Ακόμα μια παραίτηση στο Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής του κ. Μουζάλα, προφανώς δεν αποτελεί είδηση, εφόσον μέσα σε 12 μήνες έχουν ήδη παραιτηθεί 3 Γενικοί Γραμματείς και δύο Διευθυντές.

Ads

Η παραίτηση όμως της κ. Ανθή Καραγγελή, από τη θέση της Διευθύντριας της Υπηρεσίας Υποδοχής και Ταυτοποίησης αποτελεί αδιαμφισβήτητα μια καμπή.

Πριν εξηγήσουμε το γιατί, ας κάνουμε μια σύντομη ανασκόπηση.

Η αστραπιαία αναρρίχηση ενός άγνωστου γυναικολόγου και των «παιδιών του»

Ads

image

Ο κ. Μουζάλας με τα «παιδιά του», στις παλιές καλές μέρες: η ανιψιά-διευθύντρια του Υπουργού, κ. Μαμώλη,
η φίλη της κ. Καραγγελή και ο πρώην νεοδημοκράτης και νυν «μουζαλικός», κ. Καραγιαννάκης.

Το Σεπτέμβριο 2015 διορίζεται υπηρεσιακός αναπληρωτής υπουργός για το «Προσφυγικό» ένας άγνωστος γυναικολόγος, ο κ. Μουζάλας. Ο Αλέξης Τσίπρας τον κρατάει στη θέση αυτή μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Το «Προσφυγικό», που διαρκώς επιδεινώνεται, βρίσκεται τότε υπό την εποπτεία του Υπουργού Επικρατείας, Αλέκου Φλαμπουράρη, ο οποίος όμως σιωπηλά αποσύρεται στις αρχές 2016. Το Μάρτιο 2016, η συμφωνία ΕΕ – Τουρκία σηματοδοτεί μια καμπή: η Ελλάδα παύει να είναι ο διάδρομος όπου πέρασαν πάνω από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες και γίνεται η χώρα που πρέπει να φιλοξενήσει περίπου 60.000 εγκλωβισμένους, μετά το κλείσιμο των συνόρων.
 
Η Κυβέρνηση, με τον Νόμο 4375, δημιουργεί τη Γενική Γραμματεία για τη διαχείριση των προσφύγων και ο πρωθυπουργός την αναθέτει στον Οδυσσέα Βουδούρη, χειρουργό, ο οποίος είχε διατελέσει πρόεδρος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, Διευθυντής του Περιφερειακού Συστήματος Υγείας Πελοποννήσου και βουλευτής, υποψήφιος περιφερειάρχης το 2014, συνεργαζόμενος με το ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Βουδούρης αναπτύσσει πρωτοβουλίες, οι οποίες όμως φαίνεται να ανησυχούν τον κ. Μουζάλα, ο οποίος ζητάει την απομάκρυνσή του από τον Πρωθυπουργό από τον Ιούνιο 2016. Ο Πρωθυπουργός ωστόσο δεν απομακρύνει τον κ. Βουδούρη, ο οποίος συνεχίζει την δράση του. Τότε κ. Μουζάλας χτίζει έναν τοίχο απομόνωσης γύρω από το Γενικό Γραμματέα, αρνείται να του εκχωρήσει τις αρμοδιότητες που προβλέπει ο Νόμος 4375, γεγονός που τελικά οδηγεί στα μέσα Σεπτεμβρίου στην παραίτηση Βουδούρη. Η παραίτηση αυτή δεν είναι σιωπηλή. Σε συνέντευξη τύπου, ο κ. Βουδούρης αναφέρει τα γεγονότα, που την προκάλεσαν. Σύμφωνα με αυτά, ο Υπουργός δεν εφαρμόζει το Νόμου 4375, αλλά δημιουργεί ένα εξωθεσμικό προσωπικό σύστημα διοίκησης (όπου ήδη αναφέρεται η κ. Καραγγελή),  εμπλέκεται σε σκοτεινές οικονομικές υποθέσεις (μεταξύ των οποίων και η διαβόητη πλέον «υπόθεση Σόφτεξ») και καθυστερεί τη δημιουργία ασφαλών δομών για τους πρόσφυγες (γεγονός εξάλλου που κατέληξε στους γνωστούς τραγικούς θανάτους, μερικές βδομάδες αργότερα).
 
