Η δημόσια συζήτηση σχετικά με τις πανελλαδικές εξετάσεις καθώς και τις εφικτές και ρεαλιστικές λύσεις ώστε αυτές να διεξαχθούν οπωσδήποτε, είναι ένα τυπικά ελληνικό φαινόμενο. Ενώ η υγειονομική κρίση μετατρέπεται με γεωμετρική πρόοδο σε βαθιά κοινωνική και οικονομική κρίση, το χρηματιστήριο των πανελλαδικών εξετάσεων πρέπει να παραμείνει ανοικτό. Η περιώνυμη «αριστεία» οφείλει να παραμείνει ακλόνητη, σαν άγαλμα στο κέντρο της ερημωμένης Αγοράς, και ας έχει αυτή μετατραπεί σε μια έρημο από αποκαΐδια που άφησε πίσω της η ασύμμετρη παγκοσμιοποίηση.

Ads

Τυπικό ελληνικό φαινόμενο, ωστόσο, δεν αποτελεί μόνο η εμμονή της Υπουργού Παιδείας να μην απογοητεύσει το βασικό ένστικτο της μέσης ελληνικής οικογένειας: την ανάγκη της να δει τα παιδιά της να μπαίνουν σαν εξαντλημένοι μαραθωνοδρόμοι σε σχολές «υψηλής ζήτησης». Φαίνεται, δυστυχώς, πως και η αξιωματική αντιπολίτευση δεν επιθυμεί να πάρει αποστάσεις από την πεπατημένη.

Η αξιωματική αντιπολίτευση αντί να αναλίσκεται σε μάχες οπισθοφυλακής όπως π.χ. η προσβασιμότητα στην τηλεκπαίδευση, θα μπορούσε και θα έπρεπε να αρθρώσει μία πολύ πιο παρεμβατική, δυναμική και ολιστική πρόταση. Και αυτή είναι η μη πραγματοποίηση των πανελλαδικών εξετάσεων.

Μια τέτοια πρόταση μόνο θετικά οφέλη θα μπορούσε να αποφέρει σε μια ελληνική κοινωνία που ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει ένα άνευ προηγούμενου παλιρροϊκό κύμα οικονομικής κατάρρευσης. Συγκεκριμένα, η μη διενέργεια των εξετάσεων:

Ads
  • θα αφαιρούσε από τις πλάτες των μαθητών που δεν παύουν να είναι έφηβοι, δηλαδή παιδιά, δηλαδή ευάλωτη ομάδα, ένα τεράστιο φορτίο ανασφάλειας και άγχους, κατά πολύ εντονότερου από το σύνηθες.
  • θα ήρε μια επιπρόσθετη ποσότητα άγχους από τις οικογένειες και θα διευκόλυνε την αναδιαμόρφωση του οικογενειακού προγραμματισμού ενόψει συρρίκνωσης της οικονομικής σφαίρας. Αν ήδη οι μαθητές/τριες δεν ζουν με άνεργους/ες γονείς, αυτό δεν αποκλείεται να συμβεί τις αμέσως επόμενες ώρες, μέρες ή εβδομάδες.
  • θα ανέστελλε τις οικονομικές υποχρεώσεις των γονέων προς την παραπαιδεία κάθε μορφής, φροντιστηρίων ή ιδιαίτερων. Οι μελέτες αποκαλύπτουν ότι το κόστος της παραπαιδείας στην Ελλάδα ανέρχεται περίπου στο  1δις ευρώ ανά έτος. Ένα τεράστιο ποσοστό κατευθύνεται στα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα ενόψει πανελλαδικών εξετάσεων.
  • θα εξοικονομείτο ένα ποσό (περίπου 10.000.000€) που θα μπορούσε να αποδοθεί σε σχολικές μονάδες τους συλλόγους γονέων και κηδεμόνων πρώτης προτεραιότητας ως πρώτο «μαξιλάρι αλληλεγγύης» σε περίπτωση έκρηξης της ασιτίας, όπως την περίοδο από το 2011 και μετά.

Η αντιπρόταση που θα έρθει να καλύψει το κενό της μη διενέργειας των πανελλαδικών δεν μπορεί παρά να είναι το ίδιο ριζοσπαστική. ¨Αλλωστε οι καιροί δεν ευνοούν το αναμάσημα κακοχρονισμένων προτάσεων:

  • Πλήρωση των θέσεων της 3βάθμιας εκπαίδευσης με βάση το απολυτήριο λυκείου (σε κάποιο ποσοστό) αλλά και οικονομικά και γεωγραφικά κριτήρια (σε κάποιο άλλο ποσοστό)
  • Βαθμολογικό bonus για την επιλογή περιφερειακών και ακριτικών ιδρυμάτων με σκοπό την ενίσχυσή τους καθώς και την υποβοήθηση των τοπικών κοινωνιών
  • Συγκρότηση διατμηματικών επιτροπών που θα επιτρέψουν την μεταπήδηση περιορισμένου ποσοστού εισακτέων σε άλλο τμήμα υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, ώστε να εξασφαλιστεί μία 2η ευκαιρία σε μεγάλο μέρος μαθητών/τριών που δεν θα ενταχθούν σε σχολή που ενδεχομένως να κατάφερναν με το σύστημα των πανελλαδικών.
  • Οριστικό τέλος στο παζάρι επί της ημερομηνίας έναρξης των πανελλαδικών και επικέντρωση στην ενδοσχολική ύλη με σκοπό την ψυχική ελάφρυνση των μαθητών/τριών
  • Ποσόστωση υπέρ περιθωριοποιημένων ομάδων, ευάλωτων κατηγοριών κτλ. (π.χ. Ρομά, μουσουλμανική μειονότητα, ΑμΕΑ, παιδιά μονίμως και νομίμως διαμενόντων στη χώρα αλλοδαπών κ.ά.) με σκοπό την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής.

Με λίγα λόγια, αν η κρίση σε όλα τα επίπεδα της ζωής προμηνύεται άνευ προηγούμενου, άνευ προηγουμένου οφείλει να είναι και η ευελιξία της ελληνικής Πολιτείας σε σχέση με ένα άκρως δευτερεύον ζήτημα όπως οι πανελλαδικές εξετάσεις.

Ο αντίλογος περί επιβράδυνσης της αναπαραγωγής του επιστημονικού και τεχνικού δυναμικού της χώρας, είναι έωλος προ της απειλής εξαΰλωσης της ελληνικής οικονομίας και της οικονομικής εξόντωσης ενός ολόκληρου πληθυσμού.
Άλλωστε αν ακολουθείτο μία τέτοια πρόταση:

  • και εισαγωγή στα ιδρύματα θα γινόταν
  • και τα φροντιστήρια δεν θα έκλειναν από τη μια μέρα στην άλλη προκαλώντας ακόμα περισσότερη ανεργία
  • και το αίσθημα αυτοεκπλήρωσης των μαθητών θα ικανοποιείτο.

Μαζί και το βασικό ένστικτο της μνημειώδους ελληνικής οικογένειας.