Σε λίγο συμπληρώνονται τρεις μήνες «προφυλάκισης» των δύο Ελλήνων στρατιωτικών και η πραγματικότητα έχει ακυρώσει κάθε καλή κυβερνητική και μη προσπάθεια. Οι καλές προθέσεις ή/και προσπάθειες μπορεί να καθησυχάζουν συνειδήσεις και να διατηρούν ζωντανές τις ελπίδες των δύο «θυμάτων» και των οικογενειών τους αλλά σπάνια έως ποτέ έχουν πρακτικό αποτέλεσμα.

Λέω «θυμάτων» διότι η ελληνική Πολιτεία έσπευσε αμέσως να υιοθετήσει την τουρκική εκδοχή περί εισόδου (παρανόμως) εντός της τουρκικής επικράτειας, χωρίς έστω μία απλή πραγματογνωμοσύνη σε μια περιοχή που τα ίχνη συνόρων είναι δυσδιάκριτα και με διαφορές ως προς την συνοριακή γραμμή.

Το βασικό όμως πρόβλημα της παράνομης κράτησης μένει στην ουσία στο απυρόβλητο, αφού οι γείτονές μας έχουν αποδείξει αμάχητα ότι η εφαρμογή του Νόμου δεν είναι στις προτεραιότητές τους και το ερώτημα είναι ένα και μόνο: Επί της ουσίας τι θα μπορούσε να γίνει;

Ένα και μόνο: αντί να εκδηλώνουμε την απορία μας ή την αγανάκτησή μας, να κρατούνται δηλαδή επί 75 ημέρες χωρίς να τους έχει απαγγελθεί καμία κατηγορία, στο να γίνει άμεσα προσφυγή στο ΕΔΔΑ (Στρασβούργο) για παραβίαση του άρθρου 5 παρ. 2 κυρίως, αλλά και του άρθρου 5 παρ.3

Άρθρο 5 παρ  2. Παν συλληφθέν πρόσωπον δέον να πληροφορήται κατά το δυνατόν συντομώτερον και εις γλώσσαν την οποίαν εννοεί, τους λόγους της συλλήψεώς του ως και πάσαν διατυπουμένην εναντίον του κατηγορίαν.
Άρθρο 5 παρ 3. Παν πρόσωπον συλληφθέν ή κρατηθέν υπό τας προβλεπομένας εν παραγράφω 1γ του παρόντος άρθρου συνθήκας οφείλει να παραπεμφθή συντόμως ενώπιον δικαστού ή ετέρου δικαστικού λειτουργού νομίμως εντεταλμένου όπως εκτελή δικαστικά καθήκοντα, έχει δε το δικαίωμα να δικασθή εντός λογικής προθεσμίας ή απολυθή κατά την διαδικασίαν.

Η Νομολογία του ευρωπαϊκού Δικαστηρίου είναι σαφέστατη. Έχει υπάρξει καταδίκη κράτους (Πολωνία) ύστερα από προσφυγή Γάλλου για καθυστέρηση 10 μόνο ημερών, για μη ενημέρωση (άρθρο 5 παρ.2 ΕΣΔΑ). Η συνέχιση επίσης κράτησης προσώπου λόγω εύλογης υποψίας ότι έχει τελέσει αδίκημα, μετά το πέρας κάποιου χρόνου δεν αρκεί πλέον, αφού εξετάζεται από το Δικαστήριο εάν οι αρμόδιες εθνικές Αρχές επέδειξαν την «προσήκουσα επιμέλεια» ως προς τη διεξαγωγή των διαδικασιών (ΕΔΔΑ Labita, Scott, Blonder κ. Γαλλίας κ.ά).

Αντί λοιπόν να προσφεύγουμε σε αφηρημένες εκκλήσεις, μήπως είναι πλέον καιρός να απευθυνθούμε στο μόνο αρμόδιο Δικαστήριο (ΕΔΔΑ, Στρασβούργο) για να επιτύχουμε μια βέβαιη καταδίκη της Τουρκίας, έπειτα από την οποία τα περί ανεξαρτήτου τουρκικής κλπ δικαιοσύνης θα φαντάζουν τουλάχιστον κωμικά;

Μόνο που θα αναγκαστεί η Τουρκία να στείλει τον σχετικό ανακριτικό φάκελο στο Στρασβούργο θα είναι μια μεγάλη ήττα που θα αποκαλύψει τα πραγματικά της σχέδια.

ΥΓ. Αν θέλουν πράγματι σύμμαχες χώρες να βοηθήσουν ουσιαστικά τους δύο Έλληνες στρατιωτικούς, ας τους τοποθετήσουν σε μια από τις πολλές στρατιωτικές βάσεις του ΝΑΤΟ στην Τουρκία.

* Η Ιωάννα Λαχανά είναι δικηγόρος

Πηγή: ΕΦΣΥΝ