Η αυτοδιοίκηση αποτελεί κατεξοχήν πεδίο εφαρμογής των πράσινων πολιτικών προτάσεων. Στο δικό της επίπεδο κοινωνικής οργάνωσης βρίσκεται η ουσία του οικολογικού συνθήματος «σκέψου παγκόσμια, δράσε τοπικά». Σήμερα, η κομματική έκφραση της πολιτικής οικολογίας στην Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση. Παρόλα αυτά, οι πράσινες τοπικές προτάσεις είναι περισσότερο απαραίτητες από ποτέ, γιατί δίνουν διεξόδους για την καθημερινότητα των πολιτών, την ώρα όπου όλο και περισσότεροι δυσκολεύονται να επιβιώσουν. Γιατί θεμέλιος λίθος της οικολογικής αντίληψης για την αυτοδιοίκηση είναι τα συλλογικά αγαθά και αυτό είναι σήμερα το σημαντικότερο διακύβευμα: Η προστασία του συλλογικού που αποτελεί το δίχτυ ασφαλείας όταν τα οικογενειακά εισοδήματα έχουν καταρρεύσει.

Ads

 
Τα μέλη και οι φίλοι των Οικολόγων Πράσινων Θεσσαλονίκης συμμετέχουμε καθημερινά σε μία σειρά τοπικών δράσεων. Γιατί δεν θέλουμε να θυσιάσουμε τις τελευταίες ελπίδες μας να γίνει η Θεσσαλονίκη ανθρώπινη πόλη στο βαρέλι δίχως πάτο του εξωτερικού χρέους. Γιατί πιστεύουμε ότι το νερό είναι αδιαπραγμάτευτο συλλογικό αγαθό και θέλουμε το Δήμο μπροστάρη στον αγώνα αυτό και όχι να περιορίζεται σε ευχολόγια και πολιτικά ανέξοδες «αποφάσεις».
 
Γιατί υπερασπιζόμαστε τους ελεύθερους χώρους, και θέλουμε τα πρώην στρατόπεδα, το περιαστικό δάσος, το παραλιακό μέτωπο, τους Μύλους Αλλατίνη και την έκταση της Δ.Ε.Θ. για όλους και όχι για λίγους. Θεωρούμε τις παιδικές χαρές και το πράσινο όχι πολυτέλεια, αλλά ανάγκη για τη σωματική και ψυχική υγεία των παιδιών μας. Διεκδικούμε το λιμάνι μας να αποτελεί έναν πυλώνα βιώσιμης ευημερίας, απαραίτητο εργαλείο, για να σχεδιαστεί μια δημιουργική έξοδος από την κρίση.
 
Θεωρούμε ότι η καταστροφή στις Σκουριές είναι ένα θέμα που μας αφορά ως πολίτες αυτού του τόπου κι αντιπροσωπεύει για μας, ως Θεσσαλονικείς κι Οικολόγους, το μοντέλο ανάπτυξης που απορρίπτουμε, και οι συνέπειες του οποίου δεν περιορίζονται στη Χαλκιδική. Πιστεύουμε πως η ενίσχυση των συλλογικοτήτων που αυτοοργανώνονται, για να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες των μνημονίων στην κοινωνία, είναι υπόθεση όχι μόνο των πολιτών, αλλά και του Δήμου, μέσω των θεσμών του.
 
Αγανακτούμε για τη στασιμότητα και την οπισθοδρόμηση σε κρίσιμους τομείς της ποιότητας ζωής μας, όπως στην περίπτωση της αιθαλομίχλης και της ανεπάρκειας των εμπλεκόμενων θεσμικών φορέων να την αντιμετωπίσουν, καθώς και τις συνέπειές της στη δημόσια υγεία. Διεκδικούμε τους δρόμους, τις διαβάσεις, τις ράμπες και τα πεζοδρόμιά μας και δεν ανεχόμαστε ο Δήμος να υπομένει χωρίς αντίδραση το μνημονιακό «μονόδρομο» της κατάργησης της δημοτικής αστυνομίας.
 
