Είναι δεδομένη και ανυποχώρητη η αντιπαράθεση που έχω με το νόμο Μητσοτάκη με τον οποίο καταργήθηκε ο Ν.3839 του 2010, ο οποίος τότε όρισε για πρώτη φορά αδιαμφισβήτητα αξιοκρατικές διαδικασίες στην επιλογή διευθυντών στο δημόσιο. Μία πολύ σοβαρή μεταρρύθμιση που κάναμε τότε στο Υπουργείο Εσωτερικών για την ανάταξη του καταρρέοντος ελληνικού κράτους.

Με τον νόμο 4275/2014 της προηγούμενης Κυβέρνησης παύτηκαν οι πρώτοι στην ιστορία του ελληνικού κράτους αξιοκρατικά επιλεγμένοι προϊστάμενοι που αναδείχτηκαν το 2010 με αδιάβλητες διαδικασίες χωρίς την παραμικρή κομματική ή άλλη παρέμβαση.

Υποστήριξα πως πρόκειται για νεοδεξιό παλαιοκομματισμό και για πογκρόμ αναξιοκρατικής μεταχείρισης χιλιάδων ανθρώπων, στελεχών του δημοσίου.

Όμως, ακόμη κι εμένα δεν μου περνούσε από το μυαλό η έκταση και το βάθος της «νύχτας του Αγίου Βαρθολομαίου» που εξελίχθηκε μέχρι και στο Υπουργείο, θεματοφύλακα υποτίθεται, της διοικητικής μεταρρύθμισης του κράτους.

Στην αρχή είχα θεωρήσει πως η αντικατάσταση των Γενικών Διευθυντών του Υπουργείου έγινε από υπαλλήλους που δεν υπηρετούσαν το 2010 στο Υπουργείο και γι αυτό δεν είχαν αξιολογηθεί και βαθμολογηθεί στη διαδικασία ανάδειξης προϊσταμένων.

Στην πρώτη και μόνη δηλαδή αντικειμενική και αξιοκρατική διαδικασία κρίσης που πραγματοποιήθηκε ομόφωνα από το Ειδικό Υπηρεσιακό Συμβούλιο που αποτελείτο από: τον κ. Μ.Δημητρόπουλο, Επίτιμο Αντιπρόεδρο του Ελεγκτικού Συνεδρίου, ως Πρόεδρο, τον κ.Σπ.Σκουτέρη, Επίτιμο Αντιπρόεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους ως τακτικό μέλος, την κ.Ι.Μαρή, Επίτιμη Σύμβουλο Επικρατείας ως τακτικό μέλος και τον κ.Κ.Τσικρικά, μέλος της Εκτ.Επ.της ΑΔΕΔΥ.

Αρχικά δηλαδή, πίστεψα πως θα έχουν επιλεγεί μη συγκρίσιμοι με αυτούς που παύτηκαν προϊστάμενοι. Ειλικρινά, δεν τολμούσα να φανταστώ κάτι άλλο. Κι όμως, με πρωτοστάτη το Υπουργείο Διοικητικής “Μεταρρύθμισης” αποκαλύφθηκε ένα όργιο αναξιοκρατίας που ξεπέρασε κάθε προχωρημένη φαντασία.

Συγκεκριμένα:
Το 2010 για το συγκεκριμένο Υπουργείο, είχαν κριθεί από το προαναφερόμενο Ειδικό Υπηρεσιακό Συμβούλιο 13 υποψήφιοι Γενικοί Διευθυντές.

Με βάση τη βαθμολόγηση των κριτηρίων των τίτλων σπουδών, των μεταπτυχιακών, των ξένων γλωσσών, της εμπειρίας, της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης κλπ, η ομόφωνη κατάταξη είχε ως αποτέλεσμα:

• ο πρώτος υποψήφιος κ. Δ.Παπαδημητρόπουλος, να συγκεντρώσει 1198,19 μόρια,
• ο έβδομος 978,19 μόρια και
• ο 13ος και τελευταίος 897,88 μόρια.

Κατ’ εφαρμογή των ευνοιοκρατικών διατάξεων του Νόμου Μητσοτάκη το αποτέλεσμα ήταν Γενικοί Διευθυντές, με απόφαση της πολιτικής ηγεσίας, να τοποθετήθουν – οι οποίοι επρόκειτο να αναλάβουν και την αρμοδιότητα της αξιολόγησης των συναδέλφων τους –  οι εξής τρεις:
1) ο τελευταίος της αξιολόγησης του 2010
2) ο έβδομος της αξιολόγησης του 2010
3) ένας υπάλληλος που δεν είχε ζητήσει να κριθεί το 2010.

Ο κ. Δ.Παπαδημητρόπουλος με τα περισσότερα μόρια υποβιβάστηκε πλέον από Γεν. Διευθυντή σε απλό υπάλληλο.

Χωρίς αμφιβολία, αυτό που διέπραξαν είναι ένα ανεπίτρεπτο αξιακό, θεσμικό και ηθικό κακούργημα σε βάρος ανθρώπων που είναι άξιοι, αξιοπρεπείς και αφοσιωμένοι στο καθήκον τους.

Είναι σε τελική ανάλυση πολιτικό κακούργημα σε βάρος του τόπου.

Πλήττει καίρια τους φορολογουμένους πολίτες που θέλουν ένα παραγωγικό κράτος και ιδίως τη νέα γενιά και το μέλλον της.

Ποιά Ελλάδα μπορεί έτσι να βγει από την κρίση, ποιό κράτος μπορεί έτσι να πάει μπροστά;

Την ίδια στιγμή, η σημερινή πρωτοβουλία του κ.Τσίπρα να καταδικάσει την προαναφερόμενη πολιτική του κ.Μητσοτάκη μπορεί να εκλειφθεί και σαν αυτοκριτική για τη δική του αρνητική στάση απέναντι στο συγκεκριμένο νόμο το 2010.

“Κάλιο αργά παρά ποτέ”.

Ας ελπίσουμε βέβαια πως το νέο νομοσχέδιο που θα κατατεθεί στη Βουλή θα είναι πράγματι η έμπρακτη καταδίκη του κομματισμού και της αναξιοκρατίας εντός του δημοσίου.

Οψόμεθα.