Την παραίτηση Βουδούρη ακολούθησε λίγο μετά η παραίτηση του κ. Βασίλη Παπαδόπουλου, ο έτερος Γενικός Γραμματέας, υπεύθυνος για την Μεταναστευτική πολιτική. Η παραίτηση αυτή υπήρξε λιγότερο θορυβώδης, αλλά εξίσου αιτιολογημένη. Ο κ. Παπαδόπουλος, νομικός στην κατάρτιση, κατήγγειλε τη στάση του Υπουργού απέναντι στους πρόσφυγες που αιτούνται άσυλο στην Ελλάδα. Είναι γεγονός ότι οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τον κ. Μουζάλα, είχαν προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις, τόσο των ανθρωπιστικών οργανώσεων, όσο και μεγάλου μέρους του ΣΥΡΙΖΑ. Περίπου την ίδια περίοδο, παραιτήθηκε ο κ. Παναγιώτης Νίκας, Διευθυντής της Υπηρεσίας Υποδοχής, τον οποίο ο Υπουργός είχε ήδη αδρανοποιήσει, αντιμετωπίζοντας τον με μια σταθερά προσβλητική συμπεριφορά.
 
Το ζενίθ και το ναδίρ μιας «χρυσής» νηπιαγωγού με 4000 € μηνιάτικο
 
Έτσι, ο Υπουργός «καθάρισε» το Υπουργείο του και, χωρίς καθυστέρηση, ανέλαβε να το επαναστελεχώσει. Μετά την ταραχή που προκάλεσε στον κ. Μουζάλα η «τρικυμία Βουδούρη», ο ρόλος του Γενικού Γραμματέα εξουδετερώθηκε με το διορισμό ενός βολικού προσώπου. Επιλέχθηκε ο κ. Τάσος Σαλτερής, επιλογή του Μαξίμου, όπου ήδη εργαζόταν, μετά από εισήγηση Μουζάλα να καλυφθεί η θέση για «διακοσμητικούς» λόγους.  

image

Μουζάλας, Κουρουμπλής, Σαλτερής (που ορκίζεται Γενικός Γραμματέας) και λίγο πίσω… Γκουγκουλής αναμένων την σειρά του να αναλάβει ΓΓ

Τον έλεγχο του Προσφυγικού, ο Υπουργός αποφάσισε να τον εξασφαλίσει με το διορισμό της κ. Ανθής Καραγγελή στη Διεύθυνση της Υπηρεσίας Υποδοχής. Για τη διαδρομή και το προφίλ της κ. Καραγγελή, παραπέμπω σε σχετικό άρθρο μου («Ο Μουζάλας και τα αυγά του κούκου», tvxs.gr, 16 Οκτ. 2016). Ας υπενθυμίσουμε μόνο, ότι η κ. Καραγγελή διορίστηκε με μηδενική διοικητική εμπειρία και με βασικό της πλεονέκτημα η φιλία της με την κ. Κατερίνα Μαμώλη, ανιψιά του κ. Μουζάλα, την οποία ο Υπουργός έχει διορίσει διευθύντρια του πολιτικού γραφείου του. Στη θέση του Βασίλη Παπαδόπουλου δεν διορίστηκε κανείς, εφόσον ο κ. Μουζάλας δεν ενδιαφερόταν για το Μεταναστευτικό, παρά μόνο για το Προσφυγικό.
 
