Αν υπήρχε έστω και κάποια αμφιβολία ότι η παρέμβαση των 10 κοριτσιών στην παρέλαση της Ν.Φιλαδέλφειας ήταν μια δράση καλλιτεχνικής και πολιτικής διαμαρτυρίας, αυτή διαλύθηκε με το κείμενο που έστειλαν στην «Εφ.Συν», όπου εξηγούν τα κίνητρά τους.

Ενα κείμενο διαυγές και ειλικρινές, νεανικό και καθόλου ξύλινο, παθιασμένο αλλά όχι επηρμένο. Το ακριβώς αντίθετο δηλαδή από τους μπαγιάτικους δεκάρικους λόγους των πολιτικών στις επετείους, για να μην πούμε καν για τα επώνυμα μαργαριτάρια ιστορικού αναθεωρητισμού που είδαμε πρόσφατα.

Ενα κείμενο που δείχνει ότι έχουμε να κάνουμε με συνειδητοποιημένες νέες γυναίκες, πιθανότατα από κάποια θεατρική-ακτιβιστική ομάδα, που αντιδρούν με όπλο τους το χιούμορ στην υποκρισία και τον μιλιταρισμό των μαθητικών παρελάσεων, και όχι απλώς για χαβαλέ ή για likes.

Ηδη από προχθές που κυκλοφόρησε το βίντεο της δράσης τους βρίσκονται στο στόμα όλων, καταφέρνοντας να συγκεντρώσουν πάνω τους όλα τα πυρά από την εθνικιστική ακροδεξιά, τους πολιτικούς και τα ΜΜΕ της κυβερνώσας παράταξης και φυσικά τους υβριστικούς χαρακτηρισμούς του δημάρχου Ν.Φιλαδέλφειας Γ. Βούρου.

Δέχθηκαν όμως και ουκ ολίγα συγχαρητήρια, από όσους τις επικροτούν για το θάρρος και την πρωτότυπη μετεξέλιξη του θρυλικού σκετς των Μonty Python. Ισως τα συγχαρητήρια είναι το τελευταίο που επιδιώκουν. Πόσο μάλλον όταν γίνονται εκ τους ασφαλούς, από την ζεστασιά του πληκτρολογίου, από ανθρώπους που ποτέ δε θα ρισκάραμε κάτι ανάλογο ή από υποστηρικτές ενός κόμματος που όταν συγκυβέρνησε με τους εθνικιστές ΑΝΕΛ δεν τόλμησε να καταργήσει τον αναχρονιστικό και αντιδραστικό θεσμό των παρελάσεων.

Πέρα όμως από την πολιτική διαμάχη για το αν πρέπει να καταργηθεί επιτέλους ένας θεσμός που μεσουράνησε επί δικτατορίας του Μεταξά και που δεν υπάρχει σε κανένα άλλο κράτος της Ευρώπης, η πράξη των κοριτσιών ανέδειξε και κάτι άλλο: Τα σεξιστικά και οπισθοδρομικά ανακλαστικά μιας μερίδας της κοινωνίας, όπως εκφράστηκαν κυρίως μέσα από το διαδίκτυο, με ανώνυμα αλλά και επώνυμα χυδαία σχόλια, που δεν εκφράζουν τόσο πολιτική κριτική, όσο υποτίμηση των γυναικών, ακριβώς για το ότι είναι γυναίκες, που τολμάνε να αντιδρούν με αυτό τον τρόπο που επέλεξαν.

Τα μισά σχεδόν αρνητικά σχόλια αφορούσαν την εξωτερική εμφάνιση των κοριτσιών – ή έστω μίας από αυτές: «Αν θέλετε να τις ταυτοποιήσετε ξεκινήσετε από τη χοντρή», «Αν η χοντρή έπεφτε και έσπαγε τον κώλο της θα έπρεπε να την πληρώσουμε», «Είναι άσχημες και το κάνουν γιατί αλλιώς δεν θα τους έδινε κανείς σημασία», «Είναι μοσχάρες μέσα και έξω», γράφουν διάφοροι κάτω από δημοσιεύματα ηλεκτρονικών ΜΜΕ ή σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ε, βέβαια έτσι εξηγείται. Γιατί δέκα νέες γυναίκες να σατιρίζουν τις παρελάσεις, ρισκάροντας να τραβήξουν πάνω τους όχι μόνο την πηχτή κακία του διαδικτυακού πλήθους, αλλά και διώξεις, όπως τις απειλούν;

Γιατί δεν είναι ωραίες, δεν είναι σέξι, δεν είναι ποθητές ή τουλάχιστον έτσι αποφάσισαν οι κριτές του πληκτρολογίου. Ασε που μία από αυτές έκανε το έγκλημα να είναι χοντρή – λες και πρέπει να είσαι μοντέλο για να συμμετέχεις σε δρώμενο διαμαρτυρίας. Αφήνουμε κατά μέρος τα υποκριτικά ότι δήθεν προσέβαλαν τα ΑμεΑ ή τους πεσόντες του πολέμου. Οι ανάπηροι χρειάζονται ίσα δικαιώματα στην προσβασιμότητα, όχι καθωσπρεπισμούς και ευχολόγια. Τους νεκρούς τους τιμάμε με την ιστορική μνήμη, με το να μαθαίνουμε τι σημαίνει φασισμός και πώς δεν θα ξανασυμβεί, όχι με φανφάρες και εμβατήρια.

Καλά το είπαν τα «10 “στρατιωτάκια” της υπο-κριτικής τέχνης». Αυτά είναι τα όρια του πατριωτισμού τους. Και εξαντλούνται όταν κάποιες διαφέρουν, κάποιες δε χωράνε, κάποιες περισσεύουν στα πατριαρχικά, μισογυνικά, εθνικιστικά καλούπια.

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών