«Όταν το παλιό αρνείται να πεθάνει και το καινούργιο αργεί
να γεννηθεί, τότε ζούμε στην εποχή των τεράτων»
Antonio Gramsci
 «Τα όνειρα για μεγάλες αυτοκρατορίες έχουν πάντα κακό τέλος»
Marc Roche

 
«Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά»
Ρήγας Φεραίος

 

Ads

Μπροστά στην εκδοχή να αποτύχει η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και να ηττηθεί ο αμερικανισμός σε μια κατά μέτωπο επίθεση με τη Ρωσία, την Κίνα, την Ινδία και με τις δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού ολόκληρου του πλανήτη, φαίνεται πως κάποια μερίδα του αμερικανικού κεφαλαίου αποφάσισε να αναθεωρήσει αυτή την επικίνδυνη και αδιέξοδη τακτική των ΕΠΑ και να προσπαθήσει προωθώντας μια πολιτική συνεννόησης και συνεργασίας με τη Ρωσία να την αποκόψει από τους ασιατικούς συμμάχους της για να συνηγεμονεύσουν στον πλανήτη, ή να την αναγκάσει αργότερα, με το καλό ή με το ζόρι, να ενταχθεί στα σχέδια της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης υπό την σημαία ενός αναθεωρημένου αμερικανισμού.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση και η γεωπολιτική σκακιέρα του αμερικανισμού

Αυτή η δουλειά ανατέθηκε με τις πρόσφατες εκλογές στο όργανο του νεοχριστιανικού πολιτικού νεοπλάσματος, στον ‘έξυπνο φοροφυγά’, κατά δική του ομολογία, και πολυεκατομμυριούχο ρατσιστή και σύμμαχο της Κου-Κλουξ-Κλαν Donald Trump με μια ακόμα σοβαρή αποστολή που αποσκοπεί στην αναζωπύρωση του εθνικισμού σε πλανητική κλίμακα με την οποία ο καπιταλισμός θα απαλλαχθεί από την αναποτελεσματική πια αστική δημοκρατία, θα επαναφέρει ακόμα πιο αυταρχικά μοντέλα διακυβέρνησης, θα δουλοποιήσει τους εργαζόμενους και θα καταφύγει σε μια άλλου τύπου παγκοσμιοποίηση και στην Παγκόσμια Φασιστική Τάξη Πραγμάτων.
 

Ads

Αυτή η εκδοχή θορύβησε πολύ την παγκόσμια πολιτική γραφειοκρατία, η οποία αισθάνεται προδομένη από τα αφεντικά της, γιατί όπως ήδη διαφαίνεται, από τις λεγόμενες διειρηνικές και διατλαντικές συμφωνίες συνεργασίας[5], (Transpacific Partnership TPP, Transatlantic Trade and Investment Partnership TTIP, CiSA, CETA κ.λπ., κ.λπ.) το σχέδιο είναι ένας κορπορατισμός, όπου οι πολιτικές αρμοδιότητες θα ασκούνται από τις πολυεθνικές εταιρίες οι οποίες θα μοιραστούν ως περιουσιακά στοιχεία του ενεργητικού τους τις χώρες του πλανήτη και θα τις διαχειρίζονται ως υποκαταστήματα και θυγατρικές επιχειρήσεις τους με υπαλλήλους και με ιδιωτικούς πολιτικοστρατιωτικούς κομισάριους με τη βοήθεια τοπικών χαφιέδων και κουκουλοφόρων.
 

Είναι βέβαιο ότι το γεγονός ότι ο ίδιος ο Ομπάμα προσπαθεί να χτίσει ένα τείχος ενάντια σ’ αυτό που έρχεται σημαίνει ότι γνωρίζει περισσότερο την κρίσιμη κατάσταση στην οποία έφερε τις ΕΠΑ και την ανθρωπότητα η πολιτική του για την προώθηση της παγκοσμιοποίησης. Και προφανώς γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα μας τι σχεδιάζει ο σκληρός πυρήνας του κεφαλαίου με τη νέα κυβέρνηση, αλλά τελικά φαίνεται ότι εκείνο που τον ενδιαφέρει είναι να σωθεί η Αμερική όπως αυτός και τα πραγματικά αφεντικά του την αντιλαμβάνονται και να μην ματαιωθεί η εκδοχή της παγκοσμιοποίησης την οποία ο ίδιος πιστά υπηρέτησε.
 

Αυτό μαρτυρούν, το κοινό άρθρο Ομπάμα και Μέρκελ στο γερμανικό περιοδικό WIRTSCHAFTSWOCE (17.11.2016), που δημοσιεύτηκε την πρώτη μέρα της επίσκεψης Ομπάμα στο Βερολίνο καθώς και οι κοινές δηλώσεις τους. Ας δούμε μερικές χαρακτηριστικές από αυτές τις δηλώσεις τους με ένα σύντομο, αποκαλυπτικό της υποκρισίας τους, σχολιασμό τους:

  • «Είναι αναγκαία η συνέχιση της συνεργασίας μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε ό,τι αφορά […] την διατλαντική εμπορική συμφωνία TTIP».[..] «Η διατλαντική συμφωνία εμπορίου TTIP χωρίς αμφιβολία θα ωφελήσει τους Αμερικανούς και τους Γερμανούς εργοδότες, εργαζόμενους, καταναλωτές καθώς και τους γεωργούς». Ο υποτιθέμενος αντιλαϊκιστής Ομπάμα, που φοβάται ότι ο Donald Trump θα ακολουθήσει μια διαφορετική πολιτική αναφορικά με αυτού του είδους συνεργασίες, λαϊκίζει ξεδιάντροπα υποστηρίζοντας ότι οι διατλαντικές εμπορικές συμφωνίες δεν θα ωφελήσουν μόνο το κεφάλαιο, αλλά και τους εργαζόμενους, τους καταναλωτές και τους αγρότες, πράγμα που σε συνθήκες καπιταλισμού δεν επιβεβαιώνεται ποτέ, πουθενά και με καμιά αλχημεία. Εδώ ο λόγος είναι για τους γνωστούς δούρειους ίππους του αμερικανισμού, ενάντια στους οποίους έχουν ξεσηκωθεί όλοι οι ευρωπαϊκοί λαοί, ακόμα και το περιβόητο γερμανικό συνταγματικό δικαστήριο (Verfassungsschutz) διατύπωσε δημόσια τις αντιρρήσεις του γι’ αυτές τις συνεργασίες, με τις οποίες οι ΕΠΑ επιδιώκουν να προσαρτήσουν ως οικονομική ενδοχώρα την Ευρώπη και να την χρησιμοποιήσουν στρατιωτικά ενάντια στην Ρωσία που για τους δικούς της λόγους ασφαλείας εμποδίζει την παγκόσμια αμερικανική ηγεμονία.
  • «Το μέλλον ήδη συμβαίνει, η παγκοσμιοποίηση δεν γυρίζει πίσω  και δεν θα υπάρξει επιστροφή στον κόσμο πριν από την παγκοσμιοποίηση». Αυτή η έκφραση ακούγεται ως απειλή ενάντια στην ανθρωπότητα η οποία τάχα έχει να επιλέξει μόνο μεταξύ της εποχής των ενδοϊμπεριαλιστικών καπιταλιστικών συγκρούσεων του 19ου και του 20ου αιώνα και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας της μονολιθικής φασιστικής παγκοσμιοποίησης. Αυτή η άποψη παραγνωρίζει ότι η εργαζόμενη ανθρωπότητα, οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού αρνούνται την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση και κινούνται διαχρονικά στη Μεγάλη Πορεία τους προς μια μη-καπιταλιστική εποχή με στρατηγικό στόχο την κοινωνική ισότητα που θα στηρίζεται στην κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και θα πάρει τη μορφή της Άμεσης Δημοκρατίας με περιεχόμενο την Αταξική Κοινωνία σε τοπικό, περιφερειακό, εθνικό και οικουμενικό επίπεδο.
  • «Οι Γερμανοί και οι Αμερικανοί πρέπει να αδράξουν την ευκαιρία να φτιάξουν την παγκοσμιοποίηση βάσει των αξιών και των ιδεών τους». Εδώ αποκαλύπτονται οι πραγματικές προθέσεις τους σύμφωνα με τις οποίες ‘οι Γερμανοί και οι Αμερικανοί’ και όχι λ. χ. ο ΟΗΕ, ή έστω οι G20 θα φτιάξουν την παγκοσμιοποίηση βάσει των δικών του συμφερόντων. Η ιεράρχηση μάλιστα που θέλει πρώτα τους Γερμανούς και μετά τους Αμερικανούς θα μπορούσε να υποδηλώνει την αδυναμία των ΕΠΑ να προχωρήσουν μόνες τους την παγκοσμιοποίηση πράγμα που τους αναγκάζει να ζητήσουν τη βοήθεια του νεογερμανισμού. Ο υποτιθέμενος σοσιαλδημοκράτης, έστω και αμερικάνικης κοπής, Ομπάμα, προβοκάροντας άγρια τον διάδοχό του τον Τραμπ, παρουσίασε την Μέρκελ ως την διαδοχό του και ιδεώδη ηγέτιδα του ελεύθερου κόσμου, όπως έγραφε την ίδια μέρα και η εφημερίδα New York Times.
