Πρώτα πήγε ο Παναγιώτης Κουρουμπλής για επαφές στο Λονδίνο, ενώ βούλιαζε το πλοίο στη Σαλαμίνα. Δεν έπρεπε να πάει; Όχι βέβαια. Ένας υπουργός αναβάλει τα ταξίδια του όταν προκύπτει σοβαρό ζήτημα στο χώρο ευθύνης του. Κάθεται στο πόστο του.

Μετά βρέθηκε εκεί ο Πάνος Καμμένος. Στο Λονδίνο. Μπήκε στην Τζάκουαρ, ψώνισε με τη σύζυγό του και το βράδυ πήγε και στο καζίνο! Δεν έπρεπε να πάει; Όχι βέβαια. Τί δουλειά έχει ο υπουργός άμυνας να τρέχει με τζάγκουαρ στα πολυκαταστήματα του Λονδίνου και μετά στο καζίνο; Καμία δουλειά δεν έχει και φυσικά ένας υπουργός μιας πτωχευμένης χώρας, της οποίας οι πολίτες δυστυχούν και δεν έχουν να φάνε, δεν πάει στο καζίνο. Ποτέ.  Εάν μάλιστα είναι και υπουργός αριστερής κυβέρνησης; Τότε όχι μόνο δεν πάει στο Καζίνο, αλλά δεν επιτρέπεται να πάει πέραν της κρεαταγοράς για πατσά.

Αυτά επιτάσσει η πολιτική ηθική, αλλά και η προσωπική ηθική. Όμως υπάρχει και ένα άλλο ζήτημα. Όχι ηθικό μόνον, αλλά καθαρά πολιτικό, δηλαδή με νομικές προεκτάσεις. Ο κ. Καμμένος είπε συνειδητά ψέματα μέσα στη Βουλή, πως δηλαδή πλήρωσε λογαριασμό ξενοδοχείου στο Λονδίνο κοντά 3 χιλιάδες με την κάρτα του, ενώ στην πραγματικότητα είχε πληρώσει με μετρητά. Σε μια χώρα με τραπεζικούς ελέγχους και περιορισμούς θα έπρεπε ήδη να είχε αναλάβει εισαγγελέας την υπόθεση.

Αλλά δεν έχουμε αυταπάτες φυσικά. Αυτά που σε άλλη χώρα θα οδηγούσαν αυτομάτως τον υπουργό σε απόλυση, εδώ όλοι γελάνε με τέτοια αστεία παραπτώματα, τα οποία θεωρούνται ανύπαρκτα. Πήγε στο καζίνο ο Καμμένος; Και λοιπόν; Εσένα τί σε κόφτει; Πλήρωσε κας; Και λοιπόν; Λεφτά έχει και πληρώνει.

Μόνο που τα πράγματα είναι ελαφρώς διαφορετικά. Εάν δεν υπολογίζεις καθόλου την γενική πεποίθηση που σχηματίζεται, εάν δεν συνηθίζεις να δίνεις λογαριασμό, όπως έκανε παλιότερα ο Αντρέας, εάν βασίζεσαι στους επαίνους του Πολάκη, που ούτε κι αυτός δίνει λογαριασμό και βρίζει κι αποπάνω, τότε, πολύ απλά, ούτε και ο πολίτης θα σου δώσει λογαριασμό όταν έρθει η ώρα της κάλπης. Θα σε ξεχάσει. Θα σε παρατήσει οριστικά.

Οι ψηφοφόροι του Συριζα και των ΑΝΕΛ βλέπουν με λίγα λόγια, πως εκτός από τις μαζικές αθετήσεις υποσχέσεων έχουν απέναντί τους και υπουργούς που δεν δίνουν καν λογαριασμό για τις πράξεις τους και ενώ αυτοί τη βγάζουν με μέτριο βαρύ στο Λέντζο, αυτούς που τους χάνεις που τους βρίσκεις στο Λονδίνο για ψώνια και ρουλέτα.
Κατόπιν τούτων η πορεία των πολιτικών πραγμάτων γίνεται προδιαγεγραμμένη.