Έτσι άνοιγε ένας νέος ορίζοντας για τον Υπουργό, απαλλαγμένος πλέον από τα προηγούμενα σύννεφα. Μια πρώτη σκιά όμως εμφανίστηκε με την απροσδόκητη παραίτηση Σαλτερή. Ο κ. Σαλτερής βέβαια δεν ενόχλησε ποτέ κανέναν και σίγουρα όχι τον Υπουργό του. Στην 7μηνη θητεία του, υπέγραψε μόλις 7 αποφάσεις, όταν η υφιστάμενη του, κ. Καραγγελή υπέγραφε 287. Οι κακές γλώσσες, σχολιάζοντας την παραίτηση Σαλτερή από τη θέση του Γενικού Γραμματέα, παρατήρησαν ότι έτσι μάθαμε ότι ο κ. Σαλτερής είχε υπάρξει Γενικός Γραμματέας. Ο ίδιος δεν έδωσε εξήγηση για την παραίτησή του και σιωπηλά επέστρεψε στην θέση απ’ όπου είχε φύγει.
 
Μέχρι εδώ όλα είναι κατανοητά και λογικά (με την λογική του κ. Μουζάλα εννοείται). Μπορούμε μάλιστα να θεωρήσουμε ως λογική εξέλιξη τον σχεδόν διπλασιασμό, εν μια νυκτί, του μισθού της κ. Καραγγελή με απόφαση του κ. Μουζάλα, το Φεβρουάριο 2017. Τι συνέβη λοιπόν και η εκλεκτή «golden girl» του Υπουργού, όπως ονομάστηκε από τους  δημοσιογράφους,  που από νηπιαγωγός των 700 €, με κενό βιογραφικό, χρήστηκε Γενικός Γραμματέας των 4000 €, περιήλθε κατόπιν σε δυσμένεια και οδηγήθηκε τελικά σε παραίτηση, την οποία ούτε η ίδια, ούτε ο κ. Μουζάλας, εξηγούν;
 
Η αδύνατη εκδίκηση της «προδομένης έμπιστης»
 
Ελλείψει επίσημης εξήγησης, μπορούμε να την ανακαλύψουμε με μια προσεκτική ανάλυση των γεγονότων. Μετά την πρώτη «εκκαθάριση» του Υπουργείου στο τέλος του 2016, διαπιστώνουμε μια νέα εκκαθάριση και μια εκ νέου επαναστελέχωση το 2017. Ο κ. Μουζάλας διορίζει τώρα, προσέξτε, μονομιάς τρείς (!) Γενικούς Γραμματείς (ίσως σκέφτηκε ότι με το ρυθμό που παραιτούνται, καλό είναι να κάνει μια γερή προμήθεια).
 
Το κομβικό σημείο είναι βέβαια οι πρόσφυγες, δηλαδή η Γενική Γραμματεία Υποδοχής, στην οποία διορίστηκε ο κ. Γκουγκουλής. Η σταδιοδρομία του κ. Γκουγκουλή δεν έχει σαφές πολιτικό χρώμα, αλλά έχει μια σταθερά: την προσήλωση σε κάθε κυβερνητική εξουσία, όποια και να είναι: μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου της ΝΔ, Διευθυντής του γραφείου της Ζωής Κωνσταντοπούλου και κατόπιν του Παναγιώτη Κουρουμπλή, όταν η Ζωή βρέθηκε εκτός Βουλής. Δηλαδή ο ιδανικός άνθρωπος με τα κριτήρια του κ. Μουζάλα. Και ο Υπουργός θέλει κάθε φορά μόνο έναν έμπιστο.  Στο δίδυμο Σαλτερή-Καραγγελή είχε επιλέξει να δώσει όλες τις αρμοδιότητες στη δεύτερη, αδρανοποιώντας και προκαλώντας την παραίτηση του πρώτου. Στο νέο δίδυμο Γκουγκουλή-Καραγγελή, πάλι επιλέγει να δώσει όλες τις αρμοδιότητες σε έναν, αυτή την φορά όμως στον πρώτο, αδρανοποιώντας και οδηγώντας την δεύτερη σε παραίτηση.
 
