παιδί επειδή κρατούσε ένα παιχνίδι – όπλο.  Σε λίγο, θα τα πυροβολούν αν κρατούν αυτοκινητάκια, τρενάκια, teddy bears και Barbie – πριγκίπισσες.

Το cliché είναι αλάνθαστο: κακοί, ρατσιστές αστυνομικοί – αθώοι μαύροι πολίτες. Ωραίο κάλυμμα, τακτικό, νοικοκυρεμένο. Να το σηκώσουμε λίγο να δούμε από κάτω; 
Το παιδί κρατούσε ένα ψεύτικο όπλο. Το μυαλό αστυνομικών όμως  πήγε κατευθείαν σε αληθινό. Γιατί ; Είναι προφανές: το ενδεχόμενο να κρατά αληθινό όπλο ένας  12χρονος είναι  πιο πιθανό από το να κρατά ένα παιχνίδι. Τόσο διαδεδομένη είναι η οπλοκατοχή στο  Οχάιο. Όπως άλλωστε και σε άλλες πολιτείες των ΗΠΑ.

Οι βιομηχανίες όπλων εκπαιδεύουν τα αμερικανάκια  να αποκτούν και να χειρίζονται όπλα από την τρυφερή τους ηλικία.  «Το πρώτο μου όπλο» ήταν ο τίτλος παλιότερης καμπάνιας για το  τουφέκι Crickett, στην οποία πρωταγωνιστούσαν παιδιά  μικρότερα από τον Tamir. Σαν να λέμε: «το πρώτο μου lap top». Εξυπακούεται ότι στο μέλλον, θα έρθουν κι άλλα όπλα: ένα για το high school, ένα για το graduation, ένα για την πρώτη δουλειά κ.ο.κ.

Με ένα τέτοιο «πρώτο όπλο», πριν από λίγα χρόνια, ένας πεντάχρονος στο Κεντάκι, έκανε τον πρώτο του φόνο: σκότωσε την 2χρονη αδερφή του. Ήθελε να δοκιμάσει το δώρο του. Τα «εύσημα» στους γονείς του παιδιού, στην Crickett, αλλά και στη διαφημιστική εταιρία για το εύστοχο slogan. Πραγματικά to the point. O διαφημιστής, μπορεί να μην διεκδικεί βραβείο δημιουργικότητας, το βραβείο αποτελεσματικότητας πάντως, το ’χει στο τσεπάκι.

Στον αντίποδα, η διαφημιστική εταιρία Grey New York , βραβευμένη και για άλλες καμπάνιες της εναντίον της οπλοκατοχής, δημιούργησε  την περασμένη χρονιά, μια  καμπάνια με τίτλο: “Gus with history” η οποία ψηφίστηκε ως μία από τις καλύτερες καμπάνιες του 2015 σύμφωνα με το AdAge . 

Η ιδέα δεν περιορίζεται στα συμβατικά Μέσα, προχωρά  πέρα κι από τη διαφήμιση, τολμώντας ένα κοινωνικό πείραμα:  ένα πραγματικό κατάστημα με όπλα έχει στηθεί στο Lower East Side του Manhattan και πραγματικοί πελάτες, ανυποψίαστοι για την κάμερα που τους τραβάει, μπαίνουν με σκοπό να αγοράσουν ένα όπλο, πολλοί από αυτούς για πρώτη φορά. Κάθε όπλο που επιδεικνύει ο «πωλητής» έχει την ιστορία του, που φιγουράρει γραμμένη στο ταμπελάκι του.  Κάποιο μοντέλο έχει στο παρελθόν του μια μαζική δολοφονία, άλλο ένα δυστύχημα ή μια αυτοκτονία. Οι υποψήφιοι πελάτες βγαίνουν από το κατάστημα φρικαρισμένοι! Μα τι πίστευαν ότι θα αγόραζαν; Φυλαχτό;  Τουλάχιστον, οι περισσότεροι καταλαβαίνουν ότι τα αληθινά όπλα κάνουν αληθινούς φόνους  κι αλλάζουν γνώμη για την ασφάλεια που υποτίθεται ότι τους παρέχει  ένα όπλο στο σπίτι.  

Μπορεί να σώθηκε μια Kaitlyn. Για τους Tamir, είναι πολλά που πρέπει να γίνουν ακόμη…
Η καμπάνια είναι  ιδιοφυής. To concept απλό: «Κάθε όπλο έχει μια ιστορία». Το μόνο που θα μπορούσε ίσως να προσθέσει κανείς είναι: «αν πάρεις ολοκαίνουργιο όπλο, ετοιμάσου να την γράψεις εσύ την ιστορία του. Έχε όμως στο νου σου ότι θα γραφτεί με αίμα».