Όταν είσαι εξαρτημένος από το διαδίκτυο, όπως είμαι εγώ, και αν όλη μέρα είσαι με ένα κινητό ή ένα τάμπλετ στο χέρι για να μην χάσεις καμιά είδηση ή καμιά εξέλιξη – λες και τα πράγματα δεν μπορούν να προχωρήσουν χωρίς την δική σου συμμετοχή μέσω κάποιου σχολίου στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης – μαθαίνεις και βλέπεις τα πιο περίεργα και αντιφατικά πράγματα. Η Μαρία Τριαντοπούλου γράφει τη Σκέψη της ημέρας
 

Ads

Οι ιστότοποι, τα διάφορα blogs, οι ηλεκτρονικές εκδόσεις των εφημερίδων, τα διαδικτυακά μίντια, οι σελίδες πολιτιστικού και ποικίλου ενδιαφέροντος – αυτές που πέφτουν μέσα στα πλαίσια των δικών μου περιδιαβάσεων τουλάχιστον – προσφέρουν ένα ευρύτατο πεδίο πληροφόρησης, παραπληροφόρησης, τρομολαγνείας, ιστοριών συνωμοσίας, προπαγάνδας και σχολίων, κρίσεων, επικρίσεων, αποκρουστικών γνωμών και συμπαθητικών απόψεων. Ένας πολύχρωμος, πολύγνωμος, ισοπεδωτικός και ενίοτε απατηλός και επικίνδυνος λαβύρινθος δηλαδή.
 
Είναι γνωστά και συχνά αδιαμφισβήτητα ορθά τα επιχειρήματα κατά του διαδικτύου αλλά κανένα δεν είναι ικανό να με μεταπείσει ότι η ορθολογική του χρήση μόνο θετικά αποτελέσματα μπορεί να έχει, τουλάχιστον για τους ενηλίκους. Όπως σε όλα τα πράγματα στη ζωή, φαντάζομαι, έτσι κι εδώ χρειάζεται κρίση, επίγνωση, συνειδητοποίηση, συνείδηση και σωστή ενημέρωση για να πορευτείς σωστά. Αλλά και για να δεις ένα δελτίο ειδήσεων του MEGA, που λέει ο λόγος, τα χρειάζεσαι αυτά (και υπομονή μαζί) άρα αν κανείς ζυγίσει τα θετικά που μπορεί να του προσφέρει ένα ενδιαφέρον σερφάρισμα και βάλει από την άλλη τα πιθανά αρνητικά πιστεύω ότι θα συμφωνήσει μαζί μου. Στα πολλά παραδείγματα των αποτελεσμάτων της κακής χρήσης του διαδικτύου και των αρνητικών επιδράσεων του θα μπορούσε κανείς να αντιπαραθέσει άλλα τόσα παραδείγματα που να αποδεικνύουν το
 
Και επειδή τώρα τελευταία όλα μου φαίνονται μαύρα και άραχνα και ό,τι γράφω είναι όσο απαισιόδοξο είμαι και γω, σήμερα, χαζεύοντας στο facebook, ένα αρθράκι με παρέπεμψε σε ένα βιντεάκι που μου έφτιαξε τη διάθεση τόσο ώστε σήμερα να γράψω κάτι θετικό.
 
Και μου απέδειξε με απτό τρόπο τα όσα υποστήριζα παραπάνω. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Στους τόπους κοινωνικής δικτύωσης που αυτά που εμφανίζονται στον «τοίχο» του κάθε χρήστη είναι ανάλογα με τις επιλογές του καθενός σε «φίλους» συνήθως το συνολικό αποτέλεσμα σε έναν γρήγορο σερφάρισμα είναι ανατρεπτικό, αναρχικό και απόλυτα σουρεαλιστικό. Από αναρτήσεις λογοτεχνικές σε φωτογραφίες φαγητών, μωρών και σκύλων, από σχόλια που μας κάνουν να νιώθουμε ότι έχουμε κάνει την επανάσταση μας και το κοινωνικό μας καθήκον για σήμερα σε αναρτήσεις εφημερίδων που «ακολουθείς» και από ποιηματάκια, κοινότυπα αποφθέγματα, άρθρα που σε παραπέμπουν στα καλύτερα σπα του κόσμου δίπλα στις φωτογραφίες άστεγων στην Ομόνοια σε βιντεάκια μουσικής ή ειδήσεων – αστεία ή απίστευτα βίαια και βάναυσα. Τα βιντεάκια γενικά σπάνια τα βλέπω.
 
Σήμερα όμως κάτι με ενέπνευσε φαίνεται διαφορετικά και αντίθετα με τις συνήθειές μου κάθισα και είδα το βίντεο που έχουν φτιάξει οι μαθητές Λυκείου Εξαρχείων για τα Εξάρχεια. Στο βίντεο, που έχει ήδη γίνει θετικά γνωστό τουλάχιστον ιντερνετικά, οι μαθητές/δημιουργοί μέσα σε 7 λεπτά αποδομούν με έναν ευφυή και πρωτότυπο τρόπο όλα τα στερεότυπα γύρω από την τόσο παρεξηγημένη γειτονιά αυτή της Αθήνας, αντιμετωπίζουν με χιούμορ τις προκαταλήψεις και τις εμμονές που μόνιμα προβάλλονται και μας παρουσιάζουν μια ζωντανή, νεανική εκδοχή αισιόδοξη.
 
Να λοιπόν που κατάφερα μέσα στην μόνιμη πρόσφατη μαυρίλα μου να μπορέσω να βρω κάτι θετικό να γράψω. Το διαδίκτυο είναι καλό γιατί με κρατάει σε επαφή με τα νέα παιδιά, με το μέλλον αυτού του τόπου, και μου θυμίζει να τους έχω εμπιστοσύνη και να συνεχίζω να ελπίζω. Ξεκίνησα λοιπόν τη μέρα μου με ένα μικρό παραθυράκι ελπίδας να έχει ανοίξει μετά από μια τυχαία πρωινή περιπλάνηση στο διαδίκτυο και την ωραία δουλειά αυτών των νέων παιδιών των Εξαρχείων. Για να διαβάζετε αυτά που γράφω σημαίνει ότι είστε ήδη στο διαδίκτυο. Αν δεν το έχετε δει κάντε μια βόλτα στη γειτονιά του Λυκείου Εξαρχείων και δείτε το βιντεάκι τους. Αξίζει.