Οι γερμανικές εκλογές πιστοποίησαν με τον πιο εμφατικό τρόπο τη γενικευμένη κυριαρχία της δεξιάς στην ΕΕ. Ταυτόχρονα οι εκλογές για τη γαλλική Γερουσία δείχνουν πως ο Μακρόν ξεφτίζει με γρήγορους ρυθμούς, καθώς η εκλογή του έγινε αποκλειστικά για να ανακοπεί ο δρόμος της Λεπέν και δεν σηματοδοτούσε μείωση της επιρροής της γαλλικής δεξιάς.

Όλα τα μηνύματα από τη Γαλλία δείχνουν πως αρχηγός των Ρεπουμπλικανών τον Νοέμβριο θα αναδειχθεί ο πολύ σκληρός νεαρός δεξιός Λωράν Βοκιέζ, με αντιμεταναστευτική ατζέντα, ευρωσκεπτικιστής και φυσικά αντιφιλελεύθερος. Ο Βοκιέζ θα είναι και πρόεδρος εν αναμονή, καθώς πρόκειται να συσπειρώσει όχι μόνον τη γκωλική δεξιά, αλλά στον δεύτερο γύρο των επόμενων προεδρικών εκλογών και τους ψηφοφόρους του Εθνικού Μετώπου. Ήδη οι ρεπουμπλικάνοι είχαν την Κυριακή  μια εύκολη νίκη για τη γαλλική γερουσία, ενώ ο Μακρόν έχασε.

Αν σ’ αυτό το κάδρο βάλουμε το Brexit και τα δεξιά καθεστώτα της Κεντρικής Ευρώπης, αλλά και την επερχόμενη σε μερικούς μήνες επικράτηση της ιταλική δεξιάς, τότε το τοπίο μέσα στην ΕΕ γίνεται σαφές: αυστηρότερη τήρηση των δημοσιονομικών κανόνων, αυστηρό πρόγραμμα για την Ελλάδα, νέο μνημόνιο φυσικά το φθινόπωρο του ’18 και καμία ελάφρυνση του ελληνικού χρέους χωρίς νέο μνημόνιο.

Με τα δεδομένα αυτά, με μια γερμανική βουλή ταυτόχρονα που σχεδόν πλειοψηφικά επιθυμεί Grexit, γίνεται σαφές πως οι πρόωρες εκλογές μέσα στο ’18 είναι σχεδόν αναπόφευκτες και αναζητείται ο κατάλληλος χρόνος και το «αφήγημα» που λέμε. Διότι, πρώτον θα δυσκολέψει η τρίτη αξιολόγηση, που θα σωρεύσει νέο πολιτικό κόστος για τον ΣΥΡΙΖΑ,  δεύτερον θα ασκηθούν πιέσεις για νέα μέτρα μέσα στο ’18, εφόσον θα καθίσταται σαφές πως ο στόχος του 3,5% είναι ανέφικτος και τρίτον, κάθε συζήτηση για ρύθμιση του χρέους θα οδηγεί σε νέο μνημόνιο, ενώ ακόμη και το τέλος του υπάρχοντος προγράμματος οδηγεί σε νέο, εφόσον η Ελλάδα δεν μπορεί φυσικά να καλύψει τις ανάγκες της με 4 και 5% επιτόκιο δανεισμού από τις αγορές.

Όλα αυτά οδηγούν την κυβέρνηση και τον Τσίπρα σε εκλογές, διότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πλέον σε θέση να υπογράψει νέο μνημόνιο με περικοπές συντάξεων και αυξήσεις φόρων, ούτε να φέρει σε πέρας αρχές του ’19 τις περικοπές του κόφτη. Αυτό που μένει είναι πρόωρες εκλογές την άνοιξη ή το αργότερο το φθινόπωρο του ’18, διότι από κει και πέρα το κόστος παραμονής στην εξουσία θα είναι πολύ μεγαλύτερο από τα κέρδη μιας διατήρησης της εξουσίας για 5 με 6 μήνες ακόμα.

Αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες. Εκείνο που έχει σημασία είναι η επικράτηση μέσα στην ΕΕ μιας σκληρής δεξιάς πολιτικής ατζέντας, γεγονός που αφήνει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ χωρίς επαρκή ευρωπαϊκά πολιτικά στηρίγματα.