Οι άνθρωποι παγκοσμίως έχουν κουραστεί από τους εξοπλισμούς και τους πολέμους. Ξέρουν ότι μέσω αυτών, απελευθερώνονται ανεξέλεγκτες δυνάμεις φυλετισμού και εθνικισμού για την αντιμετώπισή των οποίων, απαιτούνται μέτρα. Διαφορετικά, θα εξαπολύσουν ακόμα περισσότερη βία στον κόσμο. Για να το πετύχουμε αυτό, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η κοινή μας ανθρώπινη υπόσταση και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι πιο σημαντικές από τις διαφορετικές μας παραδόσεις. 

Καλούμαστε να αναγνωρίσουμε ότι η ζωή μας και οι ζωές των άλλων είναι ιερές και ότι μπορούμε να λύνουμε τα προβλήματά μας χωρίς να αλληλοσκοτωνόμαστε.  Πρέπει να αποδεχτούμε και να τιμούμε την διαφορετικότητα και των «άλλων». Καλούμαστε να εργαστούμε για την επούλωση παλιών διαιρέσεων και προκαταλήψεων, να δώσουμε και να δεχτούμε συγνώμη και να αποδεχτούμε  την μη-βία και την μη-αφαίρεση ζωής ως τρόπους για την επίλυση των προβλημάτων μας.

Έτσι, αποστρατιωτικοποιώντας τις καρδιές και τα μυαλά μας, θα μπορέσουμε να αφοπλίσουμε και τις χώρες μας και τον κόσμο.  Επίσης καλούμαστε να καλλιεργήσουμε δομές συνεργασίας που αντανακλούν τις αλληλεξαρτώμενες σχέσεις μας.

Το όραμα των ιδρυτών της Ε.Ε. να ενώσουν χώρες οικονομικά, ώστε να μειώσουν την πιθανότητα πολέμων μεταξύ των κρατών-εθνών, αποτελεί αξιόλογη προσπάθεια. Δυστυχώς όμως, είμαστε μάρτυρες της αυξανόμενης στρατιωτικοποίησης της Ευρώπης, του ρόλου της ως κινητήριας δύναμης των εξοπλισμών και της επικίνδυνης πορείας της υπό την ηγεσία των Η.Π.Α./ΝΑΤΟ προς έναν νέο «ψυχρό πόλεμο»  και  νέες στρατιωτικές επιθέσεις. Η Ε.Ε. και πολλά από τα κράτη μέλη της, που έπαιρναν πρωτοβουλίες στον Ο.Η.Ε. για ειρηνικές λύσεις στις συγκρούσεις, αποτελούν σήμερα, πολεμικά κεφάλαια των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ.

Η Ε.Ε. αποτελεί απειλή για την ουδετερότητα.  Πολλές χώρες έχουν καταστεί συνεργοί στην παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου, μέσω των πολέμων των Η.Π.Α./Η.Β./ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στην Λιβύη και αλλού.

Πιστεύω ότι το ΝΑΤΟ πρέπει να καταργηθεί. Ο Ο.Η.Ε. πρέπει να αλλάξει, να ενισχυθεί και να απαλλαγεί από το βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας, ώστε να λαμβάνονται δίκαιες αποφάσεις και να μην υπάρχει μία χώρα που να επιβάλλεται στις άλλες. Ο Ο.Η.Ε. πρέπει να επιτελέσει πιο ενεργά την αποστολή του που είναι «να σώσει τον κόσμο από την μάστιγα του πολέμου».

Ωστόσο, υπάρχει ελπίδα. Πολλοί άνθρωποι κινητοποιούνται και αντιστέκονται χωρίς βία. Λένε όχι στον μιλιταρισμό και επιμένουν στον αφοπλισμό. Πολλοί από εμάς στο κίνημα ειρήνης μπορούν να αντλήσουν έμπνευση από τους χιλιάδες που προυπήρξαν και εργάστηκαν για την αποτροπή του πολέμου επιμένοντας στον αφοπλισμό και την ειρήνη. Ένα τέτοιο άτομο ήταν η Μπέρθα Φον Σούτνερ, που ήταν η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης το 1905 για την δράσης της υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών, και στο κίνημα ειρήνης. Πέθανε τον Ιούνιο του 1914, 100 χρόνια πριν, ακριβώς πριν την έναρξη του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Ήταν η Μπέρθα Φον Σούτνερ που παρακίνησε τον Άλφρεντ Νόμπελ να καθιερώσει το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.  Και ήταν οι ιδέες του φιλειρηνικού κινήματος εκείνης της περιόδου που ώθησαν τον Άλφρεντ Νόμπελ να υποστηρίξει στην διαθήκη του τους αγώνιστές της Ειρήνης.  Ότι αυτός ήταν ο σκοπός του, επιβεβαιώθηκε σαφώς από τρεις εκφράσεις στην διαθήκη του, την δημιουργία αδελφότητας των εθνών, τις δράσεις για την κατάργηση των στρατών, τη σύγκλιση συνεδρίων ειρήνης. Είναι σημαντικό, η επιτροπή του Νόμπελ Ειρήνης να είναι πιστή στις επιθυμίες του ιδρυτή του και τα βραβεία να απονέμωνται στους αληθινούς αγωνιστές της Ειρήνης, τους οποίους ο Νόμπελ είχε στο μυαλό του.

