Ο Massimo Constantini, ένας επιφανής Ιταλός γιατρός που συνελήφθη στην Γένοβα το 2001 και κακοποιήθηκε από την αστυνομία, έλαβε, μετά από 18 χρόνια, χρηματική αποζημίωση από το ιταλικό κράτος και την διαθέτει για την διάσωση προσφύγων στη Μεσόγειο, στο διασωστικό εγχείρημα “Mediterranea Saving Humans.”
 

«Από την αρχή είχα αποφασίσει ότι δεν θα κρατήσω τα χρήματα», μου είπε. «Σκεφτόμουν να τα δώσω είτε σε ένα κουρδικό νοσοκομείο, είτε σε κάποια αυτό-οργανωμένη δομή υγείας. Τότε, συνειδητοποίησα ότι η Mediterranea εκφράζει το πνεύμα του κινήματος, το οποίο ανακόπηκε βίαια στη Γένοβα το 2001. Είναι το κίνημα που προτάσσει τις ανάγκες των ανθρώπων πάνω από τις απαγορεύσεις και τα σύνορα.  Τα πανό μας έγραφαν, «εκείνοι είναι 8, εμείς είμαστε 6 δις !». Έτσι εννοούσαμε την αντίσταση ενάντια στην παγκοσμιοποίηση. Με το να βρισκόμαστε στο πλευρό όσων λαών και ανθρώπων υποφέρουν, πέρα από διαχωρισμούς έθνους, φύλου και θρησκείας. Σήμερα, ο πόλεμος εναντίον των φτωχών εντείνεται..»

 

Ο Μάσιμο, 62 ετών, είναι σήμερα διευθυντής του ογκολογικού νοσοκομείου, «Reggio Emilia», στην Γένοβα, καθώς και επισκέπτης καθηγητής στο «King’s College University» του Λονδίνου. 

(Ο Μάσιμο Κονσταντίνι)
 

 Το 2001, συμμετείχε στις τεράστιες διαδηλώσεις ενάντια στην σύνοδο των ηγετών των οχτώ πλουσιότερων κρατών του κόσμου, των G8. Μαζί με άλλους γιατρούς, έστησαν το ιατρικό κέντρο υποστήριξης των διαδηλωτών που στεγαζόταν στα σχολεία Diaz- Pascoli, μαζί με το κέντρο αντιπληροφόρησης και νομικής βοήθειας. Εκατοντάδες άνθρωποι χρησιμοποιούσαν τα σχολεία αυτά ως κατάλυμα το βράδυ.

H καταστολή των κινητοποιήσεων στην Γένοβα αποτελεί μια από τις πιο σοκαρίστηκες περιπτώσεις αστυνομικής βίας στην νεότερη ιστορία της Ευρώπης. 
 

Στις 21 Ιουλίου, μια μέρα μετρά την δολοφονία του Κάρλο Τζουλιάνι, η αστυνομία εκκένωσε τα δυο σχολεία, με μια ενέργεια που έμεινε στην ιστορία ως το «μεξικάνικο σφαγείο».
 

Λίγο πριν τα μεσάνυχτα, όταν όλοι πλέον είχαν κοιμηθεί, 300 αστυνομικοί εισέβαλλαν στον χώρο και άρχισαν να χτυπάνε αλύπητα όσους ανθρώπους βρήκαν μέσα. Οι περισσότεροι ένοικοι σήκωσαν τα χέρια ψηλά προς παράδοση, παρολ’ αυτά η αστυνομία συνέχισε να τους ξυλοκοπεί, πετώντας ανθρώπους από τις σκάλες ή ανοίγοντας τα κεφάλια τους με πυροσβεστήρες. 

 

Όταν τέλειωσε η αστυνομική έφοδος, οι περισσότεροι άνθρωποι κείτονταν σε μια λίμνη αίματος. (Εξού και ο τίτλος του ντοκιμαντέρ για την υπόθεση «Diaz – Don’t Clean Up This Blood») 

Το σχολείο Diaz μετά την έφοδο της αστυνομίας- φωτο indymedia

 

Το σχολείο Diaz μετά την έφοδο της αστυνομίας- φωτο indymedia

 

φωτο- “Times of Malta”
 

Από τους 88 ανθρώπους, οι 62 μεταφέρθηκαν σοβαρά τραυματισμένοι στο νοσοκομείο, εκ των οποίων οι τρεις σε κρίσιμη κατάσταση και ένας σε κώμα. Μόνο 19 οδηγήθηκαν στο αστυνομικό τμήμα, όπου βασανίστηκαν εκ νέου. Εκεί, οι αστυνομικοί υποχρέωσαν τους κρατουμένους να φωνάξουν συνθήματά όπως «Ζήτω ο Ντούτσε!» και «Un, due, tre. Viva Pinochet!» και τους μάρκαραν το μέτωπο με σταυρούς. 

