Η χώρα φαίνεται έπειτα από μια πολυετή οικονομική πτώση και περιδίνηση, που συνοδεύτηκαν από μεγάλη κοινωνική αποδιάρθρωση, να ισορροπεί και να οργανώνεται για να βγει από τη σκληρή μνημονιακή επιτήρηση. Ποια χώρα όμως; Η Ελλάδα του 2010 είναι σαφώς μια χώρα διαφορετική από τη χώρα που ετοιμάζεται να υποδεχτεί το 2018. Η πολύχρονη κρίση άφησε το σκληρό της αποτύπωμα σε πολλούς τομείς της παραγωγής, της διακίνησης, της κατανάλωσης…

Μοντέλα και βεβαιότητες κατέρρευσαν μέσα στην κρίση σε πολλούς τομείς της οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Εχει διαμορφωθεί μια νέα πραγματικότητα, με νέες κοινωνικές διαστρωματώσεις, διαφορετικά πολιτικά ακροατήρια, διαφορετικό περιβάλλον πολιτικό και οικονομικό, διαφορετικές πολιτικές ανάγκες. Παράλληλα, μια νέα εποχή αναδιοργάνωσης της παραγωγής σε όλους τους τομείς έρχεται, σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση, να αλλάξει αυτά που ξέραμε. Αυτή είναι η Δ΄ Βιομηχανική Επανάσταση, η επανάσταση της ψηφιακής εποχής με τις νέες συνθήκες που δημιουργεί.

Ενας από τους τομείς που δοκιμάστηκε περισσότερο από άλλους είναι και αυτός των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Ενας τομέας στον οποίο συγκρούεται η ανάγκη για αλλαγή με την ελληνική οικονομική συγκυρία. Εχουμε, λοιπόν, νέα μέσα ενημέρωσης, αλλαγή στους «ισχυρούς παίκτες», αναδιοργάνωση ολόκληρου του περιβάλλοντος των media και της διαφήμισης, επανατοποθετήσεις στην παραγωγή και την κατανάλωση ενημέρωσης και ψυχαγωγίας. Εχουμε επίσης για πρώτη φορά προσπάθειες θέσπισης κανόνων σε ένα περιβάλλον που είχε συνηθίσει και κερδίσει από την πολιτική εξουσία το «δικαίωμα» να λειτουργεί χωρίς κανόνες.

Η κυβέρνηση από την πρώτη ώρα που ανέλαβε την ευθύνη της χώρας προσπάθησε να θεσπίσει κανόνες τους οποίους μια ευνομούμενη κοινωνία και μια οργανωμένη αγορά υποχρεούνται να τηρούν. Ξεκινώντας πάντα από τα πιο απλά, να αδειοδοτούνται οι τηλεοπτικοί σταθμοί, να πληρώνουν τους φόρους τους, να προστατεύονται οι εργαζόμενοι και τα Ταμεία τους.

Επειτα από δυόμισι ολόκληρα χρόνια, και έχοντας πληρώσει η ίδια σημαντικό πολιτικό κόστος, φαίνεται ότι το καταφέρνει. Η νέα προκήρυξη για τις τηλεοπτικές άδειες αυτό δείχνει. Με τη δημοσίευση της προκήρυξης για τον διαγωνισμό αδειοδότησης των τηλεοπτικών σταθμών πανελλαδικής εμβέλειας, η Ελλάδα εισέρχεται στην τελική ευθεία ενός status quo τριάντα ετών. Η κυβέρνηση δεσμεύτηκε να βάλει τέρμα στην άνευ τιμήματος εκμετάλλευση του φάσματος, ενός περιουσιακού στοιχείου του ελληνικού λαού. Προς μεγάλη απογοήτευση όλων όσοι αγωνίστηκαν σκληρά για το αντίθετο, η χώρα και τα ΜΜΕ στη χώρα γυρίζουν σελίδα.

Είναι εμφανείς οι διαφορετικές στρατηγικές των πολιτικών δυνάμεων της χώρας για την επόμενη μέρα και στα ΜΜΕ και σε μια σειρά άλλων τομέων οργάνωσης της κοινωνίας. Η ήρεμη συζήτηση με θέσεις και επιχειρήματα θα δώσει τη δυνατότητα να αναδειχτούν τα διαφορετικά μοντέλα και να τοποθετηθούν οι πολίτες αλλά και οι πολιτικές δυνάμεις στα ερωτήματα που επιτακτικά βάζει η μεταμνημονιακή περίοδος. Κανένας δεν θα μπορέσει να κρυφτεί ή να την αποφύγει.

Θέλω να κλείσω αυτό μου το σχόλιο με την ανάγκη να τεθεί στον δημόσιο διάλογο και ψηλά στις προτεραιότητες όλων των δημοκρατικών και προοδευτικών κομμάτων το θέμα της λειτουργίας της ΕΡΤ. Η δημόσια τηλεόραση, όπως σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, πρέπει και στην Ελλάδα να αποτελέσει πιλότο και κομβικό σημείο της ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας σε ολόκληρο το ραδιοτηλεοπτικό περιβάλλον.

Σε μια εποχή που τα «ψεύτικα νέα» από τη μια και η ψυχαγωγία των reality από την άλλη τείνουν να γίνουν καθεστώς, η ανοιχτή συζήτηση για πραγματική ενημέρωση, παραγωγή οπτικοακουστικών προϊόντων υψηλής ποιότητας και για τη σύνδεσή τους με την ελληνική κοινωνία, την εκπαίδευση και την παραγωγή είναι πιο επίκαιρη από ποτέ.

Ας το προσπαθήσουμε. Τώρα είναι η κατάλληλη ώρα.

Πηγή: Νέα Σελίδα