  • «Το οφείλουμε στις επιχειρήσεις και τους πολίτες μας, ακόμη και σε ολόκληρη την παγκόσμια κοινότητα, να διευρύνουμε και να εμβαθύνουμε την συνεργασία μας». Ο Ομπάμα που στην Αθήνα διακηρύσσει ότι το σημαντικότερο πράγμα είναι το να είναι κανείς Πολίτης, στο Βερολίνο δίνει προτεραιότητα ‘στις επιχειρήσεις’ χωρίς το μας και σε δεύτερη μοίρα για να μην φανεί κυνικός και για διακοσμητικούς λόγους αναφέρει ‘τους πολίτες μας’ και την ‘παγκόσμια κοινότητα’, έκφραση που υποδηλώνει ότι στην αστική-αντιπροσωπευτική δημοκρατία, όπου διαπλέκονται το κεφάλαιο και τα πολιτικά κόμματα, στο κεφάλαιο ανήκουν οι επιχειρήσεις και στους επαγγελματίες πολιτικούς οι πολίτες ως ψηφοφόροι οι οποίοι με τις επιλογές τους νομιμοποιούν τα εγκλήματα του κεφαλαίου ενάντια στους ίδιους, στην ανθρωπότητα και στον πολιτισμό της.
  • «Η συνεργασία μεταξύ ΗΠΑ και Γερμανίας έχει επίσης διαδραματίσει κεντρικό ρόλο στην επίτευξη της συμφωνίας του Παρισιού. Υπάρχει χώρος στον κόσμο μας για την κοινή προστασία του πλανήτη μας». Ο Ομπάμα και η Μέρκελ υποκρίνονται όταν μιλούν για την προστασία του πλανήτη, γιατί γνωρίζουν ότι ο καταστροφικός καπιταλισμός που στηρίζεται στα ρυπογόνα ορυκτά καύσιμα κερδοσκοπεί καταστρέφοντας το περιβάλλον και γι αυτό άλλωστε αρνείται πεισματικά το πέρασμα στην καθαρή, ανανεώσιμη, φτηνή, δημοκρατική και αποκεντρωτική υδρογονοενέργεια που ακυρώνει τα ορυκτά καύσιμα, τις μηχανές εσωτερικής καύσης, το συγκεντρωτικό ενεργειακό σύστημα και τον καπιταλισμό τον ίδιο[6].
  • «Είναι βαθιά η πεποίθησή μας ότι η συνεργασία μεταξύ Αμερικής και Γερμανίας είναι σημαντική για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας». Δεν μας είπαν όμως ποιος δημιούργησε και συντηρεί την κρατική και την διεθνή τρομοκρατία όλων των ειδών και μορφών για να τη χρησιμοποιεί ως άλλοθι για τους ‘προληπτικούς πολέμους’ και για τη λεηλασία του κόσμου. Και φυσικά δεν θα μας πουν ποτέ για την καθημερινή τρομοκρατία που ασκεί το κεφάλαιο πάνω στις δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού για τη μεγιστοποίηση του κέρδους και για την διατήρηση της ‘κοινωνίας νεκροταφείο’.
  • «Ο σεβασμός στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια μας δεσμεύει να προσφέρουμε ανθρωπιστική βοήθεια σε πολλά εκατομμύρια πρόσφυγες σε όλο τον κόσμο, διότι γνωρίζουμε ότι η πραγματική ισχύς των αξιών μας μετράται από τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τους πιο αδύναμους και τους πιο ευάλωτους», δηλώνουν τέλος ο Ομπάμα και η Μερκελ αποκαλύπτοντας την απύθμενη υποκρισία τους απέναντι στα εκατομμύρια των προσφύγων και των μεταναστών που τους ξεριζώνουν βίαια από τις εστίες τους για να λεηλατήσουν τις πατρίδες τους με τους απάνθρωπους και καταστροφικούς πολέμους που οι ίδιοι σχεδιάζουν και διενεργούν για λογαριασμό του κεφαλαίου που υπηρετούν με σκοπό τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και του παγκόσμιου πλούτου. Η υποκριτική αστική φιλανθρωπία για να εξαπατά αφελείς χρειάζεται πολέμους που θα εξαθλιώνουν εκατομμύρια ανθρώπους για να τους ελεήσουν θρησκευτικοί αγύρτες, πολεμοχαρείς κυβερνήσεις και ζάπλουτοι εκμεταλλευτές. Κι αν τα θύματα αντιστέκονται τότε ‘τους βομβαρδίζουν για ανθρωπιστικούς λόγους’ όπως έκαναν με τη Γιουγκοσλαβία και την Σερβία.