Εδώ όμως τίθενται ένα σημαντικό ερώτημα: γιατί ο Υπουργός επέλεξε Γκουγκουλή versus Καραγγελή; Ο κ. Γκουγκουλής είναι βέβαια ένας επαγγελματίας κυβερνητικός, αλλά η κ. Καραγγελή είναι (ήταν) ο άνθρωπος εμπιστοσύνης του. Υποχρεωτικά κάτι συνέβη και ο Υπουργός άλλαξε στάση. Τι μπορεί να έχει συμβεί; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό πρέπει να συμπεριλάβει και ένα γεγονός, που με την εξέλιξη των πραγμάτων εμφανίζεται πλέον μυστηριώδες. Πρόκειται για την αδικαιολόγητη και σκανδαλώδη μισθολογική αύξηση της κ. Καραγγελή, τον Φεβρουάριο 2017. Γιατί ο κ. Μουζάλας να εκτεθεί με αυτόν τον προκλητικό τρόπο; Αν την πρωτοβουλία πήρε ο  ίδιος, προφανώς κάτι προσδοκούσε από την κ. Καραγγελή. Κάτι που η κ. Καραγγελή θα δίσταζε καταρχήν να πράξει. Αν το ζήτησε επιτακτικά η κ. Καραγγελή, προφανώς κατείχε κάποιο στοιχείο που της έδινε τη δυνατότητα να γίνει «απαιτητική».
 
Η κ. Καραγγελή έχει δηλώσει κατ’ ιδίαν σε τρίτους ότι υπέβαλλε την παραίτησή της τον Μάιο 2017, αλλά αυτή «δεν έγινε δεκτή». Ο διορισμός όμως σε μια θέση Διευθυντού, δεν αποτελεί δεσμευτικό συμβόλαιο για τον προσληφθέντα. Αν το ήθελε πραγματικά, θα μπορούσε να αποχωρήσει από το Μάιο. Παρέμεινε στη θέση της όμως, αλλά απέχοντας από τα καθήκοντά της. Τα οποία εξάλλου εκμηδενίστηκαν με την άφιξη του κ. Γκουγκουλή. Τελικά φαίνεται ότι ο Υπουργός ζήτησε την παραίτησή της σχεδόν 4 μήνες μετά. Σε πολυσέλιδη επιστολή, που δεν έχει δώσει σε δημοσιότητα, αλλά η οποία κυκλοφόρησε ευρέως, η κ. Καραγγελή καταλογίζει τώρα στον Υπουργό και στον νυν ΓΓ, κακοδιαχείριση. Αυτή η κακοδιαχείριση όμως είχε ήδη έρθει στο φως της δημοσιότητας, με πλήθος συγκεκριμένων στοιχείων, που είχαν ειπωθεί ακόμα και στη Βουλή, όταν η κ. Καραγγελή δέχτηκε το 2016 την θέση που της προσέφερε ο κ. Μουζάλας.
 
Στις 24 Σεπτεμβρίου 2017 δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών μια «Επιστολή», με υπογραφή «Οι Υπάλληλοι της Υπηρεσίας Υποδοχής και Ταυτοποίησης», αλλά χωρίς ονόματα και χωρίς αναφορά σε κάποια συνέλευση υπαλλήλων, δηλαδή στην ουσία επρόκειτο για ανώνυμη επιστολή. Αυτοί «οι υπάλληλοι», κατήγγελλαν την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου, φροντίζοντας επιμελώς να αφήσουν στο απυρόβλητο την κ. Καραγγελή. Εύλογα γεννιέται το ερώτημα γιατί αυτοί «οι υπάλληλοι» επέλεξαν την παρούσα στιγμή να καταγγείλουν μια χρόνια κατάσταση, η οποία από το 2016 έχει ήδη οδηγήσει σε τόσες παραιτήσεις; Ρητορική ερώτηση.
 
Τα σκοτεινά αίτια μιας ανομολόγητης παραίτησης
 
Υπό το φως αυτής της ανασκόπησης, ας επανέρθουμε στο αρχικό θέμα: γιατί η παραίτηση Καραγγελή αποτελεί καμπή στην ταραγμένη υπουργεία του κ. Μουζάλα.
 
Από τις πολυπληθείς παραιτήσεις στο Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, αυτή της κ. Καραγγελή είναι η πρώτη που αφορά ένα άτομο, γέννημα και θρέμμα του Υπουργού. Ένα άτομο που προώθησε, πολύ πέρα από τα προσόντα του, το οποίο αντάμειψε σκανδαλοδώς,  παίρνοντας το ρίσκο να προκαλέσει την κοινή γνώμη. Από την άλλη πλευρά η αφοσίωση αυτού του ατόμου στον μέχρι πρόσφατα προστάτη του, είναι ευρέως γνωστή.
 
