Σαν σήμερα, αγαπημένοι και αγαπημένες μου! Σαν σήμερα, νεοδημοκράτισσες και νεοδημοκράτες! Σαν σήμερα, απανταχού απογοητευμένες και απογοητευμένοι πρώην συριζαίες και συριζαίοι και νυν γνήσιοι, καταγνήσιοι –μόνο εσείς, κανένας άλλος– αριστεροί. Σαν σήμερα κάνατε τον Μητσοτάρχα πρωθυπουργό… Ολονώνε μας. Εσείς για όλους. Εσείς, αυτόν για την πάρτη του και αυτός για όλους, πάλι για την πάρτη του. Ε και τέλος πάντων, όποιος έμεινε στην απέξω, ας κλείσει την πόρτα.

Ολα αυτά καλά και ακόμα καλύτερα, γιατί πολύ το ήθελε ο Μητσοτάρχας να γίνει πρωθυπουργός και έγινε και όλα καλά και ακόμα καλύτερα.

Οπότε… γιατί δεν ακούω καμπάνες χαρμόσυνης ελλαδοσύνης; Γιατί δεν βλέπω μπαλόνια γαλάζια στον αέρα; Γιατί οι φοίνικες του Μπακογιάννη δεν ανεμίζουν προς τα δεξιά; Γιατί δεν βγαίνουμε κάθε βράδυ στα μπαλκόνια να χειροκροτάμε την πολυχρονεμένη μας κυβέρνηση; Γιατί δεν ακούω κυβερνητικά στελέχη να λένε αυτά που έλεγαν προεκλογικά; Δηλαδή για διαφάνεια, κατάργηση της Συμφωνίας των Πρεσπών, θηριώδη ανάπτυξη, στήριξη της εργασίας κ.ά.;

Γιατί αντί για τυμπανοκρουσίες ακούω μόνο για Καλογρίτσα και Παππά και Μιωνή και άλλες τέτοιες δεξιές μπούρδες;

Μήπως γιατί τα πράγματα από πέρυσι στις 7 του Ιούλη έως τα φέτος δεν πήγαν καθόλου μα καθόλου (καθόλου όμως) καλά, ούτε στη διαφάνεια, ούτε στην ανάπτυξη (μηδενική από προ κορονοϊού), ούτε στην οικονομία, ούτε στην εργασία – όσο για τη Βόρεια Μακεδονία, ούτε κόμμα δεν θα αλλάξουν στη συμφωνία;

Βρε μπας και ακούω… εκλογές;

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών