Έχουμε και λέμε: τρεις νεαροί Ισραηλινοί έποικοι απάγονται από κάποιους των οποίων η ταυτότητα ακόμα αγνοείται, υπάρχουν μόνο ύποπτοι απ’ ό,τι πληροφορηθήκαμε. Το Ισραήλ κατηγορεί από την πρώτη στιγμή τη Χαμάς που αρνείται την εμπλοκή της. Το Ισραήλ ξεκινά έρευνες στη Δ. Όχθη και σκοτώνει υπερπολλαπλάσιους Παλαιστινίους κάθε ηλικίας και παράλληλα προχωρά σε πράξεις συλλογικής τιμωρίας γκρεμίζοντας σπίτια οικογενειών υπόπτων- κατά το ίδιο- στη Γάζα.

Ανακαλύπτονται δολοφονημένοι οι τρεις νεαροί και κατόπιν φανατικοί Εβραίοι δολοφονούν βίαια έναν έφηβο Παλαιστίνιο. Ξεσπούν διαδηλώσεις στη Δ. Όχθη όπου στις πέτρες των διαδηλωτών ο Ισραηλινός στρατός απαντά ακόμα και με πραγματικά πυρά. Παράλληλα το Ισράηλ σκοτώνει κι άλλους Παλαιστινίους στη Γάζα και στη Δ. Όχθη.

Δηλαδή πρώτον υλοποιεί την απαγορευμένη κατά το διεθνές δίκαιο πρακτική των αντιποίνων, δεύτερον ανάγει επίσης παρανόμως ένα τριπλό φόνο σε επίθεση κατά της ασφάλειάς του, τρίτον παραβιάζει τις θεμελιώδεις αρχές της αναγκαιότητας και της αναλογικότητας σε ό,τι αφορά τη χρήση βίας σε διεθνές επίπεδο.

Όταν η Χαμάς απαντά με ρίψη ρουκετών, που παρεμπιπτόντως προκαλούν μέχρι τώρα μηδενικό αριθμό θυμάτων, το Ισραήλ έντεχνα “μηδενίζει” το κοντέρ, ξεχνά όλα τα προηγούμενα και αναφέρεται στις επιθέσεις με ρουκέτες λες και αυτές προέκυψαν από το πουθενά προκειμένου να δικαιολογήσει τη δυνανάλογη και μη αναγκαία χρήση βίας από πλευράς του, σκοτώνοντας δεκάδες Παλαιστινίους καθημερινά, πολλοί εκ των οποίων ειναι παιδιά και ηλικωμένοι.

Πρόκειται λοιπόν για τους τρεις εποίκους; Σε ό,τι αφορά την κρατική πολιτική του Ισραήλ όχι.

Η κυβέρνηση του Ισραήλ έχει διακηρύξει ότι θέλει ένα εβραϊκό κράτος, ένα κράτος χωρίς Άραβες, ένα κράτος απαρτχάιντ.
Η κυβέρνηση του Ισραήλ έχει δηλώσει ξεκάθαρα ότι δε θα διαπραγματευεί όχι με τη Χαμάς αλλά ούτε με τον Αμπάς: στην αρχή γιατί δεν εκπροσωπούσε το σύνολο των Παλαιστινίων- δηλαδή και τη Χαμάς- και έπειτα μόλις επετεύχθη η κυβέρνηση εθνικής ενότητας επειδή εκπροσωπεί όλους τους Παλαιστινίους δηλαδή και τη Χαμάς.

Η κυβέρνηση του Ισραήλ εξακολουθεί και εντείνει το παράνομο εποικιστικό της πρόγραμμα κλέβοντας παλαιστινιακή γη και εκτοπίζοντας τους νόμιμους κατόχους της.

Η κυβέρνηση του Ισραήλ- όπως και οι περισσότερες προηγούμενες κυβερνήσεις- έχει δείξει με κάθε τρόπο ότι δε θα δεχτεί ποτέ ένα βιώσιμο παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του Ισραήλ παρά μόνο τη δική της εκδοχή “Μπατουστάν”. Μη βιώσιμα κρατίδια, άμεσα εξαρτημένα από το Ισραήλ, όπου η μεν Γάζα θα είναι μια τεράστια φυλακή και συχνά ένα σφαγείο από τις αεροπορικές επιδρομές, η δε Δ. Όχθη ένα μόρφωμα με ελάχιστες αρμοδιότητες και υπό το διαρκή ταπεινωτικό αποκλεισμό του Ισραηλινού τοίχους.

Οι κυβερνήσεις του Ισραήλ έχουν πείσει τους Παλαιστινίους ότι χωρίς αγώνα, χωρίς σύγκρουση δεν μπορούν να κερδίσουν τίποτα απολύτως. Κανένας λαός δε θέλει να πολεμά κοντά 7 δεκαετίες τώρα. Να ζει μια ζωή χωρίς την παραμικρή κανονικότητα. Να ξυπνά το πρωί και να έχει χάσει συγγενείς και φίλους, να έχει χάσει τη γη του και να αντικρίζει ένα τοίχος, να τον ταπεινώνουν στα check- points να μην ξέρει αν μια διαδρομή 15 λεπτών θα κρατήσει τόσο ή και μια ολόκληρη μέρα ακόμα.

Αλλά και κανένας αξιοπρεπής λαός δεν μπορεί να υπομείνει παθητικά όλα τα παραπάνω. Και η παλαιστινιακή κοινωνία είναι μια πολύ αξιοπρεπής κοινωνία.

Ο λαός του Ισραήλ στη μεγάλη του πλειοψηφία, φοβισμένος και παραπλανημένος δεν ξέρει ότι προσφέρει και στον εαυτό του τις χειρότερες υπηρεσίες με αυτή τη βαρβαρότητα. Η δύναμη του Ισραήλ στη Μ. Ανατολή μειώνεται και η περιφερειακή του ασφάλεια επιδεινώνεται εξαιτίας δικών του επιλογών.

Η κυβέρνηση Νετανιάχου αποτελεί μια από τις χειρότερες Ισραηλινές κυβερνήσεις για τον ίδιο της το λαό. Στην πραγματικότητα μετά από χρόνια βομβαρδισμών στη Γάζα, χιλιάδες Παλαιστινίους νεκρούς δεν έχει πετύχει τίποτα. Αντίθετα, το περιφερειακό σκηνικό διαρκώς επιδεινώνεται για το Ισραήλ που πολύ πιθανά σύντομα να βρεθεί προ δυσάρεστων για το ίδιο εκπλήξεων.

Η σύγκρουση στη Μ. Ανατολή μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλινών στην ουσία της είναι μια σύγκρουση οπου οι Παλαιστίνιοι αγωνίζονται για γη και ελευθερία και το κράτος του Ισραήλ τους αρνείται και τα δύο. Γι’ αυτό δε χωρούν συμψηφισμοί.

Γιατί ο αγώνας των Παλαιστινίων είναι οικουμενικός όπως κάθε απελευθερωτικός αγώνας και πρέπει να στεφθεί με νίκη. Η άρνηση από την άλλη αυτών των δικαιωμάτων είναι αντιδραστική και πρέπει να ηττηθεί.