Σήμερα πήγα πάλι βόλτα στην παραλιακή και κατέληξα σε μία μικρή παραλία ανοργάνωτη. Αναγκάστηκα να περάσω μέσα από δύο σωρούς με σκουπίδια που κρατούσες την ανάσα σου για να αντέξεις μέχρι να τα προσπεράσεις. Αριστερά του δρόμου αυτοί οι γνωστοί σωροί, δεξιά τα σκορπισμένα σκουπίδια που βγαίνουν από τις διαλυμένες σακούλες, εφόσον μένουν έκθετες στον ήλιο, στη βροχή και στον αέρα έξω από τους ξέχειλους κάδους για πάρα πολύ καιρό.

Ads

Κατέβηκα στην παραλία και βρήκα δύο μεγάλες σακούλες πεταμένες (το πιο πιθανό είναι να είχαν πέσει με τον αέρα από τον σκουπιδότοπο του πάνω δρόμου…), αλλά και άπειρα σκουπίδια -φυσικά- εδώ και κει, από προφυλακτικά μέχρι ποτήρια και βρωμερά χαρτιά υγείας.

Παρόλ’ αυτά μπήκα και κολύμπησα στη θάλασσα και όταν βγήκα κάθισα σε ένα βραχάκι. Πίσω μου, στον διπλανό βράχο, υπήρχαν πεταμένα μπουκάλια πλαστικά.  Μπορεί και να τα είχε ξεβράσει η θάλασσα…

Μπροστά μου υπήρχε αυτό το ηλιοβασίλεμα που φαίνεται στη φωτογραφία, παρακάτω.

Ads

Τι κάνει ένας άνθρωπος με σώας τα φρένας ανάμεσα σε όλα αυτά; Τυφλώνεται από το υπέροχο ηλιοβασίλεμα, βάζει παρωπίδες δεξιά και αριστερά (αλλά και κάτω από το πηγούνι του) για να μη βλέπει και γυρίζει σπίτι του ευτυχισμένος και αναζωογονημένος;

Οι παλιές γενιές που δεν είχαν γνώσεις για το τι σημαίνει υγιεινή αλλά και οικοσύστημα, μπορεί και να το έκαναν. Έχω ρωτήσει επίσης μεγάλους σε ηλικία και η άποψή τους είναι πως δεν θα μάζευαν σκουπίδι από κάτω -ακόμα και με ειδικά γάντια- εάν δεν ήταν δικό τους.

Γνωρίζω όμως και νέους που έχουν αυτές τις απόψεις. Είδα σήμερα κάποιους από αυτούς, ξαπλωμένους ανάμεσα σε όλα αυτά τα σκουπίδια, όπως και μαμάδες και μπαμπάδες με τα παιδιά τους. Ειλικρινά: Πώς μπορούν;

Γνωρίζω και κάποιους υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους που επίσης ποτέ δεν θα μάζευαν σκουπίδια και κατά τα άλλα στις πρόσφατες εκλογές ήθελαν να μας πείσουν ότι νοιάζονται για τον τόπο. Δεν ξέρω πόσοι τους ψήφισαν…

Η Αίγινα όμως είναι σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης εδώ και 4 χρόνια με αυτό το πρόβλημα των σκουπιδιών και εκτός όλων των άλλων που αφορούν εξ’ αιτίας αυτού του προβλήματος το νησί, όπως και τους μόνιμους κατοίκους και τους επαγγελματίες και βέβαια τους επισκέπτες, καταστρέφεται το περιβάλλον και η θάλασσα (που δεν μας ανήκουν και ούτε έχουμε το δικαίωμα να τα αφήνουμε να καταστρέφονται με την αδιαφορία μας) και όμως δεν κουνιέται φύλλο με αποτέλεσμα…

Η φύση είναι το μεγαλύτερο έργο τέχνης του πλανήτη (εκτός του ότι εξαρτάται η επιβίωσή μας και η ίδια η ζωή μας από αυτήν). Θα αφήναμε σωρούς από σκουπίδια να περιφέρονται πάνω στην Ακρόπολη, ή μέσα στην Κνωσσό; Ή θα κλείναμε τα μάτια μας προς τα δεξιά, αριστερά και κάτω, για να θαυμάσουμε μόνο τον περίφημο ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο, αδιαφορώντας για τους σωρούς τα σκουπίδια γύρω του;

Έχω πει τι πιστεύω για το θέμα και κυρίως το έχω κάνει πράξη, οπότε θεωρώ περιττό να πω οτιδήποτε άλλο. Όποιος  πολίτης της Αίγινας πει ότι αυτά τα 4 χρόνια δεν έκανε τίποτα γι’ αυτό το χάλι και κυρίως δεν έσκυψε να μαζέψει ούτε μια φορά σκουπίδια μέσα σε αυτή την αδιανόητη κατάσταση, θεωρώ πως ούτε πολίτης πρέπει να λέγεται, ούτε καν άνθρωπος. Πόσο μάλλον εάν είναι εκλεγμένος στο Δήμο και υπεύθυνος της καθαριότητας.

Όταν καίγεται το σπίτι σου, παίρνεις κουβάδες και ότι βρεις να σβήσεις τη φωτιά. Αφού κόψεις το λαιμό σου να βρεις τρόπο να τη σβήσεις, ψάχνεις να βρεις ποιός φταίει και που πρέπει να αποδοθεί και πώς δικαιοσύνη για το έγκλημα. Και κυρίως, ψάχνεις να βρεις τον τρόπο για να μην ξανασυμβεί.

Διότι η Αίγινα για μένα -έστω- …σιγοκαίγεται. Εδώ και 4 χρόνια. Και μεις περιφερόμαστε όπως όλα δείχνουν πάνω της χαζεύοντας μόνο το… ηλιοβασίλεμα.

Και έχουμε την απαίτηση να κάνουν το ίδιο και οι επισκέπτες του. Να τυφλωθούν, να χάσουν την όσφρησή τους και κυρίως τη συνείδησή τους και να καλοπεράσουν ξοδεύοντας τα λεφτά τους, για τα δικά μας πορτοφόλια.-

Υγ. Και τέλος το επείγον της κατάστασης θα έπρεπε να ενδιαφέρει όλο τον Σαρωνικό… Ή μήπως πιστεύουμε ότι τα σκουπίδια που πέφτουν και ταξιδεύουν στη θάλασσα, είναι σαν τους σκύλους πιστά στο αφεντικό τους… και ξαναγυρνάνε;

image