Η παιδεία, ως κοινωνική διαδικασία και εκπαιδευτική λειτουργία, αποτελεί την θεμελιώδη προϋπόθεση για την προοδευτική αλλαγή της κοινωνίας και τον βασικό μοχλό στην, εθνικώς αναγκαία, προσπάθεια παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Ως εκ τούτου, είναι ανησυχητικό να αντιμετωπίζεται υπό το πρίσμα ιδεολογικών αγκυλώσεων, κομματικών στοχεύσεων και συντεχνιακών επιδιώξεων.

Οι πρόσφατες νομοθετικές ρυθμίσεις δεν κινούνται, δυστυχώς, σε ένα οραματικό πλαίσιο δημοκρατικής ανασυγκρότησης και ποιοτικής αναβάθμισης του εκπαιδευτικού συστήματος. Η κατάργηση της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών και της τράπεζας θεμάτων ( ήταν αναγκαία η επανεξέταση του τρόπου εφαρμογής της ), σε συνδυασμό με την συνολική χαλάρωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας με την επαναφορά του Γ.Μ.Ο. 9,5, δεν είναι προοδευτικές αλλαγές, αλλά συντηρητική οπισθοχώρηση. Είναι εμφανής η επιρροή της στρεβλής και ανασχετικής λογικής του εκπαιδευτικού συντεχνιακού συνδικαλισμού, ιδιαίτερα στη θεσμοθέτηση του τρόπου επιλογής των στελεχών εκπαίδευσης. Επιλογή που μπορεί και πρέπει να γίνεται με την συμβολή της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης, ώστε να παράγονται στελέχη αξιοκρατικώς επιλεγμένα και επαρκώς καταρτισμένα σε θέματα διοίκησης. Προβληματική είναι και η οπισθοδρόμηση στον τρόπο επιλογής των πανεπιστημιακών αρχών, με προφανή τον κίνδυνο περαιτέρω κομματικοποίησης και συναλλαγής.

Οι μεταρρυθμίσεις στην παιδεία αποτελούν εθνική προτεραιότητα και απαιτούν ευρύτερη συναίνεση. Δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται με όρους κομματικής ή συντεχνιακής αντιπαράθεσης. Η αντιμεταρρυθμιστική πολιτική του Υπουργείου Παιδείας  δεν νομιμοποιεί την προσωποποίηση της αντιπαράθεσης με το, τουλάχιστον, ατυχές λογοπαίγνιο «Όχι Μπαλτάς στην παιδεία». Και είναι απορίας άξιον, πως αθροίζονται διαμαρτυρόμενοι όλοι όσοι είχαν την ευθύνη για την μέχρι τώρα χάραξη της εκπαιδευτικής πολιτικής, για τα αποτελέσματα της οποίας δεν νομίζω να είμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι.

Είναι χρέος όλων των πολιτικών δυνάμεων να αντιμετωπίσουν με σοβαρότητα και εθνική ευθύνη την παιδεία. Και μεγαλύτερο χρέος της κυβέρνησης να αντιληφθεί τις αρνητικές επιπτώσεις της εκπαιδευτικής της πολιτικής και να εργαστεί για μια συναινετική και οραματική διαδικασία προοδευτικής και δημοκρατικής ανασυγκρότησης του εκπαιδευτικού συστήματος.   

* Μαρία Γιαννακάκη, μέλος ΕΕ της Δημοκρατικής Αριστεράς