Το άρθρο αυτό γράφεται με αφορμή την ευρεία διακίνηση μιας ψευδούς είδησης: περί κακοποίησης και μάλιστα άγριας, ανηλίκου σε ελληνικό νησί

Η ευκολία με την οποία κάποιος καταγγέλει κάτι στην χώρα μας είναι ευθέως ανάλογη με την ελαφρότητα η οποία χαρακτηρίζει την κοινωνική μας παρουσία, τον τρόπο που βλέπουμε τους εαυτούς μας και τους άλλους, την ανύπαρκτη –συνήθως- κοινωνική ευθύνη μας.

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήρθαν να καλύψουν αυτήν την πρόδηλη κοινωνική απουσία μας με εύκολους σχολιασμούς, αναρτήσεις εν θερμώ επί παντός επιστητού και ούτω χαρίζοντας την ψευδαίσθηση ενσυναίσθησης και συμμετοχής μας στα κοινά.

Έτσι εύκολα και ασύνετα καθώς φαίνεται, χωρίς έρευνα και κυρίως σοβαρές αποδείξεις, δηλ. κόπο και ιδία αντίληψη, χωρίς κανένα θεσμικό ή κοινωνικό ρόλο και με μια πρωτοφανή προχειρότητα (λόγω και της ανηλικότητας του φερόμενου ως θύματος) μια σελίδα κοινωνικής δικτύωσης προέβη στην “αποκάλυψη” (δήθεν ως αποδείχθηκε παραχρήμα) βαρύτατης κακοποίησης ανηλίκου, από τους παπούδες του, που φέρουν το βάρος της ευθύνης για το μεγάλωμα του.

Kατ’ αυτόν τον τρόπο εξέθεσε μια οικογένεια δημόσια και μάλλον ανεπανόρθωτα λόγω και του μικρού εν τοις πράγμασι κοινωνικού περίγυρου με τον οποίο συνυπάρχει στο μικρό νησί.

Τι κι αν δεν υπήρξε ρητή αναφορά σε ονόματα; Η «φωτογράφιση» με την παράθεση των ηλικιών και των φύλων των υπό επιμέλεια ανηλίκων και άλλων χαρακτηριστικών της υπόθεσης υπήρξε σαφής και αδιαμφισβήτητη σε τοπικό επίπεδο…

Η είδηση (με πρωτοβουλία των υπευθύνων της σελίδας στο fb, όπως οι ίδιοι διατράνωσαν) προωθήθηκε σε τοπικό site και αυτό με την σειρά του εμπλουτίζοντας την υπόθεση με επιπλέον «στοιχεία», τροφοδότησε απλόχερα τις σελίδες όλων των μεγάλων ειδησιογραφικών μέσων. Τα μέσα πήραν φωτιά, με την ευκολία που διακρίνει τους χρήστες τους να κατακεραυνώνουν αγνώστους ανθρώπους και να κανιβαλίζουν αβίαστα σε ότι διαθέτει τις προυποθέσεις για κανιβαλισμό και προφανώς η είδηση της κακοποίησης ανηλίκου-καθόλα αποτρόπαιας πράξης- έχει όλα τα φόντα για κάτι τέτοιο.

Κάποιοι προσπάθησαν να ενημερώσουν τους δημιουργούς της όλης υπόθεσης-«είδησης» και ιδίως την δημιουργό της είδησης στο fb, να αποσύρουν ή να διορθώσουν τα δημοσιεύματα τους, αναφέροντας και γνωστοποιώντας τους στοιχεία από την γενόμενη προανάκριση, ακόμα και ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα -εκθέσεις και πορίσματα για το ιατρικό ιστορικό του ανηλίκου.

Aλλά και απευθύνοντας τους την πρόσκληση να συναντήσουν το «κακοποιημένο» ανήλικο, που –κατ’ αντίθεση της ψευδούς είδησης- χαίρει άκρας υγείας και να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι, ότι ουδέν στοιχείο σωματικής κακοποίησης φέρει και να ακούσουν από το ίδιο το πλήρες ιστορικό δημιουργίας της εντέλει «ψευδούς είδησης» τους…

Δυστυχώς οι εκκλήσεις αυτές δεν έτυχαν αποδοχής.

Προφανώς οι πρωταγωνιστές των ψευδών αφηγημάτων, μοιάζει να προτιμούν τα πέντε ή περισσότερα λεπτά δημοσιότητας που τους έλαχε να ζήσουν, ως άλλοι ζηλωτές της δόξας της Αγγελικής Νικολούλη, παρά να έρθουν αντιμέτωποι με την αλήθεια, ενώ η περίπτωση να βρεθούν αντιμέτωποι με την δικαιοσύνη για σειρά βαρύτατων ποινικών αδικημάτων, όπως η διασπορά ψευδών ειδήσεων και η συκοφαντική δυσφήμιση προφανώς παρέμεινε ως προτεραιότητα τους σε δεύτερη μοίρα…

Ακόμα χειρότερα, φαίνεται ν’ αδιαφορούν κυριολεκτικά για την τύχη, την εξέλιξη και την πορεία του ίδιου του ανηλίκου, μιας και έμπλεει της καταστροφική τους μανία παραβλέπουν το γεγονός οτι η χώρα- πόσω μάλλον η νησιωτική- στερείται στοιχειδών κοινωνικών δομών και μια ενδεχόμενη ανατροπή έστω και προσωρινή του οικογενειακού στάτους του ανηλίκου εξαιτίας της καταγγελίας τους, κανένα καλό δεν θα επιφύλλασε για το μέλλον του.

Συμβαίνει και στα πολύ ψηλά κλιμάκια της χώρας, η αλήθεια να μοιάζει ενοχλητική, όταν κατεδαφίζονται κατασκευασμένες και όλως σχηματικές αναπαραστάσεις της πραγματικότητας!

Τι να περιμένει κανείς από τους υπόλοιπους πολίτες της ίδιας χώρας που αδύναμοι κατ’ ουσίαν σε όλα τα είπεδα ανακτούν δυνάμεις και αισθάνονται κυρίαρχοι πίσω από το πληκτρολόγιο τους, στοχοποιώντας ασύνετα αδύναμους και ευάλωτους ανθρώπους, ζητιανεύοντας τα λίγα λεπτά ψηφιακής ύπαρξης και εφήμερης δημοσιότητας που νομίζουν πως δικαίως τους αναλογούν…

Ως προς αυτό ουδεμία λοιπόν ευχάριστη έκπληξη…

Υ.Γ. Ο Γαρμπής, ο ούριος άνεμος μοιάζει να αδιαφορεί επιδεικτικά και να αρνείται να συντροφεύσει την πορεία μας σαν κοινωνία και σαν χώρα στην πλεύση μας προς ένα καλύτερο μέλλον..