«Το “παραιτηθείτε” στη σημερινή συγκυρία είναι ένα αίτημα το οποίο δεν απαντά σε ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας και το οποίο κινείται εχθρικά στη χώρα» δήλωσε σήμερα η κυβερνητική εκπρόσωπος Όλγα Γεροβασίλη σε συνέντευξή της στην ΕΡΤ Ιωαννίνων .

Υποτίθεται ότι η κύρια δήλωση της κυβερνητικής εκπροσώπου είναι ότι «το δικαίωμα του καθενός να διαδηλώσει και να πει την άποψή του, είναι αναφαίρετο», και δευτερεύουσα είναι η δήλωση σύμφωνα με την οποία η κινητοποίηση  «κινείται εχθρικά στη χώρα».

Βάζει μπροστά το ότι « δικαίωμα του καθενός να διαδηλώσει και να πει την άποψή του, είναι αναφαίρετο» για να μην δίνονται οι μέγιστες αφορμές καυτηριασμού και… καθαρίζει  το τοπίο (έτσι νομίζει)  από μείζονες παρεξηγήσεις. Η κύρια δήλωση  εντούτοις, κανείς δεν ξεγελιέται…, είναι ότι «στην παρούσα συγκυρία… η διαδήλωση κινείται εχθρικά στη χώρα». Τα περί ελευθερίας έκφρασης είναι το φύλο συκής . Οι κυβερνητικές δηλώσεις  αποπνέουν ανεπίτρεπτο κυβερνητικό πατερναλισμό. Αυταρχισμό και αυταρέσκεια. Η πραγματική κύρια δήλωση είναι ότι όποιος διαδηλώνει εναντίον της κυβέρνησης είναι «εχθρός της χώρας». Το μέρος και το όλον ταυτίζονται!.

Διάγουμε περίοδο κατά την όποια μείζονες κινητοποιήσεις  δεν είναι απλά καλοδεχούμενες: είναι το μείζον κοινωνικό και πολιτικό ζητούμενο. Αν σήμερα μετά το ορυμαγδό αντιλαϊκών μέτρων δεν κινηθεί κάτι τότε πότε θα κινηθεί; Η κυβέρνηση για μια ακόμη φορά  θέλει ευχαριστημένους χειροκροτητές. Τόσο απλά και τόσο «αριστερά». Εκείνη ξέρει … πότε πρέπει να διαμαρτυρόμαστε και πότε  όχι! πότε τα μέτρα είναι δυσβάστακτα και πότε όχι! ξέρει ακόμη ποιος πρέπει να είναι  ο διοργανωτής και ποιος όχι ! Αν ο τελευταίος πρέπει να καλύπτεται  ή , αντίθετα, αν πρέπει να βγαίνει μπροστά ! Αν οι προσερχόμενοι στις διαδηλώσεις πρέπει να είναι πένητες, άνεργοι ή μεσαίοι . Αν μερικοί πέφτουν στην τελευταία κατηγορία θα τους πει και βολεμένους και «θα καθαρίσει … », νομίζει, ακόμη μια φορά .. («εχθροί της χώρας» γαρ ).

Εκείνη θα αποφασίσει πότε… και αν θα υπάρξει  μελλοντικά, μέχρι το 2019, θεμιτή διαμαρτυρία. Κι όπως η ανάπτυξη θα έρχεται χλωμή και άρρωστη  με τα υφεσιακά της κουρέλια και τα διάφορα τρικ που θα κάνουν το πρόσημο οριακά θετικό (αν το καταφέρνουν) στο όνομα της παράτασης ζωής της  κυβέρνησης,  όπως τα ελλείμματα θα μακιγιάρονται  για να φανούν πλεονάσματα  θα ελέγχει, εκείνη,  και τη κοινωνική σύνθεση της όποιας διαμαρτυρίας και συνήθως αν όχι παντα θα αποφαινεται: η κινητοποίηση δεν έχει την δέουσα κοινωνική σύνθεση…, είναι εχθρική προς τη χώρα.

Το «παραιτηθείτε» βέβαια  όταν συνιστά πολιτική πρόταση κόμματος, όταν προέρχεται από ΕΠΙΣΗΜΑ αντιπολιτευτικά χείλη είναι αβάσιμο και χαοτικό. Μόνο σε πολύ καθυστερημένες κοινωνίες εμφανίζεται ο αρχηγός της αντιπολίτευσης την επαύριον των εκλογών να  ζητεί εκλογές όταν ξέρει τους κανόνες της τυπικής μας δημοκρατίας και το παραλογισμό διαδοχικών επάλληλων εκλογών. Ακόμη περισσότερο  όταν – όπως στα καθ υμάς – ξέρει ότι δεν έχει απολύτως τίποτε θετικό να προτείνει αφού βρέθηκε άλλος πρόθυμος και «κάνει τη δουλειά». «Η δουλειά γίνεται» : Τα θλιβερότερα νεοφιλελεύθερα μέτρα περνάνε αβίαστα. Οι ιδιωτικοποιήσεις θα γίνουν. Η ιδιωτική ασφάλιση θα έρθει. Το κράτος πρόνοιας θα καταρρεύσει περεταίρω. Η μεσαία τάξη θα εξαφανιστεί. Η πόλωση ακραίας φτώχειας και πλούτου των ελάχιστων θα μεγαλώνει . Η Ελλάδα συνεχίζει να επιτελεί το ρόλο του πειραματόζωου. Είναι το πρότυπο θύμα των απανταχού σχεδιαστών του άκρατου νεοφιλελευθερισμού.

Μια σοβαρή δημοκρατική κυβέρνηση που στέκεται στα πόδια της και δεν αμφιβάλλει για το ΔΙΚΟ  της εκλογικό σώμα, δεν ασχολείται με το ποιος διαμαρτύρεται (αλλά, πάγια,  μόνο με το πώς θα διαμαρτυρηθεί). Οι στημένες διαδηλώσεις φυλλοροούν. Κινήματα χωρίς κόσμο που πιστεύει σε κάτι δεν υφίστανται. Όλα επιστρέφουν στην ‘κανονικότητα’ και η στέρεη κυβέρνηση με το στέρεο φιλολαϊκό έργο, εφόσον υφίσταται και  εφόσον το προωθεί, συνεχίζει το έργο της.

Δεν ξέρουμε και δεν μας αφόρα – αφού   πρόκειται για ψευδεπίγραφο ερώτημα –  πόσο εχθρική προς τη χώρα είναι η επικείμενη διαδήλωση. Αυτό που ξέρουμε και μας αφορά είναι το πόσο εχθρική για τα λαϊκά στρώματα  και τα δημόσια αγαθά της χώρας είναι η πολιτική της κυβέρνησης.

Ψιλά γράμματα για το σημερινό κυβερνητικό προσωπικό αλλά ας θυμηθούν ότι η αυθεντική αριστερή ορολογία δεν μετέρχεται της έννοιας της χώρας (ούτε της συνολικής ελληνικής κοινωνίας) αφού η τελευταία είναι πεδίο δράσης διαφορετικών αντιμαχόμενων ταξικών συμφερόντων. Ποιός να ασχοληθεί όμως…; Περασμένες γλωσσικές, εννοιολογικές ευαισθησίες … παντελώς άχρηστες για τους κυβερνώντες ως έχουν σήμερα.

* Η Ελευθερία Καρνάβου είναι ομότιμη καθηγήτρια του ΑΠΘ