Η Ελλάδα είναι μια χώρα που έχει τη σπάνια για τα δεδομένα της σύγχρονης Ευρώπης τύχη να διαθέτει ισχυρά και τα δύο ιστορικά ρεύματα της κομμουνιστικής αριστεράς.

Ads

Το νεότερο, ο ΣΥΡΙΖΑ,  κατάφερε να κυβερνήσει αναστηλώνοντας μέσα σε συνθήκες μεταεθνικής ασφυξίας ορισμένες δημοκρατικές πτυχές της καθημερινότητας που νοσούσαν.

Το παλαιότερο, το ΚΚΕ, αποτελεί αναμφίβολα έναν χώρο που, όποτε το επιθυμεί, μπορεί να οργανώσει σοβαρές μάχες εργασιακού κυρίως ενδιαφέροντος και να καταγάγει νίκες – κατακερματισμένες και μη κεφαλαιοποιούμενες μεν, νίκες δε.

Αν αναλογιστεί κανείς τις πολιτικές και κατασταλτικές συμπληγάδες που διήλθαν αμφότερα τα δυνατά αυτά κλαδιά του αειθαλούς δέντρου του λαϊκού κινήματος, δεν μπορεί παρά να εκπλαγεί από την αντοχή και την με διάφορες μεταμορφώσεις, παρεκτροπές και επανόδους μακροημέρευσή τους.

Ads

Ωστόσο, η τύχη ή ευτυχία αυτή, δοκιμάζεται συθέμελα και επαναλαμβανόμενα σε κομβικές ιστορικές στιγμές με τραγικά αποτελέσματα. Στη μεταπολιτευτική ιστορία, το ανανεωτικό και ριζοσπαστικό ρεύμα πέφτει με τόσο απίστευτη ευκολία σε παγίδες αρχάριου σκακιστή και το άλλο, το παλιότερο, την κρίσιμη στιγμή τοποθετεί την υποτυπώδη πολιτική λογική στο κομματικό μπλέντερ δημιουργώντας ένα χυλό οικονομίστικων και μικροαστικών οσμών.

Η υπόθεση του επιδόματος των 600€ στα σώματα ασφαλείας που ψηφίστηκε εντός ενός αιματοβαμμένου χρονικού τριπτύχου (δολοφονία 16χρονου Ρομά, επέτειος δολοφονίας Γρηγορόπουλου, εν κρυπτώ επαναπροωθήσεις μεταναστών), είναι ένα θλιβερό παράδειγμα που κατοπτρίζει αυτή τη ροπή προς την πολιτική αυτοκτονία η οποία κατατρύχει την Αριστερά.

Δεν θα υπεισέλθω καν στην απόσταση που χωρίζει την νομιμότητα από την ηθική σε ό,τι αφορά την υπερψήφιση του επιδόματος από ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ. Έχει εξαντληθεί το θέμα μαζί και η λογική όσων επιχειρούν να το δικαιολογήσουν.

Η απόφαση των δύο κομμάτων να υπερψηφίσουν είναι εξ ορισμού ψηφοθηρική, άρα διαχειριστική και δεν εκκινεί από θέση αρχής. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Αυτό που όμως παραμένει εντυπωσιακό μέσα στο διαχειριστικό αυτό πλαίσιο, είναι το ποιά ακριβώς διαχειριστικά κριτήρια – μιλώ για management – ακολουθήθηκαν. Σε ποιον άλλο οργανισμό που λειτουργεί με χρήματα πολιτών θα μπορούσε να σταθεί ένα bonus προς τα τμήματα του οργανισμού που έχουν διασύρει τον οργανισμό διεθνώς;

Όλος ο κόσμος μαθαίνει ότι για την Greek Mafia διώκονται αστυνομικοί, αστυνομικοί εμπλέκονται σε κυκλώματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών, αστυνομικοί δολοφονούν νεαρούς Ρομά με ρατσιστικό κίνητρο, λιμενικοί εγκαταλείπουν μεσοπέλαγα ολόκληρες οικογένειες προσφύγων και μεταναστών που πνίγονται. Και ο CEO του ελληνικού κράτους αποφασίζει να τους επιβραβεύσει. Σε οποιαδήποτε εταιρεία θα είχε απολυθεί και δύσκολα θα προσλαμβανόταν σε κάποια άλλη. Στην Ελλάδα, οι μέτοχοι της εταιρείας που παραδοσιακά δεν στηρίζουν τον CEO ξαφνικά υπερθεματίζουν και του σώζουν το τομάρι.

Και όλα αυτά με ελάχιστο μέχρι ανύπαρκτο Return on Investment. Το ξύλο στη πορεία για τη δολοφονία του 16χρονου αλλά και των εκπαιδευτικών (15/12) δεν ήταν λιγότερο.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ ήθελαν να μην πέσουν στα τρύπια δίχτυα του κατεδαφιζόμενου Μαξίμου ας κατέθεταν επί τόπου πρόταση νόμου για επιδόματα σε πυροσβέστες, στην ΕΜΑΚ, στους οδηγούς ασθενοφόρων, ανακουφιστικές ρυθμίσεις για άπορους φαντάρους που θα ξεροσταλιάζουν και φέτος στα σύνορα μέσα σε κλίμα έντασης με την Τουρκία.

Τα υπόλοιπα δεν στέκουν ως…management ούτε σε επαρχειακό οικογενειακό περίπτερο.

* Ο Βαγγέλης Γέττος είναι νομικός (MA ποινικών επιστημών)