Παρατηρώντας εξ αποστάσεως την καταστροφή της Χίου, θυμήθηκα πριν χρόνια που βρέθηκα στην Σάμο καθώς μια μεγάλη πυρκαγιά σάρωνε εκτάσεις αξεπέραστης ομορφιάς.

Ads

Οι προσπάθειες όλων μας, πυροσβεστών και απλών ανθρώπων δεν στάθηκαν ικανές για να σταματήσουμε τη φωτιά.

Λίγες μέρες αργότερα, όταν είχε σβήσει, αφήνοντας χιλιάδες καμμένα στρέμματα στο διάβα της, αποφάσισα να περπατήσω μέσα στην καμμένη γη. Ήθελα να προσευχηθώ, ή να αφουγκραστώ την νεκρή γη, δεν είμαι σίγουρος.

Αυτό που γνωρίζω είναι ότι ένιωσα ντροπή. Οι ακοίμητοι φρουροί της ομορφιάς είχαν λεηλατηθεί. Κανένα δέντρο. Όλα χαμένα. Η φύση τα είχε στεριώσει υπομονετικά σ΄ αυτή την αρχαία γη κι εμείς με μια κίνηση τα είχαμε όλα καταστρέψει.

Ads

Είχα γράψει ένα ποίημα τότε. Το παραθέτω εδώ:

Να είσαι φίλος των τσακαλιών και καλός ακροατής του ανέμου
την ώρα που σου μιλά μέσα από τις καλαμιές
ν΄ αγαπάς το λουλούδι που στο μονοπάτι σου θα σταθεί
και μην το κόψεις
οι πέτρες το σέβονται, οι πηγές το ίδιο. Αλίμονο σε σένα
αν φράξουν οι δρόμοι, και τα ποτάμια στερέψουν.
Ότι η φύση με κόπο χτίζει, μην το καταστρέφεις.
Παιδί της είσαι, ή μήπως το ξέχασες;

Όταν ο Ηρακλής κατάφερε να κλέψει από το νησί των Εσπερίδων τα χρυσά τους μήλα, τροφή αθανασίας, έτρεξε κοντά του η Αθηνά που τον προστάτευε και τον εμπόδισε να τα φάει. Δεν ήταν αθάνατος και θα διατάραζε τη φύση του μια τροφή που θα τον έσπρωχνε να ξεπεράσει τα όριά της. Ο Ηρακλής υπάκουσε.

Καταστρέφεται όποιος επιμένει να γιγαντώνεται πέρα από το μέτρο. Η τιμωρία της απληστίας μας είναι ότι δημιουργήσαμε έναν κόσμο που μας διώχνει μακριά από αυτό που τελικά είμαστε και το ξεχάσαμε: φύση.

Η καταστροφή που υπέστη το νησί της Χίου είναι μια ακόμη απόδειξη πως έχουμε εδώ και χρόνια στραφεί εναντίον του ίδιου του εαυτού μας. Ως πότε; Και με ποιες συνέπειες; Ο χρόνος θα το δείξει.”

Γιώργος Λίλλης

—
Ο συγγραφέας Γιώργος Λίλλης, συμμετέχει στον δημόσιο διάλογο του tvxs.gr, που ξεκίνησε από το 2010 και συνεχίζεται.