Μια ωραία ατμόσφαιρα επικρατούσε για χρόνια στο κτήριο της οδού Αριστοτέλους, εκεί όπου νυν και τέως υπουργοί αλληλομαχαιρώνονταν και αλληλοκατηγορούνταν με αιχμή την πολιτική στο φάρμακο και τη δαπάνη αυτού.

Ads

Παρότι όλοι τους ανήκαν στη μεγάλη “γαλαζοπράσινη” οικογένεια όπως αυτή προέκυψε στα πρώτα χρόνια των Μνημονίων, τα προσωπικά συμφέροντα και οι στρατηγικές στον ευαίσθητο χώρο του φαρμάκου ήταν τέτοια που έθεταν στο περιθώριο τις όποιες εκ των άνω συμφωνηθέντες συμμαχίες. Ανδρέας Λοβέρδος κατά Μάριου Σαλμά, Μάριος Σαλμάς κατά Άδωνι Γεωργιάδη και Άδωνις Γεωργιάδης κατά Λεωνίδα Γρηγοράκου είναι τα δίδυμα που, υπό το βλέμμα και την εποπτεία της τρόικας, δεν έχαναν την ευκαιρία να συγκρουστούν είτε με ευθείες βολές είτε με υπονοούμενα για τη φαρμακευτική δαπάνη του υπουργείου τους.

Και επειδή ορισμένοι εμφανίζονται σήμερα με κοντή μνήμη, αξίζει να υπενθυμίσουμε τις κορώνες του Ανδρέα Λοβέρδου, που το 2011 απειλούσε τους προκατόχους του με «προανακριτική επιτροπή για να δούμε τι έχει γίνει από το 2004 έως το 2011. Να βάλει ο καθένας το παρελθόν του πάνω στο τραπέζι. Όποιος ευθύνεται για τον παροξυσμό της φαρμακευτικής δαπάνης θα αποκαλυφθεί» και τον Μάριο Σαλμά να του ζητά να παραιτηθεί.

Να υπενθυμίσουμε επίσης τις βολές του Μάριου Σαλμά κατά του Άδωνι Γεωργιάδη τον οποίο κατηγορούσε ευθέως το 2014 πως “η πρώτη του απόφαση για τα φάρμακα στον πρώτο μήνα της θητείας του ήταν να αυξήσει τις τιμές 265 πρωτότυπων φαρμάκων και έδωσε τιμή χωρίς αξιολόγηση σε περισσότερα από 100 νέα σκευάσματα, που στην πλειονότητά τους δεν έφερναν θεραπευτική καινοτομία”.

Ads

Η ωραία αυτή ατμόσφαιρα είχε και συνέχεια την εποχή που ο Άδωνις Γεωργιάδης υποχρεώθηκε με απόφαση Σαμαρά να εγκαταλείψει το υπουργείο Υγείας και, σύμφωνα με ρεπορτάζ του “Βήματος”, ζητούσε από τότε πρωθυπουργό να κρατήσει την ευθύνη της τιμολογιακής πολιτικής ο Μάκης Βορίδης, ώστε αυτή να μην πέσει στα χέρια (!) του Λεωνίδα Γρηγοράκου, που θα έμπαινε στο υπουργείο εκπροσωπώντας το ΠΑΣΟΚ.

Με δελτία Τύπου, ανακοινώσεις και διαρροές στον Τύπο, υπουργοί και υφυπουργοί αλληλοκατηγορούνταν, ενώ την ίδια ώρα κάποιες εταιρείες θησαύριζαν εις βάρος του Δημοσίου και των ασφαλισμένων, που καλούνταν χρόνο με τον χρόνο να πληρώνουν αυξημένη συμμετοχή στα φάρμακα ώστε κάποιοι πολιτικοί να μπορούν σήμερα να κουνάνε από τηλεοράσεως χαρτιά στην οθόνη ότι τάχα μείωναν τη φαρμακευτική δαπάνη…

Πηγή: Η Αυγή