Καλά και σωστά τα είπατε κ. Βορίδη μου στην άκρως διχαστική, φιλοεμφυλιακή και ανατριχιαστικά τρομαχτική ομιλία σας σε κάποιο καφενείο στην περιφέρεια σας, στολισμένο με ελληνικές σημαιούλες και την φάτσα του Αντώνη Σαμαρά σε είδος γιρλάντας γύρω γύρω στους τοίχους.

Και τα είπατε καλά για δύο λόγους: ο πρώτος σημαντικός λόγος είναι ότι μέσα στον πανικό σας, στην μανία σας για εξουσία, στην προσμονή της πιθανής αρχηγείας της Νέας Δημοκρατίας και παρασυρμένος από το σκηνικό που παρέπεμπε στην χούντα αφεθήκατε ελεύθερος να τα πείτε έξω από τα δόντια και να μας δείξετε εκείνο το πρόσωπο του «τσεκουράτου» πολιτικού που πραγματικά είστε. Δεν θα αφήσουμε με «κανέναν τρόπο» να κερδίσει η Αριστερά αναφωνήσατε με σπάσιμο στη φωνή. Το θυμικό σας, οι ευσεβείς σας πόθοι και το πάθος σας δεν πρόλαβαν να ελεγχθούν με κάποια επίφαση δημοκρατικού λόγου ή πολιτικής ορθότητας και αφήσατε την ψυχή σας να εκφραστεί ελεύθερα. Συγκίνηθηκαν και οι θαμώνες του καφενείου, νοσταλγοί της Χούντας και των ταγματασφαλιτών, και ήταν έτοιμοι να πάρουν τα άρματα και να ξεσηκωθούν ενάντια στον κίνδυνο της επερχόμενης κόκκινης λαίλαπας του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο δευτερος λόγος, όμως που τα είπατε καλά, είναι ότι υπογραμμίσατε το γεγονός ότι την Κυριακή δεν συγκρούονται δυο πολιτικά κόμματα αλλά δύο ιδεολογίες. Συγκρούονται δύο κόσμοι. Και πράγματι, δυστυχώς, έτσι είναι τελικά κ. Βορίδη μου. Είναι έτσι γιατί εσείς το θελήσατε. Γιατί εσείς καλλιεργείτε εδώ και τόσο καιρό ένα τέτοιο κλίμα. Τι θα μπορούσε να περιμένει κανείς μετά από δυο χρόνια διχαστικής και ακραίας μισαλλόδοξης πολιτικής που διέρρηξε τον κοινωνικό ιστό – όσον είχε απομείνει γερός τουλάχιστον – και διέλυσε κάθε έννοια ενότητας, συνοχής και δημοκρατικής συνεργασίας; Πράγματι κ. Βορίδη ό δικός μου κόσμος δεν έχει καμμία σχέση με τον δικό σας. Παρά την καθαρά αστική του προέλευση – με ο,τι αυτή συνεπάγεται – δεν μοιάζει σε τίποτα με τον δικό σας. Είναι απέναντι στην ακροδεξιά και αντιδημοκρατική σας φιλοσοφία και ιδεολογία.

Ο δικός μου κόσμος, αντιθετα με τον δικό σας, είναι ένας κόσμος που στηρίζει την κοινωνική πρόνοια, τον ελευθερο λόγο και την ελευθερη σκέψη, πιστευει στην ισοτιμία και στις ισες ευκαιρίες, θεωρεί την Παιδεία θεμελιο λίθο της προόδου, προωθεί τις τέχνες και τα γράμματα, είναι ένας κόσμος ουμανιστικός, ανθρωποκεντρικός, χωρίς αποκλεισμούς και στοχοποιήσεις, χωρίς φόβο για τη διαφορετικότητα κάθε μορφής. Ο δικός μου κόσμος δεν έχει ως μοναδικό σκοπό τον πλουτισμό των ολίγων, ούτε την ανάλγητη άσκηση εξουσίας ανεξαρτήτως κόστους, δεν χρησιμοποιεί τις έννοιες «θρησκεία, πατρις και οικογένεια» ως τιμητικά λάβαρα μοναδικότητας αλλά, αντίθετα, ως πόλους ενωτικούς. Ο δικός μου κόσμος σέβεται όλες τις θρησκείες, όλες τις πατρίδες και όλες τις οικογένειες  – κάθε μορφής και κάθε απόχρωσης.

Να γιατί τα είπες καλά Μάκη μου. Γιατί άνοιξες τα χαρτιά σου, έδειξες το πραγματικό σκληρό και επικίνδυνο πρόσωπό σου και παραδέχτηκες ότι προέρχεσαι και υποστηρίζεις έναν άλλο κόσμο από τον δικό μου. Εναν κόσμο σκοτεινό και ανέλπιδο βυθισμένο στην διαφθορά, την διαπλοκή, το ψέμα και την μισαλλοδοξία. Εναν κόσμο χωρίς έλεος και χωρίς ανθρωπιά. Εναν κόσμο με ελλειματική δημοκρατία, κατ’ επίφασιν δημόσιο διάλογο και απουσία κάθε έννοιας κοινωνικής δικαιοσύνης. Εναν κόσμο πατριδοκάπηλο, ακροδεξιό, εθνικιστικό και διχαστικό.
Εσύ καλά τα είπες Μάκη μου αλλά εγω «ευχαριστώ πολύ, δεν θα πάρω»!!