Περί Καϊλή και άλλων δημοκρατικών δυνάμεων τι να πει κανείς; Αποδεικνύεται ακόμη μια φορά ότι η ηθική και η πολιτική είναι άρρηκτα συνδεδεμένες. Με παλιοτόμαρα δεν φτιάχνεται καλύτερος κόσμος. Να το αναλύσουμε τώρα;

Ads

Εξάλλου δεν είναι μόνο η Καϊλή, είναι και οι υποκλοπές· δεν είναι μόνο οι υποκλοπές, είναι και η υπόθεση Πάτση· δεν είναι μόνο η υπόθεση Πάτση, είναι και η λίστα Πέτσα· δεν είναι μόνο η λίστα Πέτσα, είναι και το αίσχος του Μίχου, το άγος του νόμου Χατζιδάκη, ο «Ινδιάνος», ο Ινδαρές, η Τουλουπάκη, οι πρόσφυγες στη νησίδα, η σφαίρα στον 16χρονο. Και νάταν μόνο μόνο αυτά; Είναι οι χιλιάδες που πέθαναν από Covid εκτός ΜΕΘ, η ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ, η ακρίβεια που γονατίζει την κοινωνία. Ήδη, το 55% των πολιτών έχει μειώσει τις αγορές του σε είδη τροφίμων, ενώ το 25% χαλάει απ’ τα έτοιμα.

Δεν έχουν όλα αυτά ένα στοιχείο ανηθικότητας; Τι είναι, «τεχνικά λάθη»; Η ηθική δεν είναι μια υπερβατική έννοια. Είναι συμπυκνωμένο δίκιο· το δίκιο που έχει η κοινωνία ως σύνολο και ο καθένας ξεχωριστά.

Το κορυφαίο στην ιστορία των Βρυξελλών είναι αυτό που είπε ο «σύντροφος» στην ανάκριση, πριν τα αλλάξει: ότι έπαιρνε λεφτά απ’ το Κατάρ, ενώ δεν τα είχε ανάγκη! Πες το αυτό στον Πακιστανό, που οδηγεί ποδήλατο χωρίς φώτα για να πάει σπίτι τα μεσάνυχτα, και θα σου πει πως τον βλέπει τον «ευρωπαϊκό τρόπο ζωής» …

Ads

Είναι αποδεδειγμένο: η διαφθορά φυτρώνει στο εύφορο έδαφος της αλαζονείας και του ναρκισσισμού. Οι Jean Valjean σπανίζουν πια. Έχουμε τώρα τους Jean … Argent, λαμόγια με «άσπρα κολλάρα», μαφιόζους κανονικούς που κάνουν «κοινωνικό έργο» και κηρύττουν τον «Λόγο του Θεού», φακελάκηδες που παραδίδουν μαθήματα «δημοκρατικής ευαισθησίας» ή «σώζουν ζωές». Ο κοινός παρονομαστής ανάμεσα σε όλα αυτά τα βλαστάρια είναι ότι θεωρούν τον εαυτό τους μοναδικό, πανέξυπνο, μεγάλο μάγκα.

Από που μας έρχονται η αλαζονεία κι ο ναρκισσισμός; Ας μας το πουν αυτοί που ειδικεύονται στο θέμα. Το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό από όσα ξέρω είναι το πως φουσκώνει το παγώνι όταν διεκδικεί κάτι. Από τότε βέβαια που το πλουμιστό μας πτίλωμα ξεμάδησε, αποκτήσαμε λόγο και φωνή. Μερικοί όμως φαίνεται ότι παραμένουν εξελικτικώς καθηλωμένοι. Γιατί το λέω; Μα πόσες πόζες και φωτογραφίες έχει πια η Καϊλή; Ούτε η Μέριλιν Μονρό νάτανε…

Ένα «κλικ» χωρίζει τον άρρωστο αλαζόνα απ’ τον απατεώνα. Αλλά, όπως είπα, η ψυχολογική ανάλυση του κάθε Τσοχατζόπουλου και της κάθε Καϊλή δεν μας αφορά. Εκείνο που μας αφορά είναι η απόδοση Δικαιοσύνης, για να μην μας πνίξει η διαφθορά. Εδώ είναι το θέμα: κάθε φορά που ακούμε τη φράση «έχω εμπιστοσύνη στην ελληνική Δικαιοσύνη» χαμογελάμε πικρά. Ως πότε;

Περιμένοντας το καλύτερο, ας θυμηθούμε πάντως ότι η ταπεινοφροσύνη ήταν αυτό που δίδαξαν με το παράδειγμά τους, αυτό που φύλαξαν ως κόρη οφθαλμού σ’ όλη τους τη ζωή, όλοι εκείνοι που σημάδεψαν την ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού: εν φάτνη των αλόγων ο ποιητής των όλων.

Καλά Χριστούγεννα. 

* Ο Σπύρος Γεωργάτος είναι εκλεγμένο μέλος του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Μοριακής. Βιολογίας (EMBO), καθηγητής και αντιπρύτανης Έρευνας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.