Πιθανώς όταν πιεστεί να απαντήσει, ο κ. Μουζάλας θα ισχυριστεί ότι η κ. Καραγγελή δεν είχε τις απαιτούμενες ικανότητες, ενώ η κ. Καραγγελή θα αντιτάξει ότι ο Υπουργός είναι ανεπαρκής. Ούτε ο ένας, ούτε η άλλη όμως θα είναι πιστευτοί. Διότι, ότι και να επικαλεστούν για τον ισχυρισμό τους, θα αφορά δεδομένα τα οποία γνώριζαν, τόσο ο ένας, όσο και η άλλη, πολύ καιρό πριν, ενώ βάδιζαν χέρι-χέρι. Ο καθένας λοιπόν συμπεραίνει ότι τα αίτια είναι άλλα.
 
Τα αίτια αυτά κρατούνται μυστικά και από τις δυο πλευρές, διότι προφανώς σχετίζονται με το θολό Μουζαλικό παρασκήνιο, το οποίο πολλοί κατήγγειλαν, ακόμα και από τους κόλπους του κυβερνόντος κόμματος, αλλά κανένας αρμόδιος δεν θέλησε μέχρι τώρα να διερευνήσει. Ούτε η Κυβέρνηση, ούτε οι χρηματοδοτικές Αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ούτε καν η αντιπολίτευση, πέρα από κάποιες άσφαιρες επικοινωνιακές επιθέσεις. Εύλογα μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί πως συμβαίνει αυτό. Η απάντηση μπορεί να αποκρυπτογραφηθεί με μια προσεκτική ανασκόπηση των γεγονότων.
 
Η «γοητεία» ενός υπουργού και η αρχή της παραμυθένιας ιστορίας

Ο κ. Μουζάλας αναλαμβάνει το Σεπτέμβριο 2015 και επί 3 μήνες δεν κάνει τίποτα άλλο από να  καλύπτει το επικοινωνιακό πεδίο (την δουλεία την κάνουν τα Υπουργεία Άμυνας και Προστασίας του Πολίτη). Η εποπτεία παραμένει στην ευθύνη του υπουργού επικρατείας Αλέκου Φλαμπουράρη. Το σκηνικό αλλάζει τον Ιανουάριο 2016, όταν ο Πρωθυπουργός παίρνει μαζί του τον Γιάννη Μουζάλα στο Βερολίνο και τον παρουσιάζει στην κ. Μέρκελ.

image

Ιανουάριος 2016: Ο Πρωθυπουργός συστήνει τον κ. Μουζάλα στην εύχαρι Καγκελάριο, υπό το καλοσυνάτο βλέμμα του υπουργού Επικρατείας. Από δω και πέρα η επικοινωνία θα γίνεται απευθείας

Η συνάντηση αυτή είναι κομβική, διότι ο Γιάννης Μουζάλας έχει ένα χάρισμα. Μια φίλη μου, που είχε κάποτε επισκεφθεί τον κ. Μουζάλα ως γυναικολόγο, το περιγράφει ως εξής: «Έχει την ικανότητα να επιδεικνύει ταπεινότητα και ταυτόχρονα να μαντεύει τι μπορεί να σε σαγηνεύσει, το οποίο στο προσφέρει με απόλυτη πειστικότητα. Σε «ανεβάζει» σε σημείο που να νοιώθεις… θεά! Και σε βαθμό ακόμα που σε κάνει να νοιώθεις… «άκομψο» να του ζητήσεις απόδειξη». Η Μέρκελ βρήκε συνεπώς τον άνθρωπό της: επικοινωνιακός και χωρίς τις ενοχλητικές εμμονές της προκατόχου του.  
 
