Παραμονές εκλογών κάποιοι ανακαλύπτουν ενίοτε τον τροχό και άλλοι… την πυρά. Έτσι βγάζουν στον αφρό της ενημέρωσης ειδήσεις, που αφορούν θέματα ρουτίνας, τα οποία όμως βαπτίζονται ως αποκαλύψεις ή αναδύουν από τον βυθό της θάλασσας πληροφορίες γνωστές εδώ και πολύ καιρό.

Πρόσφατα στο facebook, γνωστή υποψήφια βουλευτής, η οποία πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 υποστήριζε ότι εμείς, ως χώρα και μάλιστα από μόνοι μας, μπορούμε να τυπώσουμε ευρώ (!!!), ανακάλυψε το ακόλουθο. Ο Αν. Υπουργός Οικονομικών υπέγραψε απόφαση, σύμφωνα με την οποία χάριζε χρήματα στην Eurobank.

Εδώ αξίζει να σημειωθεί το εξής. To κράτος παρέχει στην Eurobank, όσο και στις άλλες τράπεζες, ένα σύνολο εγγυήσεων και τίποτα άλλο. Αυτό το θεώρησε η εν λόγω κυρία σκάνδαλο ή πρωτόγνωρο φαινόμενο. Η πρώτη αίσθηση που προκαλεί αυτή η αποκάλυψη είναι μια και μοναδική: Είτε η εν λόγω κυρία είναι πεισματικά αδαής είτε αφελής είτε κακόβουλη.

Η εγγύηση του κράτους για δάνεια τραπεζών από το ΔΝΤ, την ΕΚΤ κ.ά. ή η παροχή εγγύησης εκ μέρους του κράτους για ομόλογα που εκδίδουν οι τράπεζες, είναι μια παλιά διεθνής πρακτική, η οποία αποφέρει επιπλέον στο κρατικό προϋπολογισμό και κάποια κέρδη, που αποδίδουν οι ωφελούμενες τράπεζες. Επίσης, το κράτος συνηθίζει να παρέχει εγγυήσεις και σε δάνεια εταιρειών. Να σημειωθεί το Ελληνικό κράτος παρέχει εγγυήσεις εδώ και χρόνια, σε όλες τις τράπεζες της χώρας και όχι επιλεκτικά μόνο σε μία. Η όλη διαδικασία λοιπόν είναι μια υπόθεση ρουτίνας, που επαναλαμβάνεται και όχι κάτι ιδιαίτερα εξαιρετικό. Για την ίδια όμως ήταν αποκάλυψη!

Κάποιοι άλλοι, με υστέρηση δέκα μηνών (!) αποκάλυψαν, παραμονές εκλογών, ότι ο Αλέκος Φλαμπουράρης, δεν είχε απομακρυνθεί, κατά την άποψή τους, από εργολήπτρια εταιρεία, στην οποία συμμετείχε πριν γίνει υπουργός.

Η αποκάλυψη αυτή προκαλούσε μια εύλογη ερώτηση: Γιατί η φοβερή αυτή είδηση προκλήθηκε παραμονές εκλογών και όχι στο χρόνο που έπρεπε, δημιουργώντας λοιπόν την αίσθηση για κτύπημα κάτω από τη μέση; Οι «ερευνητές» της υπόθεσης, ούτε που άγγιξαν βέβαια το διαγωνισμό, ο οποίος αποτέλεσε την αιτία της «αποκάλυψης». Να σημειωθεί ότι ο επίμαχος διαγωνισμός κατακυρώθηκε επί ΝΔ – ΠΑΣΟΚ στις 27/11/2014, μη παρουσιάζοντας ελαττώματα.

Έτσι, σύνδεσαν τις απόψεις τους περί διαπλοκής με το θέμα της μη αποχώρησης του κ. Φλαμπουράρη από την εταιρεία. Η διαπλοκή όμως κτίζεται κατά τη διάρκεια της ολοκλήρωσης ενός διαγωνισμού έως την ώρα της κατακύρωσης ή μέσω πολιτικών παρεμβάσεων σε υψηλό επίπεδο και όχι με τη βοήθεια τυπικών νομικών υποχρεώσεων των εργολάβων, άσχετων με τον οποιονδήποτε διαγωνισμό.

Ο Αλέκος ο Φλαμπουράρης παρουσίασε όλα τα απαραίτητα στοιχεία, αναφορικά με τη μη συμμετοχή του στην εταιρεία μετά τον Ιανουάριο του 2015. Οι επιθέσεις αυτές επιδιώκουν τη δημιουργία ενός νέφους σκόνης, που συσκοτίζει όμως τα ουσιαστικά ερωτήματα. Και έτσι πορευόμαστε, με τέτοιους πολιτικούς, που δείχνουν από την άλλη τους τρόπους με τη βοήθεια των οποίων σκέπτονται να κυβερνήσουν.

Tέλος, η προεκλογική περίοδος που ολοκληρώνεται σήμερα, ανέδειξε και ένα άλλο θέμα που αξίζει να το επισημάνουμε. Από τις τηλεοπτικές παρουσιάσεις των εκπροσώπων των κομμάτων, δεν με ενοχλεί η κριτική για τα ισοδύναμα μέτρα στο πλαίσιο της Συμφωνίας, που προτείνουμε εμείς ως ΣΥΡΙΖΑ, με τρομάζει όμως το εξής:

Τα κόμματα που επιδιώκουν να κυβερνήσουν ή να συμμετάσχουν στην επόμενη κυβέρνηση ΔΕΝ έχουν να προτείνουν ισοδύναμα μέτρα. Οπότε εύλογα τίθεται η εξής ερώτηση: Πώς στην άκρως βραχυχρόνια περίοδο θα ελαφρύνουν κάποιες επώδυνες ρυθμίσεις και βάρη που προβλέπει η Συμφωνία, κάτι που μπορεί να γίνει μόνο με τη βοήθεια χρημάτων που προκύπτουν από ισοδύναμα μέτρα; Να σημειωθεί ότι η Συμφωνία προβλέπει ρυθμίσεις για τα ισοδύναμα μέτρα, όπως προτείνει η κυβέρνηση.

* Ο Δημήτρης Μάρδας είναι υπ. Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ, Β’ Θεσσαλονίκης, π. Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών