Η ΝΔ και τα στελέχη της επιβεβαιώνουν τον συντηρητισμό τους σχεδόν καθημερινά, είτε πρόκειται για το προσφυγικό-μεταναστευτικό είτε για την απλή αναλογική είτε για τις τηλεοπτικές άδειες είτε για την ψήφο στα 17.

Κοινός παρονομαστής για όλα αυτά, είναι ότι δεν εμπιστεύονται τον ελληνικό λαό, τον θεωρούν ανώριμο να κάνει τις επιλογές του δημοκρατικά και προς όφελος του μέλλοντός του. Ωστόσο προκαλεί εντύπωση ότι η πρόταση της κυβέρνησης για δικαίωμα ψήφου από την ηλικία των 17 ετών συναντά αντιδράσεις και από κύκλους της «εκσυγχρονιστικής» κεντροαριστεράς. Αποφεύγουν, όμως, οι αρνητές της ψήφου στα 17 και πούροι ευρωπαϊστές να πουν ότι το Συμβούλιο της Ευρώπης έχει λάβει αποφάσεις ακόμα και για ψήφο από την ηλικία των 16 ετών. Συχνά οι «μένουμε Ευρώπη» μας καλούν να «γίνουμε ευρωπαίοι», αλλά πολλές φορές δεν συμπεριφέρονται ανάλογα οι ίδιοι. Ουαί υμίν υποκριτές!
Οι ραγδαίες εξελίξεις στον κόσμο, κυρίως η έκρηξη των μέσων επικοινωνίας και η διεύρυνση των οριζόντων της γνώσης, έχουν καταστήσει πιο ικανούς τους σημερινούς νέους και νέες να κρίνουν και να αποφασίζουν. Ωστόσο, το ελληνικό συντηρητικό κατεστημένο δεν τους το αναγνωρίζει.

Ήδη έχουν δικαίωμα ψήφου στα 16 σε σειρά χωρών και ειδικότερα στη Γερμανία, την Αυστρία και την Νορβηγία. Το ίδιο ισχύει και σε Ουγγαρία, Σλοβενία, στην πρώτη υπό όρους και στη δεύτερη αν ο νέος ή η νέα είναι εργαζόμενοι.  Χωρίς όρους δικαίωμα ψήφου στα 16 έχει αναγνωριστεί και πέραν της Ευρώπης, ειδικότερα στη Βραζιλία, τον Ισημερινό και την Νικαράγουα.

Ας θυμηθούμε ότι πολύ παλαιότερα, οι νέοι και οι νέες αποκτούσαν το δικαίωμα του εκλέγειν με την συμπλήρωση των 21 ετών, που αργότερα, έγινε 19 και   18. Όλες αυτές οι αλλαγές πάντοτε αντιμετωπίστηκαν από αρνητικά έως επιφυλακτικά, εκ μέρους των συντηρητικών δυνάμεων, που δεν έχουν στο DNA τους τον εκδημοκρατισμό του πολιτικού συστήματος και γενικότερα της κοινωνίας.

Αναμφισβήτητα, η αντιπροσωπευτική δημοκρατία διέρχεται μεγάλη κρίση, όπως αποδεικνύεται από την αυξανόμενη αποχή στις εκλογές. Πρόκειται για γενικότερη κρίση της δημοκρατίας, η οποία μπορεί να ξεπεραστεί μόνο με την λαϊκή συμμετοχή. Στην κατεύθυνση αυτή, οι νέοι και οι νέες μπορεί να παίξουν καθοριστικό ρόλο, να δώσουν νέα πνοή στις δημοκρατικές διαδικασίες, διεκδικώντας λόγο και ρόλο στην λήψη των αποφάσεων, που τους αφορούν. Υπενθυμίζω ότι στην Ελλάδα πάντοτε η νεολαία   πρωτοστάτησε, τόσο στους δημοκρατικούς όσο και στους κοινωνικούς αγώνες. Στην Εθνική Αντίσταση είχαν ενταχθεί, μέσω της ΕΠΟΝ, μαθητές και μαθήτριες, π.χ. στο Παγκράτι και τον Βύρωνα. Στις μεγάλες διαδηλώσεις για το Κυπριακό, την περίοδο 1955-60, συμμετείχαν και πάλι ενεργά μαθητές και μαθήτριες. Το ίδιο και στους αγώνες του 114 και του 15% για την Παιδεία. Πιο πρόσφατα, στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, μαζί με τους φοιτητές, συμμετείχαν μαθητές και μαθήτριες. Αν σε τέτοιες στιγμές οι νέοι και οι νέες δείχνουν ωριμότητα, γιατί να μην τους εμπιστευτούμε και το δικαίωμα ψήφου από τα 16 χρόνια;

Προερχόμενος από αγροτική οικογένεια, γνωρίζω καλά ότι 16χρονα και 17χρονα, αγόρια και κορίτσια, που δεν είχαν τελειώσει ούτε το δημοτικό, έχουν σηκώσει το βάρος κρίσιμων αποφάσεων για ολόκληρες οικογένειες, βοηθώντας  τους γονείς, καθώς και τα αδέλφια τους. Οι δικοί μου γονείς, που τυπικά ήταν αγράμματοι, αλλά είχαν βαθιά γνώση της πραγματικής ζωής, κάποτε  απέφυγαν να στείλουν μια από τις μεγαλύτερες αδελφές μου νύφη στην Αυστραλία, χάρη στην παρέμβαση του τότε 17χρονου αδελφού μας Κώστα.

*Ο Πάνος Τριγάζης είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