Ο Γιάννης Μουζάλας από την πλευρά του, χωρίς προκαθορισμένο πολιτικό στίγμα και χωρίς ερείσματα μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ ή στην κοινωνία, βρήκε έναν ισχυρό προστάτη, τον οποίο θα ακολουθήσει αταλάντευτα (όπως θα το αποδείξει και εκ των υστέρων). Στις 11 Ιανουαρίου, η Deutsche Welle μεταδίδει δήλωσή του, σύμφωνα με την οποία «Η γερμανίδα Καγκελάριος κατάφερε να κρατήσει την Ευρώπη ενωμένη» και στις 19 Ιανουαρίου, ακόμα πιο εμπνευσμένος: «Η πολιτική της κ. Μέρκελ είναι μια πολιτική η οποία επιλέγει για την Ευρώπη τον δρόμο του Διαφωτισμού και του Ρομαντισμού».
 
Επιστρέφοντας στην Αθήνα, ο κ. Μουζάλας αποχωρίζεται όλους τους συνεργάτες, που είχαν μείνει από την προηγούμενη Συριζαία Υπουργό και προβάλει διθυραμβικά και με κάθε ευκαιρία την συμφωνία ΕΕ-Τουρκία, σαν σωτηρία για την Ελλάδα,  παρά τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς και το γεγονός ότι η συμφωνία μετατρέπει την χώρα μας σε αποθήκη ψυχών.
 
Ακολουθεί η επιλογή Βουδούρη, που αποτελεί μάλλον μια αλόγιστη κίνηση στη διαδρομή αυτή, πιθανώς οφειλόμενη στην επιθυμία του Αλέξη Τσίπρα να επανορθώσει τον άκομψο αποκλεισμό του πολιτικού συμμάχου του, από το ψηφοδέλτιο των εκλογών του Σεπτεμβρίου 2015, αλλά ίσως και στην προσδοκία ότι η εμπειρία του Οδυσσέα Βουδούρη θα μπορούσε σε ένα βαθμό να αντισταθμίσει την διοικητική ανεπάρκεια  του κ. Μουζάλα.  
 
Ο «συμπαθής υπουργός» που αναλαμβάνει και «βρώμικες δουλειές»
 
Το κακό όμως θεωρείται μικρό, εφόσον πλέον στόχος είναι η Ελλάδα να μετατραπεί σε ένα είδους τάφρου, όπου θα πέφτουν οι πρόσφυγες που επιχειρούν να περάσουν παρά το κλείσιμο των συνόρων. Τελικά, η οργανωτική ανικανότητα του Υπουργού εξυπηρετεί πλήρως τα σχέδια των Γερμανών, εφόσον καθηλώνουν τους πρόσφυγες, χωρίς να δύναται να κατηγορηθούν οι ίδιοι, οι οποίο προσφέρουν σημαντική χρηματοδότηση. Χρήματα όμως που δεν απορροφούνται από το Υπουργείο και οι πρόσφυγες πεθαίνουν από το κρύο.

image

Μουζάλας και de Maizière: Η γλώσσα του σώματος» υποδηλώνει και την ιεραρχία μεταξύ τους

Επί πλέον, ο βολικός υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, δεν διστάζει να αναλάβει τις «βρώμικες δουλειές» των εταίρων μας. Το Μάιο 2017 αποκαλύπτεται ότι ο κ. Μουζάλας έχει συμφωνήσει με τον Γερμανό Υπουργό Εσωτερικών de Maizière, να καθυστερεί παράνομα τις οικογενειακές επανενώσεις προς τη Γερμανία, παραβιάζοντας τις διεθνείς συνθήκες, που έχουν υπογράψει, τόσο η Ελλάδα, όσο και η Γερμανία. Την αρχική διάψευση του Υπουργού, διαδέχεται μετά την αποκάλυψη της επιστολής Μουζάλα προς de Maizière, από την Εφημερίδα των Συντακτών, η κυνική δήλωσή του: «Σέβομαι την αδυναμία της Γερμανίας να δεχτεί περισσότερους ανθρώπους» (μακάρι να έδειχνε τον ίδιο σεβασμό στην ίδια τη χώρα του, όπου είναι υπουργός, και στους πρόσφυγες που στοιβάζονται και πεθαίνουν στα νησιά).
 