Αυτό το «100 ετών πρόγραμμα αφοπλισμού» προκαλεί όλους μας στο κίνημα της ειρήνης να αντιμετωπίσουμε τον μιλιταρισμό από την ρίζα του. Δεν πρέπει να ικανοποιούμαστε με βελτιώσεις και μεταρρυθμίσεις, αλλά μάλλον να προτείνουμε εναλλακτικές στον μιλιταρισμό που αποτελεί εκτροπή και δυσλειτουργικό σύστημα.

Θέρμα ευχαριστώ τους οργανωτές για την δυνατότητα να συναντηθούμε στο Σαράγεβο. Τις επόμενες μέρες θα γνωρίσουμε την θέρμη και την δύναμη να είμαστε ανάμεσα σε χιλιάδες φίλους και να πλουτίσουμε από την ποικιλία των φιλειρηνικών ανθρώπων και τις ιδέες τους. Θα εμπνευστούμε και θα κερδίσουμε σε ενέργεια για να προωθήσουμε τα διαφορετικά μας σχέδια, είτε πρόκειται για το εμπόριο όπλων, τα πυρηνικά, τη μη-βία, την κουλτούρα ειρήνης.

Μαζί μπορούμε να ανεβάσουμε τον κόσμο. Και σύντομα, θα επιστρέψουμε στις χώρες μας, όπου συχνά είμαστε αντιμέτωποι με την αδιαφορία. Το πρόβλημα μας δεν είναι ότι στους ανθρώπους δεν αρέσουν αυτά που λέμε, αυτό που καταλαβαίνουν καλά και πιστεύουν είναι ότι λίγα μπορεί να γίνουν όταν ο κόσμος είναι στρατιωτικοποιημένος σε τέτοιο υψηλό βαθμό. Υπάρχει μία απάντηση σε αυτό το πρόβλημα: Θέλουμε έναν διαφορετικό κόσμο, και οι άνθρωποι να πιστέψουν ότι η ειρήνη και ο αφοπλισμός μπορούν να επιτευχθούν. Μπορούμε να συμφωνήσουμε, όσο και αν διαφοροποιείται  η δράση μας, ότι μοιραζόμαστε ένα κοινό όραμα ενός κόσμου χωρίς όπλα και πόλεμο. Οι εμπειρίες μας δεν επιβεβαιώνουν ότι ποτέ δε θα επιτύχουμε την πραγματική αλλαγή, αν δεν αντιμετωπίσουμε και δεν απορρίψουμε τον μιλιταρισμό ολοκληρωτικά;

Μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι οι αγώνες σε όλες τις χώρες μπορούν να συγκλίνουν σε μία συμφωνία για την απαγόρευση όλων των όπλων και του πολέμου και να δεσμευτούμε ότι πάντα θα λύνουμε τις διαφορές μας μέσω του διεθνούς δικαίου και των διεθνών θεσμών.

*Το παραπάνω κείμενο βασίζεται στα κύρια σημεία της ομιλίας της Mairead Maguire κατά την εναρκτήρια εκδήλωση του Παγκόσμιου Αντιπολεμικού Φόρουμ στο Σαράγεβο (6-9 Ιουνίου 2014), με αφορμή τα 100 χρόνια από την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. 

Στην Αθήνα βρίσκεται από το Σάββατο, η Ιρλανδή υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μετά από πρόσκληση του Παρατηρητηρίου Διεθνών Οργανισμών και Παγκοσμιοποίησης (ΠΑΔΟΠ), για να παραστεί στις εκδηλώσεις για την παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης.