Σε 15 μέρες, οι Γάλλοι πολίτες θα έχουν να επιλέξουν ανάμεσα στο απόλυτο και το λιγότερο κακό. Εκπρόσωπος του τελευταίου, ο E. Μακρόν εκλέγεται κατά πάσα πιθανότητα πρόεδρος της Γαλλίας. Εκπροσωπώντας την ξενοφοβία και τον ρατσισμό, η Μαρίν Λε Πεν είναι καταδικασμένη να χάσει ξανά. Αν και μόνο το γεγονός ότι καταφέρνει να καταλάβει τη δεύτερη θέση, έστω και με μικρότερο εκλογικό ποσοστό από αυτό που ανέμενε, θα έπρεπε κανονικά να σημάνει συναγερμό για την Ευρώπη και φυσικά για το πολιτικό σύστημα της Γαλλίας.

Τηρουμένων όλων των αναλογιών, το τελευταίο θυμίζει την κατάσταση στην Ελλάδα τα χρόνια 2012-4. Για πρώτη φορά στην ιστορία της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας, κανένας από τους υποψηφίους των δύο παρατάξεων που κυβερνούσαν επί δεκαετίες τη χώρα, δεν καταφέρνει να περάσει στο δεύτερο γύρο. Και αν το ποσοστό του εκπροσώπου της δεξιάς Φ. Φιγιόν παραμένει υψηλό παρά το σκάνδαλο διαφθοράς που του στέρησε τη δεύτερη θέση και πιθανώς την προεδρία, ο υποψήφιος του Σοσιαλιστικού Κόμματος παρασύρεται από το φαινόμενο που, διεθνώς πλέον, αποκαλείται «πασοκοποίηση».

Πέρα από τον Μακρόν, ο  εκπρόσωπος της ριζοσπαστικής αριστεράς Ζαν Λυκ Μελανσόν πρέπει να αισθάνεται ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα της «Ανυπότακτης Γαλλίας». Ξεκινώντας σαν περιθωριακό αουτσάιντερ, κατάφερε χάρις σε μια εντυπωσιακή εκστρατεία, πολύ πιο ελκυστική και σύγχρονη από την αριστερά που εκπροσωπεί, να βρεθεί σε μικρή απόσταση από το δεύτερο γύρο, καταγράφοντας ένα ποσοστό χωρίς προηγούμενο για την κομουνιστικογενή αριστερά.

Το γεγονός ότι ο πολιτικός μετεωρίτης Μακρόν κατάφερε να καταλάβει τη πρώτη θέση είναι χαρακτηριστικό για την κρίση του πολιτικού συστήματος της Γαλλίας, που μόλις τώρα αρχίζει. Γιατί μετά τις προεδρικές εκλογές ακολουθούν βουλευτικές και ο μελλοντικός πρόεδρος δεν διαθέτει κόμμα, που να στηρίξει την θητεία του. Και αυτό επίσης θα συμβεί στη Γαλλία για πρώτη φορά.

Εκλεκτός του τραπεζικού συστήματος από το οποίο προέρχεται, θα επιδιώξει να προωθήσει νεοφιλελεύθερα μέτρα που θα προκαλέσουν μεγάλες αντιδράσεις σε μια χώρα όπου το κράτος Πρόνοιας έχει βαθιές και γερές ρίζες. Η επερχόμενη πολιτική και κοινωνική κρίση της Γαλλίας είναι ευχάριστα νέα για το Βερολίνο. Ο Β. Σόιμπλε δεν είχε δηλώσει άλλωστε ότι, αν ήταν Γάλλος, θα ψήφιζε Μακρόν;