Η «κατανόηση» όμως του κ. Μουζάλα προς την Γερμανική κυβέρνηση δεν σταματάει εδώ. Παρά το γεγονός ότι η διάταξη του Δουβλίνου ΙΙ περί επιστροφής μεταναστών στην χώρα εισόδου (διάταξη κατάφορα άδικη) έχει παγώσει, ο κ. Μουζάλας την ενεργοποιήσει, δηλώνοντας στις 7 Αυγούστου: «Κατανοώ ότι οι κυβερνήσεις (των χωρών που στέλνουν πίσω τους μετανάστες στην Ελλάδα) θέλουν να δείξουν στους πολίτες τους ότι κάνουν κάτι. Γι’ αυτό θέλω να τις βοηθήσω».

image

Στιγμιότυπο από τις παλιές εποχές, όπου ο κ. Μουζάλας «είχε το αυτί» του Πρωθυπουργού

Ο πρόθυμος κ. Μουζάλας δηλώνει ευθαρσώς ότι η «βοήθειά» του προς την Γερμανία προηγείται εκείνης προς την Ελλάδα. Εύλογα τίθεται το ερώτημα ποιας χώρας ο κ. Μουζάλας είναι υπουργός! Και αυτή η παρατήρηση εξηγεί τη μακροημέρευσης του Υπουργού. Για πόσο ακόμα όμως. Η κατάσταση η οποία έχει διαμορφωθεί είναι πλέον εκρηκτική, όχι μόνο στην κοινωνία, αλλά και στο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και στην Κυβέρνηση. Ο κ. Μουζάλας έχει χάσει πλέον την εύνοια του Μαξίμου, όπου σε άλλες εποχές συνήθιζε να πηγαίνει χωρίς να έχει κάποιο ραντεβού, καθόταν σε έναν καναπέ διαβάζοντας ένα βιβλίο και καλλιεργούσε καλές επαφές με όλους τους περαστικούς του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος.
 
Ο ΣΥΡΙΖΑ ανάστατος και η αρχή του τέλους της «παραμυθένιας ιστορίας»
 
Σε πρόσφατη πανελλαδική συνάντηση του ΣΥΡΙΖΑ για το «Προσφυγικό», παρουσία του Γενικού Γραμματέα του κόμματος και υπουργών, ο κ. Μουζάλας αναγκάστηκε να αποχωρήσει άρον-άρον, μπροστά στις ερωτήσεις και τις επιθετικές παρεμβάσεις των μελών, για τους οποίους είναι πλέον το απόλυτο «κόκκινο πανί». Ακόμα και ο υφυπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, που δημόσια δηλώνει στήριξη λόγω κυβερνητικής πειθαρχίας, δεν διστάζει κατ’ ιδίαν να τον χαρακτηρίζει ανίκανο. Και δεν μιλάμε για τις ανθρωπιστικές οργανώσεις ή την Ύπατη Αρμοστεία, που σχεδόν ανοιχτά (επισήμως δεν το επιτρέπει η θεσμική υπόσταση του διεθνούς οργανισμού) τον κατέκρινε για ανεπάρκεια.

image

Ο κ. Μουζάλας αποχωρεί εσπευσμένα από το Ελληνικό υπό αστυνομική προστασία, κάτω από την αποδοκιμασία προσφύγων

Από την πλευρά του, ο κ. Μουζάλας πατάει γερά στα στηρίγματά του και οι δηλώσεις του για την «βοήθεια» που παρέχει σε Γερμανούς και Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, δεν έχουν βέβαια αποδέκτη την κοινή γνώμη, αλλά την υπόλοιπη κυβέρνηση («εγώ κάνω την δουλειά μου και μη με εμποδίζετε»).
 
Και τώρα τίθεται το ερώτημα: μπορεί το «ατύχημα-Καραγγελή» να αποβεί το πετραδάκι που θα καταστρέψει το μηχανισμό που στήθηκε και λειτουργεί ανενόχλητα εδώ και σχεδόν δυο χρόνια;

* Η Αθηνά Πολίτου είναι κοινωνιολόγος με εξειδίκευση στα ανθρώπινα δικαιώματα