Όλα αυτά δείχνουν τελικά ότι ο Ηγεμόνας, ως αμερικανισμός, παραπατάει και τη μια, ως ομπαμισμός να ζητάει βοήθεια από τον νεογερμανισμό που είναι έτοιμος να σωριαστεί μόλις οι ευρωπαϊκοί λαοί εγκαταλείψουν τους καναπέδες και ξαναβγούν στις πλατείες και τούτη τη φορά όχι για να φωνάξουν, αλλά για να πραγματοποιήσουν την μοναδική real democracy, την άμεση, την αταξική δημοκρατία[7] και την άλλη, ως τραμπισμός να φλερτάρει με τη Ρωσία και με τα εθνικιστικά κινήματα όλων των χωρών για την αποπλάνηση ολόκληρης της ανθρωπότητας και την υποταγή της σε μια Νέα Φασιστική Τάξη Πραγμάτων.
 
Μετά από αυτή τη σύντομη ανάλυση ο καθένας μας οφείλει να σκεφτεί και να ξανασκεφτεί τη θέση του και το χρέος του και να πράξει ανάλογα. Πάντως η Λογική των αιώνων, των Λαών και των αγόνων δείχνει ότι το φωτεινό μονοπάτι της ανθρώπινης ιστορίας που οδηγεί στην κοινωνική ισότητα, στην αταξική δημοκρατία και σε έναν οικουμενικό ουμανιστικό πολιτισμό[8], δημιουργείται με τους αγώνες των διαχρονικών δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού και όχι με τα ξόρκια των σκοταδιστικών και τις ιδεολογίες των εξουσιαστικών ιερατείων και σε καμιά περίπτωση δεν δημιουργείται από τα καμώματα των επαγγελματιών πολιτικών, των αχυρανθρώπων του κεφαλαίου. Γι αυτό ας πάψουμε να είμαστε ποίμνια αγυρτών[9] και οπαδοί πατριδεμπόρων και πολιτικών απατεώνων, κι ας συμπεριφερθούμε ως συνειδητοί Πολίτες αυτοδιαχειριστές της ζωής μας και της μικρής πατρίδας μας, ως εγγυητές του μέλλοντος των παιδιών των παιδιών μας και των παιδιών των παιδιών των παιδιών τους, αλλά και της μιας και μοναδικής μεγάλη και κοινής μας πατρίδας, του διαστημόπλοιου Γη.

Υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να βάλουμε τέλος στην εποχή των τεράτων και όλοι μαζί να χτίσουμε έναν καλύτερο κόσμο της κοινωνικής ισότητας και αυτός δεν είναι άλλος από την δημιουργική οργή μας για βαθιά και ριζική ουμανιστική αποκαπιταλιστικοποίηση του μυαλού μας, του θεσμικού μας συστήματος, της οικονομίας μας, της κοινωνίας μας, του πολιτισμού μας, του πλανήτη μας. Καιρός για άλλες ψευδαισθήσεις δεν υπάρχει.


[1] Λάμπος Κώστας, Αμερικανισμός και παγκοσμιοποίηση. Οικονομία του Φόβου και της Παρακμής, ΠΑΠΑΖΗΣΗΣ, Αθήνα 2009.

[2] Λάμπος Κώστας, Barack Obama. Ο 44ος πρόεδρος των ΕΠΑ: Η εκδίκηση της Αφρικής; https://tolimeri.wordpress.com/2008/11/04/barack-obama-%ce%bf-44%ce%bf%cf%,

[3] Λάμπος Κώστας, Η εκδίκηση της μαύρης Αφρικής ή το τέλος του ‘American Dream’; https://deltio11.blogspot.gr/2009/01/american-dream.html,

[4] Βλέπε, Λάμπος Κώστας Νεογερμανισμός. Ο νέος εφιάλτης της Ευρώπης; https://www.neakriti.gr/?page=newsdetail&DocID=1225116,

[5] Βλέπε Λάμπος Κώστας Διατλαντικές Συμφωνίες. Δούρειοι ίπποι του Αμερικανισμού, https://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/diatlantikes-symfonies-doyreioi-ippoi-toy-amerikanismoy,

[6] Για μια διεξοδική ανάλυση του ενεργειακού προβλήματος, βλέπε, Λάμπος Κώστας, Ποιος φοβάται το υδρογόνο; Η επανάσταση του υδρογόνου, η ελεύθερη ενέργεια και η απελευθέρωση της ανθρωπότητας από τα ορυκτά καύσιμα και την καπιταλιστική βαρβαρότητα, ΝΗΣΙΔΕΣ, Θεσσαλονίκη 2013.

[7] Λάμπος Κώστας, Αταξική Δημοκρατία και Ουμανισμός στον 21ο αιώνα, στο συλλογικό τόμο: Η Άμεση Δημοκρατία στον 21ο αιώνα. Αναζητώντας την ουσία πέρα από ιδεολογίες και μύθους, Νησίδες, Θεσσαλονίκη 2013.

[8] Βλέπε σχετικά, Λάμπος Κώστας, Άμεση Δημοκρατία και Αταξική Κοινωνία. Η Μεγάλη Πορεία της ανθρωπότητας προς την κοινωνική ισότητα και τον Ουμανισμό, ΝΗΣΙΔΕΣ, Θεσσαλονίκη 2012.

[9] Βλέπε Λάμπος Κώστας, Θεός και Κεφάλαιο, Δοκίμιο για τη σχέση μεταξύ θρησκείας και εξουσίας, ΚΟΥΚΚΙΔΑ, Αθήνα 2015 και 2016.

Περισσότερα από τον Κώστα Λάμπο: https://www.classlessdemocracy.blogspot.com/