 

Στις 7 Απριλίου 2015, το ευρωπαϊκό δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων καταδίκασε την Ιταλία για παραβίαση των ευρωπαϊκών κανονισμών ενάντια στα βασανιστήρια για τα συγκεκριμένα γεγονότα και διέταξε την αποζημίωση των διαδηλωτών.

 Όλοι σχεδόν οι βασανισθέντες, έλαβαν αποζημίωση. Ο Βρετανός δημοσιογράφος, Mark Covell, που έμεινε σε κώμα και του προκλήθηκαν μόνιμες βλάβες στην σπονδυλική στήλη, έλαβε 340.000 ευρώ.
 

«Για μένα ήταν αυτονόητο να δώσω την αποζημίωση σε ένα εγχείρημα αλληλεγγύης», λέει ο Μάσιμο.

 «Τα χρήματα αυτά είναι μια νίκη του κινήματος και επιστρέφουν στο κίνημα. Όλα αυτά για τα οποία παλεύαμε τότε, είναι επίκαιρα σήμερα, ο φασισμός αναδύεται, η ίδια βία ασκείται με πολύ μεγαλύτερη ένταση, απέναντι σε όσους ξεριζώνονται για ένα καλύτερο αύριο».

 

18 χρόνια μετά, oι γιατροί του G8 επανασυνδέονται για την αλληλεγγύη!

 

Πέρα από την οικονομική ενίσχυση, ο Μασιμο και οι γιατροί του G8, ξαναβρέθηκαν μετά από 18 χρόνια για να συμμετάσχουν ως ιατρική κοινότητα στο Μάρε Ιόνιο και να στηρίξουν έμπρακτα τις διασώσεις προσφυγών στην Μεσόγειο.

Φωτο

 

Πρώτη συνάντηση των γιατρών του G8 στο σπίτι του Μάσιμο, Γένοβα Μαΐος 2019, φωτό Ιάσονας Αποστολόπουλος

 

«Είναι ανάγκη να αντισταθούμε στις δολοφονικές πολιτικές του Σαλβίνι που οδηγούν στον πνιγμό χιλιάδες εξαθλιωμένους ανθρώπους», τονίζει ο Μάσιμο.

Το Μάρε Ιόνιο είναι ένα από τα δύο τελευταία καράβια που έχουν απομείνει σε ολόκληρη την Μεσόγειο θάλασσα. Το εγχείρημα λέγεται “Mediterranea Saving Humans” και είναι μια ανοιχτή πλατφόρμα από αντιρατσιστικές συλλογικότητες, κοινωνικά κέντρα και ευρύτερο κόσμο του κινήματος της Ιταλίας, χωρίς χρηματοδότηση από ΜΚΟ ή κάποια άλλη θεσμική οντότητα. Mέσω crowdfunding και ενός μεγάλου δανείου από ethical bank, κατάφεραν να αγοράσουν ένα ρυμουλκό πλοίο, το Mare Jonio και να το μετατρέψουν σε διασωστικό. (Περισσότερες πληροφορίες εδώ: https://www.facebook.com/Mediterranearescue/)

 

Οι νεκροί στην Μεσόγειο έχουν αυξηθεί ραγδαία από τον Ιούνη 2018, λόγω του αποκλεισμού που έχει επιβάλλει ο υπουργός εσωτερικών Ματέο Σαλβίνι, με την ποινικοποίηση της διάσωσης και τα κλειστά λιμάνια για τους πρόσφυγες.
 

Το Μare Jonio, έχει ως εκ τούτου ένα διττό χαρακτήρα, είναι μια αποστολή ανθρωπιστική γιατί διασώζει ναυαγούς-μετανάστες, αλλά και αποστολή πολιτικής ανυπακοής ενάντια στην απαγόρευση της διάσωσης ανθρωπίνων ζωών.

 

Το Μάρε Ιόνιο πριν αναχωρήσει για την ζώνη διάσωσης, Μαΐος 2019