Θεωρούμε την ήπια μετακίνηση στην πόλη, με ποδήλατο ή μέσα μαζικής μεταφοράς, όχι μόνο δικαίωμα, αλλά επείγουσα ανάγκη στην εποχή της ραγδαίας φτωχοποίησης πολλών από εμάς. Θέλουμε τα σκουπίδια μας να ανακυκλώνονται, να επαναχρησιμοποιούνται ή να κομποστοποιούνται. Δεν τα θέλουμε να καταλήγουν στις χωματερές, αλλά ούτε να καίγονται, για να πληρώνουν – και με την υγεία τους – οι πολλοί, ώστε να πλουτίζουν οι λίγοι και παλεύουμε ενάντια στον υφιστάμενο και τον προωθούμενο σχεδιασμό για τη διαχείρισή τους.
 
Δεν ανεχόμαστε να βλέπουμε τα μνημεία μας να ρημάζουν και τις ευκαιρίες να χάνονται η μία μετά την άλλη. Διεκδικούμε έναν πολιτισμό εργαλείο βιώσιμης ευημερίας για τον τουρισμό της πόλης, αλλά και ως δυνατότητα έκφρασης και συμμετοχής του κάθε πολίτη. Ταυτιζόμαστε με το διαχρονικό αίτημα που προτάσσει την ανάγκη επένδυσης στην παιδεία, ως πολύπλευρη απάντηση στην κρίση.
 
Ο Δήμος της Θεσσαλονίκης, μετά από πέντε χρόνια στη δίνη των μνημονίων, έχει πλέον νέα καθήκοντα δίπλα στην τοπική κοινωνία και οφείλει να πρωτοστατεί στον αγώνα για την υπεράσπισή της, αλλά και για την υπεράσπιση της δημοκρατίας. Ο αγώνας για τη δημοκρατία δεν είναι μόνο ζήτημα διακηρύξεων ενάντια στο φασισμό, αλλά και συνδρομής στην διατήρηση της ιστορικής μνήμης της πόλης, ακόμα περισσότερο, όμως, είναι μάχη για να δώσουμε ξανά νόημα στη δημοκρατία.
 
Ζητάμε ένα Δήμο που να επιστρέφει την εξουσία στον πολίτη και τον κάνει συμμέτοχο στη λήψη αποφάσεων με συνελεύσεις γειτονιάς, συμμετοχικούς προϋπολογισμούς και άλλες δομές συναπόφασης για τα κοινά. Απαιτούμε διαφάνεια, γιατί ξέρουμε πως μόνο το φως στα πεπραγμένα μπορεί να πολεμήσει το σκοτάδι του λαϊκισμού και του φασισμού, αλλά κι ένα μοντέλο διοίκησης συλλογικό κι όχι προσωποκεντρικό.
 
Σ’ αυτή την περίοδο προεκλογικής «λιακάδας», όσοι προτάσσουμε όλα τα παραπάνω, θα βρούμε εύκολα ευήκοα ώτα. Θα πρέπει όμως να αποτιμήσουμε με ευθυκρισία την πορεία και τα πεπραγμένα όσων έχουν διαχειριστεί την τύχη της Θεσσαλονίκης και να αξιολογήσουμε με ειλικρίνεια το επίπεδο της ποιότητας ζωής που έχουμε στην πόλη μας, πέρα από επιφανειακές προσεγγίσεις κι επικοινωνιακές καταιγίδες.
 
Σε μια δύσκολη καμπή για την πολιτική οικολογία στην Ελλάδα, ας πορευτούμε με την σκέψη, ότι ένα πολιτικό κίνημα εδραιώνεται στην συνείδηση των πολιτών, όταν δρα με συνέπεια στις ιδεολογικές του αρχές.
 
Σε μια κρίσιμη στιγμή για τον τόπο, ας δώσουμε από την Θεσσαλονίκη ένα μήνυμα αισιοδοξίας.