Η ιστορία επιταχύνεται και τα κατακλυσμικά γεγονότα των τελευταίων ημερών στην Ελλάδα πρέπει να πείσουν από εδώ και πέρα και τους πιο διστακτικούς: Η Ελλάδα τείνει να γίνει σήμερα για αυτή την Ευρώπη του 2012 ό,τι ήταν η Ισπανία για την Ευρώπη του 1936! Αυτή η φαινομενικά τολμηρή διαπίστωση δεν οφείλεται σε κάποιο ρομαντικό. Όχι, έγινε από τους κυβερνήτες μας καθώς αυτοί που μας την επαναλαμβάνουν καθημερινά εδώ και σχεδόν δυο χρόνια είναι οι «από πάνω», οι Μέρκελ και Σαρκοζί, το ΔΝΤ και οι τραπεζίτες, η πέρα από σύνορα νεοφιλελεύθερη αντίδραση, εκείνοι που επέλεξαν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε εργαστήρι των απάνθρωπων πολιτικών τους και τους Έλληνες σε πειραματόζωα της δικής τους θεραπείας-σοκ.

Ads

 
Σύντροφοι, έχει έλθει και με το παραπάνω η ώρα για όλους εμάς, για τους «από κάτω» όλης της Ευρώπης, για να πάρουμε τοις μετρητοίς αυτό που μας λένε οι Μερκοζί μας και η Τρόικά τους, και να δράσουμε επιτέλους ανάλογα. Ας δεχτούμε την πρόκληση και ας τους απαντήσουμε ότι από εδώ και πέρα, χωρίς άλλη καθυστέρηση, η Ελλάδα θα γίνει μια περίπτωση/τεστ και για εμάς, για το εργατικό κίνημα, για τους λαούς και τους εκμεταλλευόμενους ολάκερης της Ευρώπης! Ναι, ας τους κάνουμε να καταλάβουν ότι Ναι, είμαστε όλοι Έλληνες καθώς έχουμε πλήρη συνείδηση ότι η μάχη του ελληνικού λαού είναι περισσότερο από ποτέ η δικιά μας μάχη. Ότι αν καταφέρουν να σπάσουν τις αντιστάσεις και να υποτάξουν τον ελληνικό λαό, αμέσως μετά θα είναι η δική μας σειρά, η σειρά όλων των άλλων ευρωπαϊκών λαών, του ενός μετά τον άλλο, να συντριβούν.
 
Ίσως να θυμόσαστε ότι στην αρχή μας έλεγαν ανοησίες του είδους «πρόκειται για ειδική περίπτωση, ειδικά ελληνική που οφείλεται στο ότι αυτοί οι Έλληνες είναι τεμπέληδες, που ρέπουν προς τη διαφθορά και το ψέμα». Όμως, στο μεταξύ μάθαμε πως η μαύρη τρύπα του χρέους δεν είναι «ειδικά ελληνική», πως δεν οφείλεται στη δήθεν υπερτροφία του ελληνικού κράτους, μια και είναι τόσο αμερικανική όσο και γαλλική, τόσο ιταλική όσο και γιαπωνέζικη.  Με λίγα λόγια, ότι είναι τυπικά καπιταλιστική και η κρίση της απλούστατα συστημική.
 
Ωστόσο, σύντροφοι και συντρόφισσες, προσοχή στα κλισέ και στις προκατασκευασμένες φράσεις γιατί δεν μπορούν να περιγράψουν τη σημερινή ελληνική κρίση. Μπορούμε ακόμα να μιλάμε για ακόμα και δρακόντεια λιτότητα όταν οι μισθοί και οι συντάξεις μειώνονται στην Ελλάδα κατά 40%, 50% ή ακόμα και 60%; Όταν η αγοραστική δύναμη της συντριπτικής πλειοψηφίας του πληθυσμού έχει ήδη ακρωτηριαστεί κατά 50%, 60% ή ακόμα και 70% και παραπάνω; Όταν η μεσαία τάξη αυτής της χώρας έχει καταστραφεί και βρίσκεται σε καλπάζουσα εξαθλίωση; Όταν οι νέοι μισθωτοί δεν παίρνουν παρά 417 ευρώ και οι νέοι συνταξιούχοι 320 ευρώ;
 
Πρόκειται για απλή «λιτότητα» όταν ο ένας στους δυο νέους Έλληνες είναι άνεργος και η ανεργία φτάνει πια το 25%; Πώς μπορούμε να μιλάμε  για απλές. «παροδικές θυσίες» όταν ο υποσιτισμός κάνει θραύση μεταξύ των μικρών μαθητών του δημοτικού σχολείου, και η πείνα σκάει μύτη ακόμα και στις μικροαστικές συνοικίες των ελληνικών πόλων; Και πώς είναι δυνατό να καμώνονται ότι όλα αυτά είναι «αναγκαία για να βάλουμε τάξη στα δημοσιονομικά» της Ελλάδας όταν οι ίδιοι οι δήμιοι παραδέχονται κυνικά ότι οι πολιτικές τους που επιβλήθηκαν με το ζόρι στην Ελλάδα απέτυχαν, δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να βυθίζουν αυτή τη χώρα όλο και πιο βαθιά μέσα σε μια τερατώδη ύφεση και ότι το ελληνικό χρέος δεν θα μπορέσει ποτέ να αποπληρωθεί;  
 
Λοιπόν, πρόκειται για απλό σαδισμό της διαβόητης Τρόικας ή μήπως για ανοιχτό κηρυγμένο πόλεμο του κεφαλαίου ενάντια στο κόσμο της εργασίας; Η καθημερινή πραγματικότητα μας υποχρεώνει να το παραδεχτούμε:  Ναι, εμείς στην Ελλάδα γινόμαστε μάρτυρες ενός αληθινού πολέμου των από πάνω ενάντια στους από κάτω, των πολύ πλούσιων ενάντια σε όλους τους άλλους. Και την ίδια ώρα, ας μην το ξεχνάμε γιατί είναι κάτι πολύ σοβαρό, γινόμαστε μάρτυρες της νεκρανάστασης της χειρότερης νεοαποικιοκρατίας όταν βλέπουμε την ταπεινωμένη και στερημένη από σχεδόν κάθε εθνική κυριαρχία Ελλάδα, να την μεταχειρίζονται οι δήθεν ευρωπαίοι εταίροι της σαν πραγματική αποικία, σαν προτεκτοράτο υπό κηδεμονία, που διοικείται επί τόπου από κάποιο Γκαουλάϊτερ της κυρίας Μέρκελ και του κυρίου Σόϊμπλε.
 
Και οι ίδιοι οι Έλληνες, τι κάνουν άραγε αυτοί; Προσοχή, μην πιστεύετε αυτά που σας λένε για τους Έλληνες. Τα ΜΜΕ σας είναι σαν τα δικά μας: η πραγματικότητα που μας περιγράφουν είναι εντελώς εξωπραγματική. Μιλώντας μας για τη σημερινή Ελλάδα, τονίζουν το γεγονός ότι υπάρχει στην Αθήνα μια κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας που υποστηρίζεται από τα τέσσερα πέμπτα των αντιπροσώπων του ελληνικού λαού. Αν λοιπόν τα πιστεύαμε  θα καταλήγαμε στο συμπέρασμα ότι οι Έλληνες είναι μάλλον μαζοχιστές και τη βρίσκουν όταν τους κακομεταχειρίζονται.
 
Φυσικά, η πραγματικότητα είναι εντελώς  διαφορετική. Μια ντουζίνα γενικές απεργίες σε λιγότερο από δυο χρόνια, αναρίθμητες πολύ σκληρές απεργίες σε όλη τη χώρα, ένα κλίμα περίπου εξέγερσης εδώ και μήνες, ένα κίνημα Αγανακτισμένων που σάρωσε όλη την Ελλάδα για τρεις μήνες, εξαιρετικά βίαιες συγκρούσεις με τις αφηνιασμένες δυνάμεις καταστολής, υπουργοί και βουλευτές που δεν τολμούν πια να βγουν από τα σπίτια τους εδώ και δέκα μήνες επειδή γιουχάρονται ή ακόμα και ξυλοκοπούνται από τους περαστικούς, ένα κοινοβούλιο που πολιορκείται όλο και πιο συχνά από εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές που αργά ή γρήγορα θα το καταλάβουν εξ εφόδου,. ιδού μια συνοπτική περιγραφή αυτού που έχει γίνει η σχεδόν καθημερινή ρουτίνα στην Ελλάδα εδώ και αρκετούς μήνες.
 
Ωστόσο, όλα αυτά δεν είναι παρά οι προσεισμικές δονήσεις του μεγάλου κοινωνικού σεισμού που ετοιμάζεται. Πράγματι, μια πιο προσεκτική ματιά θα αρκούσε για να αποκαλυφτεί ότι η λαϊκή οργή σπάζει αυτό τον καιρό ιστορικά ρεκόρ, ότι η χώρα είναι σαν κοινωνικό ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί.
 
Εξάλλου, οι δημοσκοπήσεις που πληθαίνουν είναι όλες τους εύγλωττες. Η λαϊκή υποστήριξη σε αυτή τη κυβέρνηση της λεγόμενης Εθνικής Ενότητας δεν ξεπερνάει πια το 8% ενώ το σύνολο των κομμάτων στα αριστερά του σοσιαλδημοκρατικού ΠΑΣΟΚ ξεπερνά το 50% ! Τα πάντα αλλάζουν με τρομακτική ταχύτητα και το ελληνικό πολιτικό τοπίο υφίσταται μια αληθινά συθέμελη αλλαγή χωρίς προηγούμενο καθώς ολάκερα κομμάτια αυτής της κοινωνίας αναζητούν ριζοσπαστικές λύσεις στη κρίση και στη καλπάζουσα εξαθλίωσή τους. 
 
Θέλετε ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της εντελώς εξαιρετικής κατάστασης, που μοιάζει όλο και πιο πολύ με ό,τι συνέβαινε σε ένα κάποιο μεσοπόλεμο στην ήπειρό μας; Το ΠΑΣΟΚ που, πριν από δυο χρόνια, θριάμβευσε κερδίζοντας τις εκλογές με το πρωτοφανές 45%, βρίσκεται σήμερα σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις κάτω από το 10% ενώ ένα γκρουπούσκουλο νεοναζιστών φονιάδων φτάνει εδώ και λίγο καιρό το 3% ! Ναι, η ελληνική κοινωνία έχει ήδη αρχίσει να δοκιμάζει τη δική της Δημοκρατία της Βαϊμάρης.
 
Λοιπόν, τι να κάνουμε; Το πρώτο πράγμα είναι να βροντοφωνάξουμε ότι οι Έλληνες δεν πρέπει να πληρώσουν αυτό το χρέος που τους στραγγαλίζει και που δεν είναι δικό τους. Ότι πρέπει να ανασταλεί αμέσως η αποπληρωμή του. Για να κάνουμε τι; Μα, για να κάνουμε αυτό μας υποχρεώνει να κάνουμε το διεθνές δίκαιο, ο ΟΗΕ, πολλές διεθνείς συνθήκες υπογραμμένες εξάλλου από τις κυβερνήσεις μας: Να επενδύσουμε τα αστρονομικά ποσά που αφιερώνονται τώρα στην εξυπηρέτηση αυτού του χρέους, στην ικανοποίηση των στοιχειωδών αναγκών της ελληνικής κοινωνίας, στην υγεία, στην παιδεία, στις υποδομές, στις δημόσιες υπηρεσίες, στους ανέργους, στα παιδάκια που πεινάνε, στις μονογονεϊκές οικογένειες, στους αρρώστους και στους ανάπηρους, στις γυναίκες που εξαναγκάζονται τώρα να επωμίζονται δωρεάν και μέσα στην οικογένεια όλα αυτά τα καθήκοντα που αναλάμβαναν οι δημόσιες υπηρεσίες πριν τη διάλυση και την ιδιωτικοποίησή τους.
 
 Για πόσο χρόνο; Για το χρόνο που θα χρειαστεί για να πραγματοποιηθεί ένας ανεξάρτητος λογιστικός έλεγχος του χρέους προκειμένου να ταυτοποιηθεί το άνομο τμήμα του που θα πρέπει να ακυρωθεί και να μην πληρωθεί.  Και όλα αυτά αρνούμενοι πεισματικά να πέσουμε στη παγίδα των εκβιασμών των δημίων μας που μέρα-νύχτα μας λένε και μας ξαναλένε ότι μια παρόμοια ριζοσπαστική πολιτική οδηγεί αυτόματα τη χώρα στην έξοδο από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, σε μια υποχρεωτική εθνική αναδίπλωση.
 
Όχι, όχι και πάλι όχι. Αρνούμαστε να πληρώσουμε αυτό το χρέος και ταυτόχρονα παραμένουμε στην ευρωζώνη. Και ο κύριος λόγος που το κάνουμε είναι απλός: επειδή θέλουμε να παλέψουμε μαζί σας, όλοι μαζί, χέρι-χέρι με όλους τους λαούς και όλους τους εργαζομένους αυτής της ηπείρου, για να τινάξουμε στον αέρα αυτή την Ευρώπη του κεφαλαίου, των Μέρκελ και των Σαρκοζί. Επειδή θέλουμε να δημιουργήσουμε και να βαθύνουμε αυτό που λέγεται «συστημική κρίση» αυτής της αντιδημοκρατικής και αντικοινωνικής Ευρωπαϊκής Ένωσης των πλουσίων.
 
Ναι, δεν υπάρχει από εδώ και πέρα παρά μια προοπτική, η μόνη ρεαλιστική και εφικτή, εκείνη της κοινής πάλης όλων των «από κάτω» παντού στην Ευρώπη. Σύντροφοι, είναι τώρα περισσότερο από ποτέ που ισχύει ότι δύναμή μας είναι η ενότητά μας.  Ας ενωθούμε λοιπόν επειδή όλοι μαζί μπορούμε να αλλάξουμε αυτό τον κόσμο που σαπίζει. Πριν είναι πολύ αργά. Και θυμηθείτε: Αν δεν το κάνουμε εμείς, τότε ποιος; Και αν δεν είναι τώρα, τότε πότε;

*Η ομιλία της Σόνιας Μητραλιά, μέλους της ελληνικής Επιτροπής ενάντια στο Χρέος και της Πρωτοβουλίας Γυναικών ενάντια στο Χρέος και στα Μέτρα Λιτότητας, εκφωνήθηκε στη συγκέντρωση της 17ης  Φεβρουαρίου στη Μασσαλία, που οργανώθηκε από τη γαλλική καμπάνια «για ένα λογιστικό έλεγχο πολιτών του δημόσιου χρέους».